Alle inzendingen over Luguber

Het is en blijft een linke operatie, Waarbij er uiteraard naar wordt gestreefd Dat iedere patiënt die overleeft, Maar anderhalf procent wordt een crematie. De sterftekans is relatief vrij groot, En heus, voor sterven ben ik als de dood.…

in zijn vrije tijd klust de tandarts altijd bij een mortuarium daar trekt hij gouden kiezen…

Het kraken van treden in spanning van nacht donker zijn schaduw lugubere lach strekken van vingers klauwen vol kracht stinkende adem de haat alweer volbracht Arm wezen vreest nimmer in werelden vol pracht…

De avond valt niet over bomen Ze ontwaken in het maanlicht Een luguber schouwspel Van stille krachten Fluisterende bladeren Dreigende takken Hier ben ik niet op mijn plaats Nergens flauw straatlicht Geen mens moet hier komen Geketend aan wortels Een leven lang wachten…

Zie ik de aarde op haar plaats, geen wonder, dat men zich vergiste vóór 1600, toen de nachten alle koud waren en luguber en men schuldgekromd het zware oog van een Heer boven zich vermoedde ... Ik vraag u: wie zou onbevreesd durven kijken in een ruimte, die een blik terugwerpt ...…

Hoe gekker mensen in elkaar zitten, hoe eerder ze de voorpagina halen, het zal me altijd blijven verbazen, hoe raar de wereld tegenwoordig in elkaar steekt. Hoe luguberder de daad, hoe groter het kwadraat.…

Alleen de liefde kan mij redden Maar ook voor haar heb ik afgedaan - Ach, is de gedachte Ik lach om vlinders in mijn buik Crush on you – een lugubere clou Ridicuul haast, maar literair En passievol vooral Ach, zijn we niet allemaal levensmoe ’T is toch ook niet spectaculair Iemand met een arm om me heen Nu ik de spuit gebruik…

stel je de dood voor als een lugubere man met een zeis dat was de landbouwtijd nu is het iets in de trant van nanodeeltjes die wegwaaien met de wind en de zon maar als ik wakker word in de nacht staat er opeens weer die schim van een man misschien in een clip op youtube hij zegt: ga snel op reis weg van mij en wees niet bang, want…

Huilen door kale kruinen als lugubere muziek van vals gestemde bazuinen zonder klank, zonder ritmiek. En donker zijn de nachten zie geen sterren, zie geen maan ‘t is alsof spoken wachten tot de klok twaalf zal slaan.…

De nacht is duister en diep En spaarzaam schijnen lantarens In de mistige natte steeg Waar ik diep in mijn kraag verscholen Over ’t glanzend nat plaveisel ga Troosteloos staren donker ramen Als koolzwarte niets ziende ogen Gevat in gevels als kale doodskoppen Mij angstwekkend luguber aan En ik heb geen wens dan deze Doodse stad zo snel mogelijk…

ze werd warm ontvangen op een bedje van stro de boer was biologisch en begaan met al zijn dieren ze mocht loeien in een warme stal en springen in de wei jarenlang waren ze gelukkig saam de boer en zij maar toen kwam de dag dat ze niet meer blijven kon ze mocht mee in een grote truck en kwam aan bij een grote loods het oogde luguber…

En toch was ooit taal, het hoofdvak op school, maar we spreken elkaars taal niet meer, luguber toch?…

Het heeft iets lugubers. Je waant je op een onschuldige poëzie-site in een gemêleerd gezelschap van geweldloze dichters en dan blijk je je opeens in een mijnenveld te bevinden…)…

Je zult maar in de schoenen staan, van die vader je zult maar in de auto zitten van die man je zult maar de vader zijn die er op lugubere wijze achter kwam, dat zijn kind eronder lag! Je zult maar dit scenario meemaken, je zult maar op die manier je kind kwijtraken, je zult maar op deze wijze je kind verliezen!…

de lege tekst tocht wind luguber kaatsen medeklinkers echo's naar elkaar ze kunnen geen volume vinden klinkers klotsen tegenritmes en zijn onbenaderbaar woorden missen de magie van soepele zinnen brengen niet meer binnen dan betekenis strofen vloeien niet omdat de inhoud strak bevroren lijkt misschien wel doodgeboren…

de lege tekst tocht wind luguber kaatsen medeklinkers echo's naar elkaar ze kunnen geen volume vinden klinkers klotsen tegenritmes en zijn onbenaderbaar woorden missen de magie van soepele zinnen brengen niet meer binnen dan betekenis strofen vloeien niet omdat de inhoud strakbevroren lijkt misschien wel doodgeboren…

Eventjes wanen we ons in de vorige eeuw, bij 't zien van al dat moois, op de kerker na, die heeft iets lugubers met z'n ketting aan de vloer en de kegel eraan vast... Een ervaring rijker, stappen we buiten, in de wereld van de 21e eeuw, maar héél eventjes waren we terug in de tijd....…

van god en alleman verlaten stond het huis weer in zichzelf te praten zij was vroegtijdig oud verzakt en buitenissig de tuin verwilderd grauw naast de schuur een rariteitenkabinet van wat bij afval was gezet een vage schim achter een vuil gordijn kon wel een bewoner zijn het janken van de hond dat bij schemering luguber klonk weerhield…

dank je wel lieve schat voor die kaart/foto uit dat verre land maar oh wat een schrik jij zat op de pijnlijke rug van die beeldschone olifant de begeleider lacht stralend hij huichelaar martelt vantevoren om de wil van dit hulpeloze dier te breken luguber plan ontspannen toeristen weten hier niets van reisbureau…

ik pluis stilte uit als huis voor de vele menselijke aberraties dat drukkere tijden dan ooit meemaakt gelegen aan een onbegaanbaar pad met tal van zijwegen waar iedere richting zijn eigen realiteit in luguber een gestalte kan geven zelfs in de obscuurste spelonken van het dark net is stilte gefaseerd heter dan hel waar de hitte…

Ik zou niet graag een amazone zijn Van Rosinante -noch een caballero- Rijp voor de slacht van ridder of torero O Don Quichote, wil haar genadig zijn Ik ben -ik zweer het op mijn moeders graf- Geen carnivoor, noch ruiter of koetsier Maar als ik kiezen moest nam ik een stier Als galgenmaal scheid ik koren van kaf Ook Sint zal hinnikend tevreden…

Kijk nou eens, hoe of dat gaat: daar rijdt een moeder met kind voorop de fiets netjes op straat! Beter kijkend zie ik dan toch, dat ze aan 't appen is met krankzinnig gevolg! Kijk nou eens wat een gedrag, een vrachtwagenchauffeur die het net op tijd zag, claxonneerde om haar te ontwijken, echter zonder op- of om te kijken, stak…

nu een varkenshaas in hemelsnaam voor `n dier en wat heeft een bok nu te maken met het bier Waarom heeft zo`n blinde vink nog geen geleidehond Wat moet ik met zo`n stakker ik krijg geen hap meer in mijn mond Neem nu koninginnesoep Wat zit daar allemaal in Vast een berg groenten en stukjes echte koningin Ja sigeunerschnitzel doet luguber…

zinnen zoeken een zakdoek voor troost, weer is daar de nieuwe morgen en nog het niet begrijpen het spel dat wordt gespeeld door de uren van de dag, wordt ontkracht door een slapeloze nacht waar werkelijkheid overloopt in droom loos weten naar die toekomst waar jij geen jou meer is, vier geen geheel meer is, kwartetten alleen nog maar een luguber…

Als de meest lugubere samenloop van omstandigheden keerde alles zich tegen het leven en betekende een noodlottig ongeluk de dood Even als in een flits zat niets in het leven mee alles keerde zich tegen het leven Geen reddende engel slechts de dood onherkenbaar en rakelings snel veroorzaakte het smartelijk heengaan en immens…

De wind huilt door de kale bomen Als zingt het klaaglijk een luguber lied Een lied vol verlangen en vol dromen In stemming verlatenheid en verdriet Een lied over hoe de tijden waren Reeds bij het krieken van de ochtendzon Als zachte bries door kruinen en bláren De nieuwe lentedag weer begon En doods staan de bomen stil te dromen Terwijl…

heeft het punt bereikt van knappen waar is nou die godenzoon gebleven de tand des tijds blijft onvermurwbaar slopen en zal mij weldra tot een knieval nopen toch heb ik de moed niet opgegeven er dagen mooie feeën tijdens ‘t slapen verjongen is hun wonderschone baan ze toveren de grijsaards weer tot knapen het wezen in de spiegel oogt luguber…

Als wij in deze tijd van bezinning (want dat moet in december) de balans opmaken en gezellig doen met elkaar, rondom een dode boom die wij luguber versieren, voel ik me altijd ergens een schijnheilige huichelaar. Bomen horen buiten met de voeten in de grond, niet als een kadaver opgetuigd als middelpunt van een huis.…

het leven ons unieke leven is voor velen soms een ultieme grap zo eentje waar je uitbundig om kunt lachen zo eentje waar iets lugubers om heen blijft zweven zo eentje die tot nadenken stemt met zo’n ontknoping die even op zich laat wachten je emoties beroert en verwent het leven is een grap soms leuk wrang bitterzoet origineel of…

Hitler gibt den Juden eine Stadt Een stad waar allen dood nog leefden de levenden al dood Kazernes overvol hoewel steeds weer geleegd in de gevreesde trein met onbekend het doel De broodwagen van eenmaal per drie dagen ook doodskaros met menselijk jammerpaard Alleenstaand een gebouw (de schoorsteen immer rokend) waarin luguber…