Alle inzendingen over OPBEUREND

oh jeetje pieterman nee wat voelt het vreemd bij mijn portemonnee Om bij de terugtrap op de fiets te dimmen tot een lantaarntje van niets tot ver voorbij de Nieuwezijdskolk Met de Hoekse Bonnen nu uit beeld gaat het bij Bram Roza weer gebeuren geen echtgenote die zich nog verveelt de lol met vaders kan niet op zoals die knuppels daar opbeuren…

op het joelende verlichte plein zoekt een open legerjeep schuchter zijn weg door de verspreide feestvierders heen draagt boven zijn rechthoekig glazen aangezicht de woorden LANG LEVE DE JONGE PRINS bromt krachtig en met opbeurende verwachting over opgroeien en sterke ontpopping der toekomstig koning.…

Langs 't rustend blauw, met mijmer-blond omweven, voel ik mijn ziel langs klare tonen zweven, opbeurend in wijd-klinkend koor gedragen. En in de bladerstille lucht, met trage glinsters, lichtend-gestrooide sterren blinken, wijl Nacht en Vrede in 't zwellend harte zinken.…

opbloeiend kinderleven moest onrechtvaardig en wreed eindigen met krachtige gebeden werd je begeleid naar het Leven hierna dat altijd voort duurt sterk geloof mateloze genade men bad zelfs voor jouw moordenaar ondanks je korte leven op deze aarde brengen bewaarde papieren en een hartroerend boek woorden die blijven spreken vermanen en opbeuren…

Tragische humor kan wonderen: je verzoek per sms om een opbeurend woordje. Ik raad je angst verschijnsel na verloren samenhangen. Helpe iets dierbaars dat de weg smelt: een sneeuwkonijn. Nog beter: weten. Liefst: goedzicht. ----------------------------- uit: Raster nr. 119, 2007.…

Zo graag schreef ik iets opbeurends, zo graag schreef ik iets grappigs, lolligs, of gewoon over idiote acties die buiten plaatsvinden. Dat kost me geen moeite. Maar wat boeit het jou wat er allemaal gebeurd buiten, niks toch? Kan 't jou iets schelen dat de zon schijnt? Vast niet.…

Ik weet niet waar mijn geest naartoe vliegt, of ik als een heks op een bezemsteel zit en bommen werp op doelen die het verdienen, of dat ik met engelenvleugels eenzame harten verwarm en droeve zielen opbeur, ik ben er niet echt bij, weet wel dat ik van alles doe, want iedere ochtend word ik supermoe wakker van mijn merkwaardige nachtwerk.…

Maar ik kan het niet meer Hoe graag ik dat ook wil Binnen in mij is het zo koud, zo stil Ik heb nergens geen zin meer in Ik moet op zoek naar een nieuw begin Zoekende naar een houvast Kijk ik uit naar een leven dat bij me past Ik hoop dat je weet, wat ik ook beslis dat ik vorig jaar echt heel erg mis De gedachte aan toen zal me altijd opbeuren…

Er zijn van die dagen dat positieve dingen even vervagen ik voel me dan gevangen gevangen in een stevig web kan dan erg naar rust en vrijheid verlangen opbeurende woorden voelen dan als nep.…

Struiken vol bloemen hangen over balkons heen, brengen frisse geur en opbeurende stemming in smalle schaduwstraatjes. De kathedraal... Kunst _ te overweldigend om te bespreken. Met de stadstrein mee; lui zitten, rustig kijken bij wild hobbelen. (wordt vervolgd)…

Oh eeuwige opbeurende omhelzing. Een moeder is altijd dienstvaardig, ze raakt zielen en harten. Ze is er altijd ietwat opgeruimd en monter. Ik zelf ben nooit verlaten, nee nooit verlaten. Omdat ik moeders heb voor me en ik voor hen. De nachten komen met raadselachtige ogenblikken. Waarin ik vlucht bij de moeders voor mij.…

De opbeurende zinnen dansen zonder vlammend bedrog als ronkende woorden die ook het schaatsen schetsen in de zon. Mijn pen weet soms feilloos een gevoelige snaar te raken.…

teren als ik mijn natte benen over elkander sla maar ja, gejengel van die bengel ik zit daar niet op te wachten hoor dat al genoeg, nu even de rust vereren mijn ongeduld verzachten Molukkenstraat, roept de automatische piloot stap uit en storm naar gesloten poëziedeuren druk op een armzalig belletje en na wat minuten komt een man mij opbeuren…

bij hen zondagmiddag op bezoek Aansluitend de Westerkerk Een vaste burcht aan de rand van de Jordaan Voor de 586ste Cantatedienst BWV 80 van Broodheer Bach “Ein fest Burg ist unser Gott” Mijn man en ik zitten op rij 2 Voor mij een man van 95 Groot, grappig, gezellig Naast hem zijn dochter Een mooie, met mooi haar De schriftlezing is opbeurend…