Uit Warschau
Het kerkhof van een getto. Stenen. Stenen.
Gezichten die niet zeggen wat ze menen.
Hangende handen. Lusteloze voeten.
Ze waden door een eeuwig puin. Ze moeten.
Maar op een zolderkamer gaan ze leven.
Vertellen. Menselijk bewegen. Even.
Ze worden vogels, fladderen en wiegen.
Tot aan 't plafond. Dan weifelen ze. Liegen.
Schrompelen samen, vallen en verkillen.
Lichamen die niet leven wat ze willen.
------------------------------------------------
uit: 'De oevers bekennen kleur', 1994.
Inzender: kg, 1 april 2024
Geplaatst in de categorie: oorlog