Alle inzendingen over Maar dan

Kon ik het maar uitbannen: die domheid van een rund de koppigheid van een ezel de luiheid van een zwijn de schichtigheid van een wezel wat zou ik graag vrij van al die onhebbelijkheden zijn als het maar had gekund was ik maar zo werklustig als de mieren zo sterk als een beer zo listig als een vos dan kende ik geen problemen meer dan…

Het moeilijkste om te leren is doorgaans afleren!…

Wil de regering met haar ambtenaren - Al is het ook terdege onderbouwd - Verdorie nou eens stoppen met ‘geen zout’ In brood en in haast al mijn etenswaren? Steeds zoutelozer wordt nu al mijn eten, Zo zout heb ik het echt nog nooit gegeten.…

De tijd verontachtzaamt, namen, woorden vervlogen betekenisloos voorbij de horizon. Zeeën, oceanen droog door land omrand in ledigheid. Vele wegen bewandeld, naar eer en geweten gehandeld. Als mens eindig en hiermee voortdurend in strijd met verdraagzaamheid en ook leed, zag men kleuren in een zeepbel en onderwijl vluchtte men ontheemd…

Het lichaam, mijn vlees zag ik, ervoer ik als enorme last... ál die hete zomerdagen dat ik zag te studeren en maar gewoon, bloot met slip over boek en pen gebogen zat. Het paste niet bij me: heel die naam, of het hoofd, de expressie de geest met aanhangsel mijn lastig lichaam. O ja, ik kon, in zekere term ervan genieten met menig manlief…

Wie z´n leven instelt op regen ervaart veel meer zegen als de zon schijnt!…

Condens als wolken vermagerende strepen lijnen in de lucht…

Plassterk zijn plas ruikt sterk een sterk, stevige en duidelijke verkennersbrief Maar ’t wordt nu 2 maanden zeiken of je bijvoorbeeld als man staand of zitten plast of je als mens een genderneutraal toilet gebruikt dat wild(ers)plassen door mannen nog zwaarder bestraft moet worden dat er meer voor vrouwen openbare toiletten worden afgedwongen…

Ik ben moe En de dagen zat Ik wil in de nacht Ik wil slapen en dromen Ik wil in de nacht blijven en Eeuwig slapen en eeuwig dromen Over het mooiste van het mooiste over het schoonste van het schoonste Over het liefste van het liefste Wat ik niet dromen kan overdag ben ik vooral toe aan de nacht Dus daar ben ik aan toe!…

Schrijft zij spitsvondig scherp zelfs bij vlagen velijn, lacht ze je inwendig toe soms luid uit om wat ontspruit onder jouw huid. Ik zou zeggen heb lief wat liever. Wat zal je ooit wellicht verdrieten nu je steeds met al dat vergieten mee heult, zaken keer op keer onteert, domweg naar de waarheid niet vraagt laat staan een andere weg uitprobeert…

Eén keer per jaar nog slaan wij aan het kezen; want niet de kwanti- maar de kwaliteit brengt lust en liefde en tevredenheid. En laat het nou vandaag dé vrij-dag wezen… U snapt: ik lig de hele dag in bed. Geen tijd vandaag dus voor een snelsonnet.…

Vanaf de aanplant was er blad van 't grootste tot de allerkleinste onopgemerkt bleef het, in ieder jaar. Naar stam en takken ging de aandacht uit dragers van schaduw in de zomer een koele plek voor rust, of bij avond, feest te vieren. Mensen, van jong tot oud somtijds groot en sterk, de boom hij zag ze, gaan en komen. Seizoenen daarentegen…

Eindelijk kwam er witte rook uit de schoorsteen De schoorsteen van mijn 'rookige' avondleven Ik dorste het verslavende vuur Ik maakte al wat ik had aan tabak nat Ik had er meer dan tabak van Vooral van het kopen van zo’n pakje Vooral van de schrijnende verpakking Vooral van de stijgende kosten Ik brandt me er niet meer aan Ik brandt…

In bijna alle huizen prijken bomen Als altijd vol met glitters opgetuigd En weer is er een virus dat schel juicht Met ferme wil is dat wel in te tomen Voor allen deze wens, geheel in stijl: Goed kerstgevoel, veel vaccinatieheil-…

Ik zou zo graag Wanneer de tijd blijft doortikken Morgen of vandaag Je willen laten weten Dat ik er ook nog ben Je me niet hoeft te vergeten Ook al weet ik Dat je mij niet zoekt Dat ik niet besta voor jou Ik die buitenstaander ben In een aura van Eenzaamheid Je vraagt wel, Uit beleefdheid Ik vervaag wel Maar ik blijf…

Mark Rutte heeft toch duidelijk gezworen, Dat iedereen erop vooruit zou gaan, Maar toen ik deze maand m'n loon zag staan, Wil ik van die belofte niet meer horen. Na wat gereken voel ik me berooid, En heb van schrik een vaasje omgegooid.…

Anderhalve meter niet normaal mondkapje niet normaal slechts een triootje op visite niet normaal je handen stuk wassen niet normaal om 21 uur laatste horecagasten niet normaal voetbal, kerken, theaters blijven beperkt en dat is niet normaal maar het is tijdelijk laat ik die stip aan de horizon voor u zetten, landgenoten, wereldburgers…

Ze werken zo hard Ze werken keihard Het zijn keien Van mannen en vrouwen, mensen Die ambtenaren Zo tegen het miljoen aan Ze zijn verwerkt in de 2e Kamer Als achtergrond Maar als je goed kijkt Dan zie je dat ze van klei zijn En nat, dat ze ook nat gaan En verpulveren in je handen Losse aarde, klei, zand: drijfzand En dat in een waterland…

Er valt heel veel op mij af te dichten op alle terreinen des levens uit je gerust, leeg je gemoed maar doe het wel in dichtvorm als je wilt, als je kunt, durft of een doorlevende hartenkreet dan valt het lichter voor mij als dichter maar wil je me echt raken op de man, de mens af ga dan maar tekeer of negeer 'gooi het badwater maar weg…

Goede leiders (ver)volgen de massa niet de massa volgt helaas te vaak foute leiders!…

Verloochen nooit je afkomst Wees trots op wie je bent Beleef het leven als iets wat Begin noch einde kent…

Als de duisternis neigt in de vallen vergaap ik mij aan het laatste licht als een gulzig jeugdig jongetje wat de laatste restjes gretig verorbert 'T daglicht bevalt me het beste, goed maar de nacht zie ik niet als kwaad en wat het daglicht niet kan verdragen gaat met en aan mijn slaap voorbij Dan komt er weer een nieuwe dag de duisternis…

Te vaak kon ik niet genieten van het leven. De gedachte terug naar die emotie laat me nog trillen en beven. Ik kon het leven niet aan en viel in een zwart gat. Nooit het besef van de kracht die in me zat. Alles gefocussed op schaduw en een zon die valt. Niet mijn blik op wat te redden viel maar op wat al was verknald. Ik voelde me als in…

Ik ga van de hak op de tak Maar als sneeuw voor de zon Ruim ik op Ruimt mijn huis op Ruimt mijn kop op Gooi ik weg Geef ik weg Ga ik wandelen En bewandel dan graag Het smalle pad!…

Uren, dagen, maanden, jaren heb ik, ik zweer het, ik schrijf het nu op onder ede met vanzelfsprekende reden gewerkt aan vrede op de aarde in de mensen een welbehagen maar oorlog is wat men, met name de man trekt de mannelijke oudere regeringsleiders voor de 250ste maal is in de VS het geweer gepakt om heel, heel veel slachtoffers dood…

Het jonge boefje onder voorarrest gaat voortaan overdag naar school of werk. Op deze wijze stelt men paal en perk aan invloed waardoor hij vaak wordt verpest. Zo stuurt men ’s ochtends al dat jonge gajes dus van de ene naar de and’re bajes!…

Als ik dood ben zal men mij meer willen, vooral kunnen begrijpen Dan komt al mijn schrijverij tot wasdom gerijpt en met mijn laatste adem geijkt Als ik leef zal men mij best willen begrijpen maar kunnen? Al dat 'geschrijverij', gezwets, zo stom "Jean Fermate, is ie niet 'n beetje dom!"…

Zeg ik wou nou wel eens weten, voordat mensen ‘t vergeten of ‘t meetelt soms, misschien zodat je hier bij ons kunt zien: Dat we een verlaagd plafond hebben? Zeg ik zou best willen weten voordat mensen ‘t vergeten of ‘t meetelt -of ook niet omdat ik ‘t alleen maar zie dat we met ‘t plafond van energie Niks te zeggen hebben-ech nie…

Ik hoef de kerstboom niet op te tuigen die 'Piramide van Maslow' bedoel ik want deze heb ik het hele jaar in huis de takken, de naalden vallen niet uit veel pieken heb ik niet gehad wel veel dalen tot ver onder de bodem ik blijf net niet hangen in het fundament biologische behoeften: honger, dorst, slaap, voortplanten want ik eet gezond…

Het vagevuur, waarin wij groeien moeten, is ons aardse paradijs. Ons lieve leven. De hel, daar branden verdoemden. Verdoemd is geen mens. Verdom ons niet. Het hemels paradijs, daar schijnen heiligen te wonen. Wij zijn daarvoor veel te goed. Ons vagevuur is middelmatigheid. Is waar we leren moeten, wat liefde is. Wat kwaad. Wat goed…