196 resultaten.
Langs de vloedlijn
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 609 Licht tipte zand, ogen bogen
en het strand raakte bedolven
onder een lange adem, de oceaan
een nachtsonate van geruis
en wij keerden op onze schreden
over gouden duinen, wuivende palmen
indrukken achterlatend
later dwaalden vingers
tussen schouder en blad
een levensloop van stiltewoorden.…
Sprong
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 897 ik spring
met nooit geziene hoop
in de poel van levensloop
een druppel
een kind van grote woorden
op reis naar onbekende oorden
naar verzadiging
van langverwachte daden
moed houdend vastberaden
alwaar nu hier
aan rand van water
een val in bron van later
en verlies
mijn waterloos gezicht
in tijd van te vervullen plicht…
Nornir
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 32 Wijze weefster van het lot, van de bron
waar alles begon tot
aan het eind van mens en god
bepaalt u de levensloop; weegt en wikt,
schikt zowel koord als knoop;
schenkt tegenspoed, geluk en hoop.
Urd, Verdanti, Skuld,
spin mij een fleurige draad,
lang, en met een overdaad
liefde, die niet vergaat.…
Waar moet ik al die passie in me laten....
hartenkreet
2.0 met 17 stemmen 1.767 Mits niet mijn levensloop door onverklaarde
gesterntemacht naar jou was toegebogen
zodat ik pas in jou mijzelf ontwaarde.
Mijn hoop en dichten, hunkeren en pogen
gaan nu nog alleen naar jouw wezen uit,
dat heel mijn reden van bestaan omsluit.
Zal ook ik ware liefde kennen?…
Solliciteren
gedicht
2.0 met 58 stemmen 29.152 Hij neemt slokken
van mijn levensloop en boert onaangedaan.
Hij rolt mij in. Hij steekt mij aan
en rookt mij op. Dan mag ik gaan.
Later belt men mijn stoffelijk overschot.
Ik heb de baan.
------------------------------
uit: 'Alle goeds', 2001.…
Een natus nabij
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 564 zag een gezicht
op jouw schilderij
de andere nog neo
een natus nabij
jij gaf hen ballen
hun levensloop vrij
koos voor hun vrijheid
de schaar was dichtbij
de partus was
spannend en groots
jij strengde einde gaf
leven om de tijd te bedwingen
een dans die de dood
helaas ooit zal winnen…
Mijn kind
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 185 Ik zie je zo heel veel beter,
intens leef ik met je mee,
jouw levensloop, mijn replay.
Je vallen en opstaan,
je vreugde en verdriet,
je glimlach en je traan
Jouw leven, mijn bestaan.…
Scheldedijk
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 150 Scheldedijk fietsend
Wedren tegen levensloop
De stroom kan ver leiden
Maar maar een eind meegaand
Blik op de loop
Getrokken naar de diepte
Vissen voelen zich niet meer thuis
Zuivere lucht, vervuild water
Zuiver geweten, vervuild inzicht
Vervuld verleden in de toekomst?
Terugrit tegen de wind in
Voor de boeg. Avondlijk gezwoeg…
Riviergezicht
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 223 langs het grijs blauwe water
van het uiterwaarden land
spoelt de dag de hitte
naar de overkant, de rand
van de rivier gehuld
in haar zilveren papier
er zijn geen levenden
en geen doden meer
zij zijn voorbij de horizon
op veermans boot gekeerd
de kribben in de levensloop
meanderen langszij
het visserslatijn voorbij
overdrijven in…
Verpakt in lederzwart
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 289 hun lengte
nog verpakt
in lederzwart
met een
gracieus gebaar
kwamen je vingers bloot
een voor een
artistiek en creatief
de nagels donkerrood
jij liet mij
de lijnen lezen
in de palm van je hand
hun lengte reikte
naar de pols vertakte
daar tot brede band
zelden zag ik levensloop
zo gaaf gelukkig eindigde
jouw liefdelijn nog…
Ik zal er steeds zijn...
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 958 Jij en ik,
hebben het pad gevolgd
van geloof en hoop
met hongerige ogen
naar een mooie levensloop.
Jij en ik,
kunnen een boek schrijven
woord per woord
in onze ervaringen
door niemand gehoord.
Jij en ik,
altijd de strijd aangaan
ook al stort de wereld in
met liefhebbend hart
zonder tegenzin.…
Zijn we op zicht?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 34 Grens van prikkeldraad
de willekeur van angsten
verkort de levensloop.
Wij komen van ver,
om weinig te begrijpen,
blijven we op zicht?…
Toneelleven
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 916 In een grillig verloop, via hoogst ongewisse wegen,
ontrolt het leven zich, in vele actes en iets minder delen
als een toneelstuk waarin je wel een rol moet spelen,
ongeacht het talent dat je van huis hebt meegekregen.
Even is er applaus, dan slaat het noodlot toe,
een vreselijke wending en door angsten geplaagd,
meedogenloos de bühne, voort…
SIMULATIE
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 759 ik ben nooit een kind geweest
de anderen die om mij stonden
herkenden niet mijn ware geest
ik was niet aan tijd gebonden
ik ben nooit alleen geweest
de anderen die ernaar vroegen
liet ik in hun waan, bedeesd
gaf ik gehoor aan hun genoegen
ik ben nooit een mens geweest
lang voor elke onheilstijding
was ik al stof en as, verweesd,
bewaard…
Later
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 770 Ik weet bij God niet
Waar ik sta
Of waar ik ben gebleven
Ik weet bij God niet
Wat ik kan
Of wat ik ben voor anderen
Ik weet bij God niet
Waar ik ga
Ik ben zeker afgedreven
Ik weet bij God niet
Ergens van
Wat wil ik nu veranderen?
Ik weet bij God niet
Wat ik wil
Zal ik het ooit herkennen
Ik weet bij God niet
Wat te doen
Al is het…
Natte kat *)
gedicht
2.0 met 25 stemmen 10.790 Zo trekt het spoor achter ons aan,
sluw sluipend, machinaal katachtig.
Zo is de tijd een druppel, een bevel.
Zend een woord, een steeg van
ontsnapping, een steen om mee
te gooien naar trots en verlangen.
In de lucht staat raaf, ze wiekt haar
vleugels van rafelig blauw zeildoek.
De omringende bergen echoën het
dierlijk piepen van metalen…
Volwassen worden
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.391 Baby, dreumes, peuter
met 4 jaar opeens al een kleuter
Kind, jongen of meid
wat snel toch gaat de tijd.
Onbezorgde jeugd; naar school gaan
al vrijend op het hoekje staan
Als tiener naar de discotheek
hopend dat die ene jongen naar je keek.
Dan als twintiger noemt men je volwassen
je moet al aardig op je tellen passen
Je gaat studeren,…
De zandloper
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 569 Een brede toekomst, gevuld en niet geweten
vernauwt zich tot een dag, een ogenblik,
waarin ik spreek, handel, beschik
naar maatstaf bewust of ongeweten.
Een diep verleden, leeg en soms vergeten,
verbreedt zich met de dag, elk ogenblik,
met woorden, daden, waarmee ik
mijn maten -van harte- af kan meten.
Leeg is het verlangen
naar volheid…
Elke dag nog
gedicht
3.0 met 33 stemmen 32.847 Remco Campert aan Cees Nooteboom
Elke dag nog
praat ze met zijn grafsteen
op het kleine kerkhof aan de overkant
uitzicht over het dal
met het dunne riviertje
glinsterend als een spinnedraad
in het Noord-Franse licht
sinds hij dood is
doet ze minder aan de tuin
eens haar trots
kreeg er nog een prijs voor
de sénateur kwam er nog voor…
Mijn leven
gedicht
4.0 met 42 stemmen 6.969 Ik doe wat ik doe langzamerhand
zonder innerlijke achtergrond, ja, een jeugd
en veel in koelen bloede daarna, maar het meeste
is ijlte, een strandwandeling met dichtregels
op golftoppen, zomaar, de ijlte, niet
gevuld met ontstaansgeschiedenissen zonder Schepper.
Het is dit of dat, maar nooit dit en dat
tegelijkertijd, mijn leven komt en gaat,…
Visser 50 v. Chr.
gedicht
2.0 met 122 stemmen 37.026 Wat deed ik anders aan de rivier
dan fuiken uitzetten, luisteren naar oude
bloeddoorlopen verhalen, grommende
in haar binnendringen en een gouden
zoon voor na mij maken?
Goed, dat was vroeger.
Maar het was deze oever, waar het gebeurde
dat ik bij maanlicht, onder het knopen
van netten, tegen het bosrijke donker daarginder
iets wonderlijks…
Vluchtend zand
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 230 Geen goudkleurige akkers
met bloemgele korenaren
maar diepgebogen spijt
toen ’t spreken mij nog toebehoorde
in talen wereldwijds
het gezucht van falende duinen
en ’t zicht dat gelauwerd en tijdloos
de afstanden schiep werpt nu
stroken nevels met aan de randen
het stoffige vluchtend zand
zelfs het water krijt strepen
aan de horizon en…
JAREN DIE VOORBIJ GAAN
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 386 Van het eerste tot aan het tiende jaar
gaat het tijdloos en een tikkeltje traag
Je wilt gauw groot worden, echt waar
en eigenlijk wil je dat zelfs dolgraag
Van het tiende tot het twintigste jaar
duurt het dertig jaar of zelfs nog meer
Flarden leven blijken nog onvindbaar
tussen brokstukken seksueel verkeer
Van je twintigste tot ‘t dertigste…
SÉRAPHINE DE SENLIS (2)
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 217 (1864-1942)
Opgevoed met Maagd en non
Achtervolgd door hellevegen
Liep zij door de smalle stegen
In een witte bruidsjapon
Toen ze bijna niet meer kon
Kwam ze de gendarmes tegen
Die hebben haar kleingekregen
Juist voordat God zich bezon
Jezus had het haar beloofd
Maar vergat zijn trouwste bruid
Die van haar verstand beroofd
Verder…
BEGIFTIGD (3)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 131 Ze was pas achttien toen ze trouwde
De man die haar de zijne maakte
- En als de beste haring kaakte -
Zag hoe ze in de ander schouwde
Hij zag hoe haar dat zeer benauwde
En dat ze naar alleen zijn haakte
Hoe ze steeds meer gevangen raakte
Ze zich als mensenschuw ontvouwde
Met op haar schouders alle last
Van wereld en van dorpsgenoten
-…
BEGIFTIGD (4)
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 189 Om niet aan anderen te bezwijken
Was het dat zij haar huis verliet
Terecht kwam in het soort gebied
Waar vonken op zoet water prijken
Ze leerde hoe zich in te dijken
Er lag nog veel in het verschiet
Maar telkens als zij zich verried
Wilde de dood niet van haar wijken
Gebood haar te reïncarneren
Totdat ze eindelijk ging beseffen
Dat alleen…
BEGIFTIGD (5)
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 89 Ze hunkerde naar schelpen rapen
De winters duurden eeuwenlang
Het voorjaar kwam maar niet op gang
Ze wilde in een duinpan slapen
Ze wenste lammerende schapen
Het najaar, eeuwenlang in zwang
Verloor het van de sterke drang
Om warmte bij elkaar te schrapen
Ze was haar ware aard vergeten
Daar was het om te doen geweest
Een engel kan niet…
BEGIFTIGD (6)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 92 Ze leerde hoe zich op te laden
Van jutter, Triton, Jan- van- Gent
Ze raakte aan haar taak gewend
En dichtte kieren, scheuren, naden
Zoals ze door het leven waadde
Een Zeeuwse oester, vaak absent
Somtijds geopend en attent
Een werf voor averij en schade
Het werd haar allerlaatste reis
Vertelden haar de lichtsignalen
Van vuurtoren en hemelzalen…
Volgorde
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 124 Ik heb mijn zinnen gezeefd
ik hoef niet te keren
ik heb geleefd.…
Autobiografie van de Status Quo (essay)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 64 soms schrijf ik een gedicht
over mijzelf, zo mij dat lukt,
en besef dat ik mijn dan richt
op een verleden gewelf
het gaat dan over wat is geweest
immers over het nu, het heden
schijnt nog niet het verklarend licht
nu moet gezegd, zo stel ik vast,
als ik alles zou vertellen
is mijn toekomst tekort
ik kan natuurlijk de film versnellen…