Depressie

Wanneer ik met de eigen schaduw vlucht
Langs starre straten en kanalen
En luister naar de eindeloze zucht
Waarmee mijn longen ademhalen

Zie ik geen enkel noodlot overbrugd
Door mijn verdwenen idealen.
Ik ben een grijze dag, een leeg gehucht,
Een labyrint waarin ik zal verdwalen.

Eeuwige regen flitst langs mijn gelaat,
Aan welke muntstandaard hecht ik nog waarde
In deze mist die in mijn ogen staat?

Ik zie eerst in dit vale licht hoe zwaar de
Ziel moet zijn waaruit dit lied ontstaat,
Hoe droef lig ik geketend aan de aarde.

aarde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 851