Alle inzendingen over Maidentrip Aardse Ro

Als zonnevlammen de aarde belagen pioniers op sterrenwind uitvaren wetend dat ze niet terug keren in oneindige ruim worden begraven ver van hun aardse geboorte plaats De mens is gevoelens en behoeftes indien langdurig onbevredigd valt hij in ruimtedepressie en waanzin motivatie verdwijnt om te overleven snijden in z’n wortels doet de…

Denk ik aan Ro dan klinkt in mijn fluister Stevie Wonder Denk ik aan Ro dan zijn er zijn gedichten die net als zijn schilderingen op mijn netvlies verschijnen Denk ik aan Ro dan klinkt er warmte dan doet me alles in een vriendschap geloven Wensen zijn er te over ik houd het op gezonde dagen, weken, maanden, jaren en op het “grote wonder…

Thuis voel ik mij sinds lange tijd Was dat gevoel een poosje kwijt Thuis voel ik mij hier vlak bij jou Dicht in de buurt omdat ik van je hou Thuis voel ik mij de rust weer daar Vertrouwen groeit liefde blijkt waar Thuis voel ik mij vervlochten en blij Het gemis is over jij..... bent bij mij…

Mijn lief Welkom in mijn keuken Waar alles gratis is Eet van mijn ziel Gevuld door mijn gemis Met jou wil ik delen De vruchten van mijn droom Rijk gevuld met liefde Mon fruit de la reve Jouw hart de drum Mijn hart de bass Ik dans weg van de realiteit Waar ik voor vrees Zacht melkwitte huid Die ik streel met deze woorden Uit een…

Roland Hainje een muzikale noot in schildering van woorden op het netvlies verschijnt warmte in penseelslag kleurrijk is de vriendschap in geschrift woord en beeld het is zo dat ik je nu vandaag feliciteren mag van harte voor nu en voor elke nieuwe dag…

Zomerse bloei van fier gekruind planten, Zozeeer heb ik uw gratie liefgehad, Dat ik met U, het aan uw vorm verwante, De straat en 't plein versierd heb van mijn stad. In 't fries der tempels zocht ik u te benaadren Wat van Uw volheid woekerde in mijn droom, Het kapiteel kroonden acanthusblaadren…

Liefde, passie, als vuurwerk met veel kruit Een prachtige, mooie, ontklede vrouw De Eva der Eva's waarop ik bouw Geen enkele willekeur waarop ik stuit Ondanks een ziekte dansen wij verheven Daar wij te vroeg het leven moeten geven…

soms heb ik van die momenten, dat het even niet meer gaat. zelfs de zon die stopt met schijnen, alsof 't geluk mijn hart verlaat. maar telkens voor het echt te laat is, en 't drijfzand me omsluit dan pak jij m'n hand en maakt me vrij, en jij laat me zien wat geluk moet zijn..…

'Je maakt, met al je albums op de grond Een chaos van je levensinventaris Je lijkt wel een halfdronken archivaris Een puinhoop,' zei ze, 'nee da's niet gezond...' Ik weet niet, zei ik, of het iets voor haar is Doen mijn verborgen wensen er wel toe Zij wil niet weten wat ik zoal doe Als man die haar verzorgt maar liever daar is Ze vroeg…

Alles mag wat mij betreft in elk geval als het je lukt om tegen klippen op van het lawaai van bestevaers scheepskapiteins als beste stuurlui aan de wal al staande op de kaai het tiroler hoorngeschal op de zevenheuvelwegen galmend in berg en in dal te weerstaan in het hart van groesbeek in klein zwitserland alsmede…

lekkere geuren Lezen dan het boek opengeslagen is schrijver dezes De ene doek, dekt de andere; gezamenlijk over lappen zij delen die aanstoot kunnen geven tot verderf Tong van reizigers wordt op aangename wijze gestreeld Na fruit, de snorkel op weg naar het subliem rif dat kleuren doet strepen in het kraakheld're water van de Ro…

Ik heb aan iedereen lak mijn rijmpjes zijn luchtig als schuimgebak, met ro- de kersen eromheen ge- drapeerd, zo rood als rode rozen en daarna dan met een kwast heb ik lak ero- verheen gesmeerd voor de glans, een schilderijtje van suikerverf en dan nog vier mooie roze latjes daar- omheen, een schilderijtje om te eten, waarom…

Al weken lag ze in het bed, gewoon alleen maar ziek te wezen, al weken werd ze lief verzorgd, werd zelfs nog voorgelezen, want zitten, ging niet meer. Al weken stierf ze van de pijn, dokter geef me wat, geef me iets, doe iets! Geen formulier had ze gemaakt, terwijl iedereen toch wist, zodra er geen kans op normaal leven is, dan…

.. zal ik niet verklappen wèl dat ze rap op ’t aanrecht springt; In winkels klimt zij zo op schappen terwijl niemand haar daartoe dwingt Nu nòg ‘t meisje van mijn dromen lippen, zachter dan ’t zachtste dons Laat nòg mijn bloed rapper stromen bij elkaar zijn, is een feest voor ons Mijn liefste lieveling is jarig, thans zij met ‘t mooie ro…

Gezien mijn aard, mijn natuur, mijn wezen hoefde ik niet te wachten. Ik was àl krachtig van mezelf! Héél goed ervoer ik een levenlang de discrepantie, de concurrentie en afgunst. Men had het breder moeten zien, maar dat was te moeilijk. Kracht en stuwing ontplooiden zich sterker, naarmate elke strijd werd afgeleverd.…

Maar kunnen zon en wind een menselijk hart ooit uit zijn boei bevrijden, Dan, Moeder aarde, Ben ik weer uw kind!…

met vallen en opstaan verankert beetje bij beetje elk voetspoor mijn gehechtheid bij elke stap de gedachte hoe duizelingwekkend je aardigheidjes mij aantrekken met spreidarmen vang ik je walswind je stof uit rulle grond gewaaid poedert mijn gezicht onontkoombaar is de terugkeer naar mijn gang van kruipen met opstand en verval beetje…

Mijn vingers beroeren de aarde. Witgekleurd drinkt mijn huid van het zuivere water, zoals het verdorde blad, verdwaald op haar levenspad. Mijn handen wiegen de zon. Verkleumd verwarmt mijn huid zich in het pure licht, zoals een gesloten roos, gevlekt en oh zo kleurloos. Mijn armen openen in de wind.…

ijselijk gepolijst dan weer doordrenkt haar windzang de broze stilte met twinkelend refrein ze spreekt niet, stelt geen vragen, maar ze beeft, ze breekt als verdoken broosheid apocalyptische woede vonkt tot zij drachtig van vuur grommend uit haar voegen barst ze spreekt niet, stelt geen vragen maar gekweld door geweld drijven mens en aarde…

Ik heb de aarde in Twee hutten verdeeld: een Voor mij En een voor mij zelf. Als een rivier voeten Loop ik naar de monding Mijn woorden Over verbrande akkers. Het trage zilver van mijn spoor Bevlagt de dagen tot waar Zij heimelijk gaan: De echo van geluidloze paarden. ------------------------------ uit: Winterrunen, 1967.…

De vogels fluiten Ik zit buiten in de vrolijke zon En aai heel zacht en heel voorzichtig De aarde; met mijn voeten het gazon…

Ik zie eerst in dit vale licht hoe zwaar de Ziel moet zijn waaruit dit lied ontstaat, Hoe droef lig ik geketend aan de aarde.…

Moeder natuur, geef mijn leven weer zin, ik ben de aarde op deze planeet sinds mensenheugenis, vanaf het prille begin.…

De bal is rond, de aarde ook. De bal wordt gétrapt, de aarde vértrapt!…

aarde is geëgd de akker effen gelegd winter voor de deur…

voor Gijs Er komen dieren binnen, die blijven om wat eten en een warme plek ze hebben geen hobby's en hun leven is kort ze klagen nooit en sterven dicht tegen de aarde, die verzoent steeds omhelzen wil -…

De aarde rust onder een deken van mist en is voor even uitgewist voorzichtige zonnestralen spelen een spel en laat alles zweven contouren komen langzaam tot leven dan ontwaakt de aarde uit de donkere nacht als een blad gedragen door de wind komt zij tot volle glorie in al haar pracht als een nieuwe dag weer begint…

Wat is een terras 't heeft aarde onder de voeten dus heel wat…

Gladgestreken aarde met alleen een steen en een hart eromheen onuitwisbaar waar in stilte en in rust de zon jouw graf zacht kust waar het lijden niet meer is slechts herinnering en gemis…

weet dat zij mij in haar aards zuchten verder dan ooit laat gaan zoveel wereldrijker in eigen sporen naar mezelf terugleidt…