182 resultaten.
Een nieuw begin
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 378 Vol verkregen levenslust
gooit zij haar gordijnen open
kijkend naar ondergang van volle maan,
vervangend in prille ochtendzon.
Een zware deken valt van haar af.
Ze voelt zich vrij,
eindelijk
haar ogen, kijken weer blij.
De nacht; eindelijk voorbij.…
Opende in genereus gebaar
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 555 ken het vlinderbed
daar waar jij
je vleugels voor
het eerst ontplooide
zag het trillend
spannen in de warmte
van de ochtendzon
je eerste kleuren vangen
opende in
genereus gebaar
de lentevlucht
in langzaam wieken
na fladderen het
leren vliegen naar een
onbekende horizon onthoud
je kent de weg en komt weerom…
Het conflict
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 61 enige tijd later ontstaan
de mooie vormen
en kleuren; zij
opent haar hart
op vruchtbare aarde
gelijk een wilde bloem
dorstig slurpend bij
het opgaan van
de prille ochtendzon
en smoort als
de stekende
rode ploert de
gouden akker
op 't hete
middaguur
verzengend als 't
kanonnenvuur…
Niets meer dan de grote zee
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 90 Ik verlang naar een zee
zonder horizon
Waar de lucht overgaat
in water
Ik verlang naar de kleur
van de ochtendzon
Naar het rood van de avond
Ik wil zoekraken in de golven
Ik wil alle woorden verliezen
Ik wil schepen tot zinken brengen
Hun lading in rook doen opgaan
Er is een teveel
Aan alles
Ik wil niets meer dan water
van de grote…
levenskleuren
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.021 waar de ochtendzon
in roodgele gloed
jouw lach doorspekt
met duizend kleuren
elke tint
mijn dromenregen
omsluieren zal
als deken der nacht
wentel ik zacht
in levenskleuren
ga op zoek
naar een toekomst hierna
waar een liefde mij draagt
in gevleugelde dromen
mijn morgen breekt
in de kleur
van jouw lach…
de vertrokkenen
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 4.436 vertrek uit huizen
in boos verdriet
hartezeer
ontparingen
men ziet ze vaak
bij pakken neer
gekeuteld nog
van muizen
lege kamers
vol met zakken
kale peertjes lichten
verloren waan
gedeeld bestaan
bruine dozen
kilo’s herinnering
verteren onuitgepakt
bij helle schrijn
van ochtendzon…
waarom dans jij
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 138 langs het park
een smal pad
waar je stil staat
wacht
watervogels dansen in de ochtendzon
mensen zoeken naar een god
hoe het ooit
begon
de waarheid schuilt achter de sterren
boeken praten
letters vertellen
het jeukt
vleugels verbranden
en vuisten slaan niet meer
het is het uitzicht
echt waar…
Tweede jeugd
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 155 Mist en ochtenddauw hangen
Zwaar over het landschap
Van mijn tweede jeugd -
De weg die ik zoek
Is moeilijk te vinden, nog,
En toch torent boven alle
Nevel uit de ochtendzon
Die zich zichtbaar aan
Het grauwe ochtendlicht onttrekt
En hem weldra verdringen zal -
Voorgoed nieuw leven,
Jong zijn waar de ouderdom
Zich al zo lang…
Rozen...rood!
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 365 Hun hoofd gericht
naar de ochtendzon.
Zal ik ze plukken,
mijn vingers prikken?
Of laat ik ze staan,
op de struik?
Zal de zon ze schroeien,
tot ze verlamd hun hoofd
buigen en verdorren?
Het is dan maar zo!
Rustig wandel ik verder...…
Het filigrein van lijnen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 164 zag mijn eerste ijsbloem groeien
de onderkant hard transparant
bloeiend in een teer kristallen bovenkant
de ochtendzon gaf kleurig licht
dat speelde door het filigrein van lijnen
in het langzaamaan verdwijnen van het glas
waar buiten nog berijpte webben
witte druppels toonden in de kou
smolt mijn ijsbloem tegen het opkomend blauw…
Sneeuwvlokjes en bloesem
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 194 Terwijl een ochtendzon
nieuw leven schetst op jouw gezicht
duizelen woorden
als een wervelstorm
over een ontspoorde natuur.
Sneeuwvlokjes en bloesem
dromen en zinnen en tegengestelde dingen.
De aarde beweegt
onze grenzen voorbij
maar onderhuids zetelt
een intieme wens
in een inner aller oerstilte
zijn we pas vrij.…
Het warme nest
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 408 woorden werden
draden in het web
dat zich ontspon
jij kruiste
de basis waarmee
ik alles toen begon
kon de trekdraad
niet voltooien zag je
in de eerste ochtendzon
samen sponnen we
het warme nest en tastten
zacht de nieuwe draden af
die woorden in ons
lang kontact hadden geweven
weet dat liefde is gebleven…
Antarctica
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.126 rode gloed in de horizon
zeevaarders zeilden in de ochtendzon
deden nevelige verslagen van land in zicht
tuurden voortdurend naar je glinsterend licht
maar de sfeer werd grimmiger
modernere boten meerden aan
en iedereen weet hoe het je verder is vergaan
je ijskappen smolten, een nieuw station verscheen
de wetenschap zegevierde
en je rode…
spot
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 313 wrang is de spot
in het licht van de ochtendzon
waar mijn god blijft het avontuur
is al wat blinkt helder klinkt
schijn venijn en apenzuur
lachen moet
moet niet
lach niet
als het moet
koester in de lach
je diepte van verdriet
onverdiept gaat het niet
zet de spot op jezelf
bespot de gedachte aan het zelf
zelfspot is om het even
je…
Houten vissen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 269 De ochtendzon strijkt met lange stoelpootschaduwen
langs de witte bak van de visafslag met rode opdruk
GEM.VISMIJN
VLISSINGEN
waarin gekloofd haardhout is opgestapeld
naast de bak zit Siep zich op te warmen
en uit te kijken over het berijpte gras
waarmee onze vallei bedekt is, groene
zee waarin de houten vissen groeien…
wordt nooit een zomerkind
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 391 weer sterft een ochtendblad
in kou van winterwind
het voorjaar al besproken
wordt nooit een zomerkind
in pril ontluiken
groende het door ochtendzon
maar'savond vroor het
juist streng buiten
we nevelden en
koesterden haar blad dat ook
een gouden herfst voor zich had
maar niets mocht baten
zij heeft alleen
haar knop…
nachtschade
netgedicht
4.0 met 84 stemmen 1.206 De schemering schuift de dag opzij
Duisternis druipt langs het vensterdak
Kaarsen flikkeren de nacht tegemoet
Visioenen fladderen door mijn hoofd
Dromen openbaren zich weer niet
De klok tikt donker
urenlange slapeloosheid tot
De ochtendzon struikelt over haar stralen
De dageraad dringt zich op
De donkerte voorbij
Een dag lang wacht de schemer…
Een magisch voelen
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 50 ik kijk je aan
voordat je danst
in de stralen
van de ochtendzon
door het open raam
het zacht
opkomend rood
schijnt panoramisch
in je ogen niet
gebroken door glas
in een magisch
voelen spreekt
jouw mystieke kracht
waarvan ik de woorden
nooit heb onderschat
jij regisseert de
golflengtes van
omgeving en leven omdat
jij de transformator…
Voorbij
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 779 wist ik het maar
je zei het zal wel
waarom beantwoord je alles met onnozelheid
tussen weten en zijn ligt een wereld,
die als een waas in je ogen weerspiegeld ligt
weet je dan niet dat de dingen voorbij gaan
zoals de weerkaatsing van een persoon op de omgeving
laat je gaan het is maar even dat je hart het weet
dan lichten je ogen op als de ochtendzon…
Koude morgen
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 311 de morgendauw hangt nog in de straat,
en de ochtendzon probeert door te breken en laat een
roze gloed achter in de lucht.
Gedachten spoken door mijn hoofd,
mischien word het toch nog een mooie dag…
In loop der dagen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 187 En verder trekt een rij
dagen geregen tot jaren
ontsproten in nieuwe ochtendzon
uit warmte van talrijke kleuren
vormen en klanken
als sierraden om vrouwenhals
de dagen die groeiden
in lichtend gloren als smaragden snoer
een gordel om smalle taille gedragen
zwierend in warme dans
tot gouden kroon bezegelt de uren
voor het nijgen van de avondzon…
Rafels
gedicht
2.0 met 64 stemmen 21.459 Toen ving een roodbruine stam nog
de ochtendzon op, puur cederhout
van caran d'ache.
Later fladderden er raven
tussen de al even gerafelde takken
van de lariks.
Een schicht: de schaduw
van een zwaluw schoot
door de zomer.
En in het sprookjesbos
is plotseling de stinkzwam
dwingend aanwezig.…
Een tuin vol wilde rozen
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 432 In de vroege ochtendzon tot
het laatste avondrood
zullen in jouw aanblik,
mijn wangen hevig blozen
en alles zal volledig zijn,
vervuld en verzadigd.
Vogels tsjilpen in het groen
en wij zijn in de zevende hemel.…
De ijsbloem
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 965 in een schrale ochtendzon
druipt de ijsbloem
langzaam van de ruit
maar buiten
strakt de kou
in een felle oostenwind
glanst sneeuw
het hel kristallen wit
in onbedekte ogen
vaag luiden klokken
het ter kerke gaan
de hoogmis vangt om tienen aan
niet belopen ligt de wereld
voor ons open een witte kerst
de natuur weer op zijn best…
Zomertijd
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 216 Nog liggend in mijn bed hoor ik vogels fluiten
Het lijkt alsof ze roepen kom naar buiten
Daar waar de bloesem zich al uit de knoppen vecht
De vroege ochtendzon de mist verslaat
De bomen nog kaal zijn, hun bladeren nog verborgen
De lente zich voorzichtig toont door bloemenpracht
De hitte van de zomer in het verschiet
Vannacht heeft de klok…
.In loop der dagen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 89 En verder trekt een rij
dagen geregen tot jaren
ontsproten in nieuwe ochtendzon
uit warmte van talrijke kleuren
vormen en klanken
sierraad om schone vrouwenhals
de dagen die groeiden
in lichtend gloren als smaragden snoer
een gordel om smalle taille gedragen
zwierend in warme dans
tot gouden kroon bezegelt de uren
voor het nijgen van de…
Een nieuwe dag
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 565 Aan de strakke heldere hemel
staat de warme ochtendzon,
in de tuin een keur van bloemen
en naast 't prieel een waterton.
't Lijken doodnormale dingen,
maar zijn eigenlijk zo fijn
dat je daarvan moet gaan zingen,
dankbaar, er te mogen zijn.…
Schrijnend
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 183 ideeën voor een eeuw
maar mijn leven is een kluwen , een spinrag
met te strak gespannen draden
de ragebol kijkt lijdzaam toe
het is nu wachten op bevrijding
hoe kom ik los uit dit bizarre labyrint
van onvervulde dromen
zal ik stiekem over het muurtje kijken
en om hulp smeken
of liever hier stil wegkwijnen,
smelten door de eerste ochtendzon…
Onder merelgefluit
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 189 ik liet licht
bij je binnen
opende gordijnen
ontdooide ruiten
in de rode ochtendzon
samen keken we naar buiten
vlogen uit
in een ontwakende wereld
onder merelgefluit
jij bent te lang
in het donker geweest
licht wordt eindelijk jouw feest
onwennig verken je
zonder houvast de ruimte
die eens van jou was
ik zie in je lach
weer…
In de ziekmakende tijd
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 188 drinkend kruipen we in onze schulp
voortgeduwd door de infectieuze storm
't dorre hout in een tapijt oktobergoud
De avondklok
schrikt ons op
eenzaam en bang wandelend langs de lanen
van vrede
waar de oorlog niet
wordt verklaard
Maar we
zullen de nachtmerrie doorstaan
met de liefde van het
Woord in
de genezende dauw van de ochtendzon…