Alle inzendingen over Onwennigheid

Bijna was je doorgefietst onderweg in gedachten maar ergens aan de rand zag je mij toch staan voorzichtig pakken we de rafels van vroeger op voelend of het zou kunnen er een mooie strik van te knopen ik weet niet wat jij toen wilde misschien was het zoals je zei of heb je toch meer verlangd? Je kwam mij te nabij ik weet het niet maar…

nog wat onwennig draait zij warme fietsrondjes- Plopmutsje als bel © Foto - Tineke De Pelsmaeker…

Onwennig in mijn ontdooiende supporterschap ging bij het eerste doelpunt niet meer dan een besmuikte knuist de lucht in…

Er was eens een jongen in Dongen die had niet twee maar vier longen eerst wat onwennig toen heus tweestemmig heeft hij solo duet gezongen…

Als hij in de keuken staat de walm nog om zich heen van het geveld zijn, kijkt zij hem aan, zegt iets moeilijks over dagelijkse betrekkingen. Hij hijst het nog warme katoen tot aan zijn knieën op, alsof het antwoord in de stand van de voeten valt te lezen, kijken ze er beiden naar. ---------------------------------------------------- uit…

De ogen half dichtgeknepen, het lichaam nog nat en onwennig, een nieuw leven koestert zich.…

zij staat op de voorjaarskermis wat onwennig puberaal met de armen om een grote beer die hij voor haar geschoten heeft erachter staat de kop-van-jut de beer kijkt toe wacht en lacht het laatst…

Het klinkt onwennig en nog wat verwaten Dat hamsteren van namaak entrecoten En sla met varkenshazepepernoten Neem anders apenbrood met vleestomaten Wie vreest een maagverkleiningsoperatie Na 't nuttigen van nep vleesimitatie?...…

het linnen pakte niet de lijnen die ik in gedachten had sierlijk rond stond wat onwennig tegen een te lichte achtergrond in bewegen miste gratie de souplesse van talent heb het doek niet afgemaakt geen streek heeft nog haar ziel geraakt…

Ik liep verlegen naast je, zat wat onwennig bij je in het restaurant. Maar later, op het donkere stille strand, sloeg jij je jasje om me heen. Ik wist, ik ben niet meer alleen. * * * * * *…

Het maagdelijke begin van een nieuw muziekstuk voelt als een eerste vrijpartij Allemaal nog wat onwennig maar uiteindelijk vindt ieder de partij die bij hem past wat leidt tot de harmonie waarvoor muziek is bestemd: geestelijke gemeenschap!…

Frits Bom keert plots weerom als 'Leningman' Hij persifleert zichzelf in zo'n reclame Waarvoor de maker zich zou moeten schamen Maar ja, er komen toch wel klanten van Waartegen Bom voorheen ten strijde trok Omdat iets ongehoord of dubieus was Heult hij nu mee. Daar dit zijn laatste keus was Zo wordt een ombudsman een jokkebrok Derhalve…

Terwijl ik af en toe mijn euro's streel, Onwennig, maar met groeiende gehechtheid, Behoud ik toch mij twijfel aan hun echtheid: Die nieuwe munten glimmen mij te veel. En ook zijn ze heel slecht voor mijn gebit: Ik denk steeds dat er chocola in zit.…

de herkenning wanneer je kinderen kinderen krijgen en ouder worden de déjà-vu van vertrouwde gebaren in onwennige handen vertederend nieuw het koesteren doet herinnering dagen vergeten verleden ontwaakt in toekomst…

daglicht breekt de nacht in bleke stukken waarin schaduwen onwennig concurreren met door de duisternis prijsgegeven beelden geluiden even nog te onderscheiden voor de kakofonie van leeg lawaai de stad in dendert de dichter wacht tot ook deze dag weer donkeren zal…

Het huis is ons vreemd na de kortste vakantie, veel vreemder dan verre hotels of paleizen. Het glansloze vloerzeil negeert onze voetstap, een stapel van krantenpapier ligt op tafel. De zeep is verdroogd en gebarsten, en went maar met weerzin aan onze voorzichtige handen. De kamers, de trappen vergaten volkomen ons dagelijks leven, dat nu…

Ik loop onwennig heen en weer en kijk of alles het nog doet. Het huis was vier weken alleen: ‘t lijkt of het ook wennen moet.…

Schapen lopen onwennig op het besneeuwde weiland. Een moeder met een klein kindje aan de hand. Dat met haar meegetrokken slee wat loopt te dromen. Zo maar een beeldimpressie van een gewone winterse donderdag. Eenvoudige gebeurtenissen die ik zo graag aanschouwen mag.…

't Is iets onwennigs uit vervlogen dagen Een nieuwe kaart biedt voortaan stof tot klagen…

witte sokjes met rode schoentjes gekleurde strik in 't haar beentjes strekken zich onwennig beducht voor vallen en gevaar vader houdt haar vast aan 't zadel ze trilt nu van spanning en plezier opeens heeft ze ’t door rijdt weg; lachend en fier…

wij zijn die dag van huis gegaan, onwennig, niet meer hand in hand. Een auto reed ons bijna aan, later zaten we aan de waterkant. Ik, zijn vader, en ons kind De kinderwagen hadden we moeizaam voortbewogen Ik hoop dat we samenblijven, zei ik Het was toen dat ik angst zag, ook in jouw ogen…

Nooit meer schrijven Stoffige inkt uit het verleden dwarrelt als rook in mijn neusgaten Het prikkelt Vage excuses vermengen zich met mist van opties Ik zou nooit meer schrijven Verse woorden vormen zich op het papier onwennig De muze slaat me keihard in mijn gezicht alle stof dwarrelt Het prikkelt…

Hier wordt de stilte hoorbaar het kraken van takken de bovenste laag van de sneeuw We hebben thermopakken aan adem verandert in ijsdamp we hebben ons verstopt zijn onherkenbaar jij in het blauw ik in het rood Zelfs mijn arm ligt onwennig om jouw nek en schouder heen als jouw handschoen op mijn heup…

de klokken luiden in hun donkerste klanken schonen zich zielen hoog klepelt het brons onverwacht nieuwe tonen onwennig in pas samenkomen het is nog geen lied maar een eerste ontmoeten schuchter elkaar boven begroeten in verbazing zo jong al van het leven gescheiden ondertonen verhalen hun vreselijke lijden…

De tijd tikt gestaag de minuten weg en bouwt de spanning op groen is het goed dat gedragen wordt de gezichten onbekend onwennig ril je van de kou nu het moment daar is het afscheid voorbij en nu overgeleverd aan een man van naam tikt de tijd gestaag de minuten weg 't grote wachten is begonnen…

de brede trap waarin hun voeten verzonken in diepe tapijten zij giechelde onwennig de reusachtige kamer was ( te ) mooi zij wilden gelijk in bad maakte de spiegels verlegen het stromende water smoorde intieme geluiden cupido die stiekem om het hoekje had gekeken trok zich zacht terug…

Klinkend en ploegend op het braak liggend terrein van onwennige ogen en oren. Hun stemmen klinken door, als naschokken in niemandsland die het land verscheuren en bomen ontwortelen. Terwijl niemand het op dat moment zag is de wereld toch veranderd.…

Klinkend, ploegend, op het braak liggend terrein van onwennige ogen en oren. Hun stemmen klinken door als naschokken in niemandsland, die het land verscheuren en bomen ontwortelen. Terwijl niemand het op dat moment zag is de wereld toch veranderd.…

Onwennig pufte hij het ritme mee terwijl zij steunend perste twee zonen zagen 't levenslicht en hun vaders lachende gezicht omdat hij toekomst had gekregen…

heb je mijn rechterhand gegeven armen kruisen zo dichtbij vingers speelden in samen voelen onze liefde vrij maar de linkerhand die van verstand was wat onwennig en eenkennig verdwaalde wilde zekerheid nabij toch hebben ze elkaar gevonden vier handen op jouw buik in onze liefde komen we daar ook vooruit…