Alle inzendingen over Loos licht

Ze rammelde met haar sleutelbos Verward en angstig besefte ik: Hier kom ik nooit meer los... Dankzij mijn echtgenoot zat ik nu hier Hij liet mij arresteren Wat zijn mijn ogen opengegaan Toen hij mij dit had aangedaan...…

Praatjes en gaatjes Waterval van verwoorden Dijk zonder zoden…

Ramp zalig het gevoel loos de woorden schat ik ook van jou wéér galmen gehate klanken vormen zinnen sprakeloos mond dood moe gestreden uitgedroogde levens ader en door stromen haperend ader latend walgende weerzin…

Woorden onderscheiden in het goede of het kwade leiden soms tot onbegrip gedachten lopen door gaan hun eigen weg verliezen grip en proberen zich vast te klauwen in los zand waar soms trillend het pad weer begaanbaar gemaakt wordt maar het witte bord met de helderrode rand heeft haar werk dan al gedaan ………

open je knuistje laat zien wat warm als het leven glanzend gekoesterd in je handen ligt begraaf je schat het kan niet anders het mòet is beter voor làter wat je nu nog niet kunt zien snik zacht geloof en vertrouw die bolster in je handen in de open aarde doe het snel en doe het nu voordat de koude winter komt laat maar los…

los van jou lees ik als een uitgescheurde bladzijde vol ononderbroken zinnen over vrijheid van leven geïllustreerd met foto’s, wolkenluchten boven zee al weet ik zeker dat ik dat ben, je weigert mij te kennen dichtbij jou zong ik notenbalken vol eenzaamheid toonladders van wanhoop met hoge tonen liefdevol de partituren op de vloer - bewijzen…

In stad, land, vrijheidsplein marcheren mensen groot of klein het is zinloos loos geweld waar is die mens Grootwoordenheld laat het groeien hopen, leren, kennen strijden, geen geweld wordt geboren ons Grootwoordenheld…

oude sporen en stenen en ik tel mijn stappen aan de waterkant behoedzaam tussen het vertrek van geloof en schemering ik ga liggen vergeet alle woorden wanneer niets van waarheid begint, ook al wijst iedere richting naar de wind, haast leunend en onafgebroken uit de bomen valt het licht, nergens eindigend of beginnend en het uur breekt…

Strak kijkt zij langs jaren die verdwenen zijn zwijgend sluit ze het venster naar opstandige gedachten de levendige geest heeft haar ingehaald die ene laatste bocht, onoverzichtelijk wijst nog niet de route haar tijd ademt komende en gaande maanden sprakeloos knikt zij ja tegen de muur daar waar haar leven de laatste…

Jij bent mijn fantasie Mijn tintelende ervaring Ik de breedgevleugelde til je mee Hoog Los van dit idioot aards overwoekerd slagveld Vrij van de zeis Leven tintelend leven Los zweven wij.…

Ga maar lieve schoonzus geef je maar over aan Hem neem Zijn uitgestoken hand en luister naar Zijn lieve stem Hij heeft voor jou een plaats bereid in Zijn hemels paradijs neem Zijn hand en volg Hem maar op het einde van je reis Hij zal je verenigen met hem je verlossen van pijn en zorgen laat maar los wat hier nog rest er wacht je daar…

tussen de heuvels nabij het land zo vlak als een gulden een middenweg die wij samen delen tussen muren van steen en paden van asfalt is het brein inmiddels in beton gegoten omdat het ze niet lukt deze observeerders te slopen langs tuinen van goud door velden van zout gegoten in spijt vergeven is tijd laat alles nog eens los wij vloeien…

Je was ooit van mij maar nooit echt helemaal Jij week maar niet van haar zij Je hield toch van mij maar toch niet genoeg Jij wilde haar en liet mij vrij She has you in her web just for fun Iets wat ik allang door heb Je laat je bespelen als een valse viool Zoals ze dat doet met velen Je zien niet wat echt is stekeblind En straks…

Ik durf niet meer gewoon te zeggen, alles gaat goed, ik durf niet meer gewoon te vragen, gaat alles naar wens, ik heb het lef niet meer om te informeren, hoe het met de mensen gaat, want: er zijn geen antwoorden meer, die mijn ziel niet raken, er zijn alleen antwoorden die me uit mijn slaap houden, er zijn geen antwoorden…

er gaan stemmen op die roepen dat men stemmen moet als klinkers luider dan luid stemmen zichzelf de kamer uit ik vang ze niet meer op er loopt één stem voorbij die niet weet waarvoor vooral waarom: niets geld wordt weggesluist in en buiten Europa en langzaam sterft het land…

(dapper) Versteend tussen tijden lange periodes van voorbij ligt waarheid van ons leven verborgen Een ijs-traan stuitert op ellenlange weg, om vervolgens in de meest schitterende ijskristallen uiteen te vallen Tijd verdient alle aandacht om maar niet verloren te gaan Als een tijdbom smelten die kappen gestaag; zeker als een paal…

Stroomopwaarts strijdend met een kracht die zijn weerga echt niet kent dansen golven meer dan gewenst Variété die je pakt en bezighoudt Slechts met moeders toestemming genieten zij een mooi vak Het podium dat meermaals swingt Een zaal die schaterend zijn wangen veegt met een tijd die glimlacht Ziet bar, bestelt een pint voor zijn vrouw…

Los worstelen... Te diep onder de huid... Eerst los weken... Maakt de pijn wat zachter... Zo strak onder de huid van jou... Los weken....uit jou... Ik jou..... Mij los worstelen... Eerst los weken... Verzacht de pijn wat... Ik jij.... Ik moet nu naar mij... De vleugels zijn te zwaar.. Na het vele weken...…

uit de wortels van het mos, laat kristallen tranen nippen van het licht, in een eeuwenoud gedicht dat zichzelf opnieuw heeft uitgevonden.…

'Maak mij los, appels en peren! Ook voor mijn bananen durf ik in te staan. Kwaad zult u nimmer eten, dames en heren! Laat ook de kersen in de marktkraam niet aan uw neus voorbij gaan!' 'Maak mij los en open uw beurzen en koop het fruit van het seizoen!…

'k Zat aan je bed, doelloos, je ogen open, radeloos Je hand frunnikte aan de lakens, rusteloos Ineens sloeg je hard op het matras, heel boos: Ik ben het zat, 'k wil niet meer, redeloos! 'k Pakte je hand, warm en vol gevoel, ach lieverd, ik weet, ik WEET wat je bedoelt, kalm maar zeg me wat je wilt en het gebeurt het is jouw leven, jij beslist…

mijn glazen dalen af naarmate ik haar ervaar en de zoete reuk mij bevangt als lokkend gebaar het witte zijde kleed omhult haar flets waarneembaar lijf waar een licht golvend gewelf zeker nog niet hangt, zover ik met fantasie daarop drijf de afstand valt weg ook al schept het naakte geen innig dichterbij ook niet als ik haar raak; een…

horizon reikt geen woord over beide lippen, alleen zichtbaar op de tere huid, tinteling tot in het bot, plekje ingeruimd in ons heelal, hemel vol nectar en ambrozijn, waar het z’n vaandel heeft geplant in de volheid van het lichaam, psyché van het ongetemde bloed, stuwend avontuur wat op de grote heide werd gedeeld, een zelf-loos…

Gematigd tevreden Met een handicap die hoogtij viert Daarentegen zeer gelukkig met haar Zij die mijn en wij die elkaars pad én schoonvegen én schoonhouden voor uitdagingen op óns pad Tijd zal leren of vegen Zinvol of -loos is geweest 't Verlopen verleden belooft veel…

vanwaar ik ben is leegte vergeten kijken ongeloof en om niet het weten cocon eigendraad -het nevelt zicht- ontpop mijn ziel zo zal het schijnen hulsel kom af voorwaar verweer ga met rottend blad beklijf niet meer…

angst snoert de keel en kleurloos wordt de tijd lucht hapt naar spijt in snikken rauw gesmoord bitter is zout en drijft de wanhoop voort maar nu en nooit stolt dit bloedend hart of laat mij koud…

gedachteloos vergat ze de woorden in haar hoofd machteloos zo zat ze van alle tijd beroofd sprakeloos verdeed ze haar dag met zoeken naar vaker boos zo leed ze het lag steeds meer aan haar…

Ik laat je los. Ik laat je gaan. Met een brok in mijn keel, en aan elk oog een traan. Een storm in mijn ziel, pijn in mijn geest. En een groot zwart gat. Dat ooit mijn hart was geweest. Een verwarring in mijn hoofd. En steken in mijn gevoel. Een brand die niemand dooft. En de warmte nu zo koel. Alhoewel ik je nu laat gaan.…

Om een afstand af te leggen ging ik sneller dan het licht. Onderweg zag ik ze flitsen, gerekte stukjes wit en geel, ze leken aan elkaar te ritsen, eindeloos en meer dan veel. Eenzaam ben ik mij gaan voelen, zo snel als eerst ging ik niet meer, ik zocht naar houvast, vaste doelen en keerde naar de aarde weer.…

3 dagen lang zweefde ik in de verte in mijn diep geraakte spiegelbeeld door donder en bliksem te zwaar verdeeld 3 dagen lang was ik zwaar de klos viel dieper en dieper in het donkere immens grote bos te vaak ging ik zo los viel samen met de dieren in een vergeetachtig bestaan de aarde draaide wel door maar nooit,nooit gaf iemand gehoor…