Alle inzendingen over Lasten

Er zit een zware neger op mijn schouder Met dikke lippen en zo zwart als roet Die neger roept: ‘Hé man.. ik zit hier goed’ Ik word in een paar maanden eeuwen ouder En ieder jaar zo rondom Sinterklaas Fluistert hij in mijn oor: ‘Volhouden baas’…

Huismus Vaak te gewoon voor woorden. Van hoopje veren tot een vliegend stukje grijs fladdert rond het vaderhuis. Doodeenvoudig is hij niet. Een mus verbergt geheimen die hem meegeschapen zijn. In zijn ooghoek drukt dat feit. Een vogel met verdriet, die twee keer eet dat wat hij weegt. En toch is hij niet zwaar. Hij torst een licht…

Niet langer meer zeggen hoe zeer het je speet Dat alle ellende Die jij hier ooit kende Je adem afsneed En machteloos maakte En veel te diep raakte Het leven is wreed Nu ben je verdwenen op zoek naar een licht Waarop je in wanhoop je hoop hebt gericht Een sprong uit het leven Dat jou niets kon geven Je bent nu gezwicht Een last…

Ik zie het wel in het isolatieglas mensen dragen zichzelf op hun rug hun hemden zitten strakker dan hun huid kalkoenkerels steken hun waaier trotser dan heer pauw .....met gebonden handen .....paraderen ze in de lucht .....van hun droogwindige darm- .....bacteriën en ze laten daklozen leven .....van de natte muntjes .....uit…

Ja hoor Daar is Het weer De zwaarte Het gevoel Dan wil ik Niemand Zien Dan wil ik Weg Weg van De last Die ik Nog steeds Met me Mee draag Weg Van Het niet Mezelf Zijn…

Gewicht dat te Zwaar geworden is Door de lasten Die alleen nog Maar verzwaard Werden door de Jaren Onhuilbare tranen Die zich ophopen Achter de kassen Van mijn ogen - Een ding wil ik Je vragen, als het Me lukt om mijn Last te verlichten Door de tranen Die van beton Lijken te zijn Te verzachten en Ze eindelijk te…

Het lied, dat meisje, raakt mij keer op keer, al wil ik niet vaak aan haar denken Dat meisje zonder haarkam zonder jurk, alleen nog cijfers op haar hand en Antonis die andermans last draagt Voor wie draag ik de last van hun leven, waarom is hun leven ook het mijne?…

Niemands last Zelf geen last Waarom niet? Gewoon weg Nu Voor altijd Verdwenen…

Last van een stralende lach, een open gezicht, een frisse blik of integratie, pleinvrees of ... (weet ik veel) acceptatie? Last van regen of van zon, want onder een capuchon is je gezicht niet te zien of heb je iets te verbergen misschien? Ongeschoren of moet je naar de kapper 't scheelt wel, ben je knapper ben je wel te herkennen?…

ik zou onopgemerkt door het huis heen kunnen vliegen ware het niet dat ik last heb van een zware brom, en van opvliegers.-…

Je last kan ik niet van je schouders nemen je zwaarte kan ik niet bepalen. Er voor je zijn, eerlijk en betrouwbaar belangstellend en luisterend, want meer Kan ik niet voor je doen!…

De maan herinnert me aan mijn dromen, het plezier van het zingen, het spel waarmee alles begon Geen last op onze schouders geen onderlinge wrevel Het heilige moeten is uit ons weggevloeid de wereld in getrokken dwingend en mateloos, kinderlijk eisend dat het tijd is om volwassen te worden maar dat ben ik al en de last van mijn leven…

silent memories last words written on paper embraced by ribbons…

Tot last te zijn van jou mijn edele minnaar is te veel, te snel en daarom tot gauw de rest weet je wel.…

Jij geeft me kracht als ik ben verslagen, het is dan alsof we samen onze last hebben gedragen.…

Kom bij ons met je pijn om je last te delen. We slaan vleugels om je heen en dan onverwacht een dolksteek.…

Een milde regen daalt op de kersenbloesem tere bloemblaadjes maken een kleine buiging om hun last te verlichten.…

Tastend in het duister wankelend onder zware last Uit angst om je niet te bereiken smeek ik in wanhoop ……hou me vast………

snuiten, snuiven, snoeteren cleenex in de neus ploeteren ongemakkelijk, wat een last!…

Mijn vriendin is koud als ijs Nooit wil zij erotisch knallen Morgen ga ik naar de dokter Ik heb last van bitterballen.…

je eens bewust dat bij gedeelde lasten we beter zijn ‘uitgerust’…

Een dikke vrouw uit Siddeburen had veel last van nare kuren: ging uit haar bol en had veel lol, omdat niemand haar wist bij te sturen.…

Gelukkig heb ik inspiratie En weinig last van alteratie. Want al de tijd, Die ik aan het dichten wijd, Behoedt mij voor regeneratie. Dit was een evaluatie Van mijn fascinatie.…

regendruppels verzachten haar last die nu gedragen wordt door een ieder die haar raakt gedreven zoekt zij naar een licht dat haar leiden zal men spreekt van verlossing…

Waar denk je toch aan? Hij ligt zo tussen ons in -- onze eerste kus. ------------------------------------ Mijn lippen drukken de kus van toen in een graf – van twee monden diep. ------------------------------------ Ik begraaf één kus om er duizend te oogsten – allemaal voor jou.…

wat ik koesterde is niet meer voortaan loop ik alleen op het strand ook al heb ik dan last van onweer...…

Nederlandse ziekenhuizen hebben veel last van ongedierte. Verschillende operatiekamers zijn gesloten na overlast van vliegen. 20 ziekenhuizen hebben last van muizen en ratten in de kelder en kakkerlakken in de keuken.…

dat krijg je met te zware druk van doorlopend stijgende kosten hieronder haken hoekstenen af de lasten breken rotsen…

Is het waar, is het echt dat ik zonder lasten ben en niemands' knecht.…

En alweer geen witte Kerstmis Toe vrouwtje, wees niet boos Ik beloof dat het gaat sneeuwen Want ik heb last van roos Ik schud mijn hoofd een keer of 2 Prachtig wit is heel de straat Zodat onze kleine Jan Een roospop maken gaat En alweer geen witte Kerstmis Toe vrouwtje, wees niet boos Ik beloof dat het gaat sneeuwen Want ik heb last van…