Alle inzendingen over Michel

Het is niet goed zolang het beter kan, en daarom streven wij altijd naar meer. Zolang wij dat herhalen, telkens weer, vergeten wij om te genieten van. Wij houden rekening met iedereen, en zijn niet gauw tevreden of content, maar vraag jezelf een af wie dat je bent, en zeg in plaats van altijd ja, eens neen. Het heeft geen zin te streven…

verwachting en aan rauwe klanken van de saxofoon dieper word en dieper met mijn gezicht in het water één warme mond waardoor ik terugkeer in jouw gedichten en mijn ogen laat dwalen over blauw gefluister misschien ben ik in de waarheid getuimeld ---------------------------------------- afbeelding: beeldentuin dehullu 2009 kunstenaar: Michel…

Het was je vurigste wens In rook op te gaan Als het eenmaal zover was, Onder de grond was Ook maar niks, Grond, daar had Je een leven lang Niets mee gehad - Dan maar de louterende Vlammenzee, een vlammend Protest tegen alles Dat was misgegaan In de jaren dat je hier was - Nu ben je tot as vergaan, Tot stof ben je weergekeerd…

tijd voor pijn - jij luie jood die niet wilde werken - dichter en schrijver daar verboden in je eigen kernachtige taal met zangerige monotone aanhoudende klanken je lichaam verteerd door rook en alcohol en melancholie je geest vervuld van eigenwaarde, liefde en passie langzaam neergegaan in opstandigheid rust waar je graag wilt zijn; Isola di Michele…

De start bij Le Mont Saint Michel was mooi, zeer zeker wel daar zijn we geweest, kijk daar ik maak snel een kiekje, dan is 't wel klaar. Intussen schieten de fietsers voorbij de Belgen doen prima verslag en mijn eega, die zaagt rustig door, maar owee als tie de Tour niet zag... Gedeelde smart is....…

Zij verstaat de kunst van bij me horen in m'n lichaam heeft ze plaats gemaakt voor twee in m'n ogen woont ze, in mijn oren ze hoort en ziet mijn hele leven met me mee Soms begint ze in mijn hart te zingen waar het nacht was heeft ze lichtjes aangedaan en door haar weet ik dan door te dringen tot de onvermoedde schat van ons bestaan zo…

Woorden van geluk zijn moeilijk, ze zijn klank, wartaal, aaas en jijs en toedan, alles of niets. Het lekken van vuur; een gordijn in de wind. Ze zijn eigenlijk maar ballast. Want we zeggen geluk niet, we doen het. Dieren hebben alleen maar hun lichamen; snuiven, stampvoeten, hoeden warmte met warmte. Het leeft en trilt, het heeft geen namen…

Wat heeft ons op die morgen toch wel mogen doen lopen langs de Regentesselaan, waar ons de blaren om de oren vlogen? Waar kwamen we in 's hemelsnaam vandaan? Hoe dan ook, er kwam een mannetje aan waardoor je blik opeens werd aangezogen, een en al zwarte hoed en zwarte ogen, voorzichtig schuifelend, - en jij bleef staan. Kloos, zei je, toen…

Een nieuw lied voor de Heer die de vogeltjes schiep En hun wijzen van iedere dag Die de treurwilg tot eindeloos treuren riep En de vrouw tot haar eeuwige lach Een nieuw lied voor de Heer die de goudvissen goud En de roodborstjes rood heeft gemaakt Die de golven der zee, en de bladeren van 't woud Met zijn vinger heeft aangeraakt Die de kolibrie…

Er liep een hondje tussen de soldaten, meisjes giechelden op de laatste rij, toen zij een lange juichende cantate over de hemel zongen: Maakt u vrij! Het was een straat als alle andere straten Ik zag een heilsoldaat, hoe hij Haast jubelend zong, of hij 't nooit meer zou laten, hij keek omhoog en leek onzegbaar blij. Ik hoorde de trompet…

Het kerkhof van een getto. Stenen. Stenen. Gezichten die niet zeggen wat ze menen. Hangende handen. Lusteloze voeten. Ze waden door een eeuwig puin. Ze moeten. Maar op een zolderkamer gaan ze leven. Vertellen. Menselijk bewegen. Even. Ze worden vogels, fladderen en wiegen. Tot aan 't plafond. Dan weifelen ze. Liegen. Schrompelen samen…

Geen rotterdam dan amsterdam geen moeder man dan vader jouw rok is boter dan de ham mijn hemd is altijd nader al jart je met je vrienden bil al jas je met hen klaver en speel je liever haaf dan spil, schmidt is toch altijd haver jij bent veel zeker dan ikzelf en toch leef ik veel sober jij droomt dat je eylders drinkt ik delf het spit…

Zestien. — Ik liep de poort van Hageveld uit in de rij. Seminarist. Dat ging op zondag zo: twee uren welgeteld de lanen door. Het heette wandeling. Zo kwam ik voor het eerst in Groenendaal. Het breedste pad: wat was het op het spoor? Ze marcheerden zo’n beetje allemaal. Maar ik keek steeds tussen de bomen door. Midden juni geloof ik dat…

boden wie zal het nog weten misschien de eeuwige student de enige die nog frans kent elke dag zingt hij Edith Piaf il y a bal dans ma rue* met een glaasje jus op zijn jordaans knus piaf blijft mijn mus ------------------------------------------------ * “Il y bal dans ma rue” ("Het is bal bij mij op straat") - Paroles et Musique: Michel…

Vloed over oever, Tot het gelegen stroever... Invloed, o droever!…

O grandseigneur, witbaardig Uw verzen zijn zo aardig Spreekwoordelijk leeswaardig Nee, echt niet minderwaardig Beslist niet inferieur Ik ken ze geen van allen Hoewel, Michel-Angèle Die Surinaamse frêle Was heter dan Adèle Met haar kon ik goed ballen Mijn eerste heette Anne Een bloem die zij mij ried Was zij mijn liefde niet Dan zong…

Q-koorts Tweeduizend vier was het jaar van de volkszanger zonder plankenkoorts Maar Andre sloeg de plank wel mis Zijn overmatig drankgebruik Leidde uiteindelijk tot zijn begrafenis Een tsunami werd dé natuurramp van 2004, maar ook van de jaren nul En dan was er nog Mabel-Gate, en andere flauwekul In tweeduizend vijf moesten we om Rinus Michels…

Gister fluisteren Naar morgen verduisteren Kunnen luisteren…

Albin Michel, 2009, p. 191.) Daarin maakt de dood alles van hier uniek, van dauw en geuren tot oneindige dorst en honger.…

Geloof niet langer in wat je jezelf wijsmaakt -- Houd op met lijden!…

Een ouwe rot verkeerde verregaand In staat van pré, als jonge pensionado Z'n poen kreeg hij, uno momento dado Vanaf z'n zestigste, iedere maand Daar zat hij dan aan vast, oud-luit ter zee In Zuid-Europa, dankzij 't ABP…