voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 45.291):

regen en ruïne

er is geen loslaten zonder liefde,
zegt de ochtend

terwijl hij met een lemmet
mijn huid opensnijdt

ik leg mezelf te vondeling
op veel te kleine bloemen
samen met het geluid
dat ik liefheb

de avond zal van zwakheid spreken
wanneer ik mijn mond
opensper

om regen zichtbaar te maken

Schrijver: kerima ellouise, 6 oktober 2012

Geplaatst in de categorie: psychologie

regen en ruïne

1
2
3
4
5

4.5 met 6 stemmen

324

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Hazen, 13 jaar geleden

Dat is dan een vondeling die ik graag wil omarmen, doorheen de regen en talloze bloemen...

switi lobi, 13 jaar geleden

Kerima, deze regen laat me klein worden..

julius, 13 jaar geleden

mooie poezie..

Irmlinda, 13 jaar geleden

Ik sluit mij geheel bij Marije aan ;-D

wietschaert, 13 jaar geleden

natuurfotootjes, met liefdespixels in het oneindige.

marcel dekoning, 13 jaar geleden

een pareltje, Vlinderdingske!

Marije Hendrikx, 13 jaar geleden

'ik leg mezelf te vondeling op veel te kleine bloemen.....
waar zulke prachtige zinnen te lezen zijn, is een vlinderwind voorbij gevlogen!

Geef je reactie op deze inzending: