Alle inzendingen over Opmerken

De witte tulpen op je kist, deden denken aan al die dagen, dat je er voor iedereen was, zonder opmerkingen of vragen. Die ene zwarte roos op je kist deed me denken aan je leed, aan die vreselijke pijn, de verloren strijd die je streed...…

Ze zeggen niets, ze kijken maar te midden van de grote drukte, van mensen die hen nauwelijks opmerken want ze hebben haast... Zij hebben tijd en tederheid, na zoveel lange jaren, te midden van de grote drukte van mensen die hen voorbijlopen, want ze hebben haast.…

hoe klein ben je op een avond als deze een nietig atoompje dat best wel geïmponeerd is als één miljard mensen geloven wie ben ik dan om tegen te spreken al mijn goede argumenten treffen geen doel laat dat ook maar zo vanavond deze avond geen voet tussen de deur geen snerende opmerkingen maar bewondering voor die goede ziel…

Ze zeggen: wat ben je hard ik zeg: ik overleef opmerkingen zijn snel gemaakt men vraagt niet, men stelt bijtende woorden, valse akkoorden Ze zeggen alsof je er niet bij zit ze praten alsof je doof bent ze doen, alsof je er niet toe doet ze menen- en bedoelen het zo goed. ze zeggen: je hebt geen hart weten zij veel.…

Zie "Ingenieus", Theo Danes' snelsonnet over het opmerkelijke verhaal van deze mysterieuze, raadselachtige Alkibiades, die zelfs voor belangrijke superieuren onder de radar wist te blijven... ________________________________ Hij mag dan ingenieus zijn als een kei Toen hij in dubio zat, op de wip Ging hij heel slim naar China met z'n…

Communicatie oftewel bespreken, dat doe je met elkaar, da's een van de regels die ervoor zorgen, dat je eigenzinnige streken, hoe simpel, hoe normaal, of hoe raar ze ook zitten verborgen, je brengt tot 't opmerken van gebreken.…

De euforie die jij zo stemmig voelde naar aanleiding van jouw vileine opmerkingen is als een hersenschim in droeve mist verdwenen nu je weet dat ik de wapenstilstand verkies boven de concurrentie in scherpzinnigheid zijn er geen pijlen meer voor jouw liefdesboog die dikwijls op mijn somber hart gericht zijn ziel verloor in paternalistisch…

En als ik nou vandaag door niemand opgebeld, gevraagd, geapt of aangesproken wordt Als ik nou vandaag niemand lastig val of blij maak met mijn opmerkingen, niets doorstuur niemand van zijn of haar tijd beroof met een spreuk, een idee van mij niets probeer te ontlokken dan dan is de dag, de tijd voor mezelf en de tijd voor de ander…

Opmerkingen, mensen kwetsen, zo zou ik het niet bedoelen (sorry). Lachend vechten tegen elke traan.. Moet doorgaan, om tegenslagen te kunnen weerstaan.. Sorry geen tijd, moet doorgaan.. Anders krijg ik spijt..…

Een plaatje, een praatje, een geluid een opmerking welke ook, 't maakt niet uit. Dan denk ik terug, aan die tijd van toen mijmer: kon ik er maar íets van overdoen... Maar dat krijg je niet, op zeker een tweede keer dus doe ik het met nú, maar soms overvalt me weer, dat gevoel van "weet je nog die tijd van" En daar zit ik dan....…

Het zijn die kleine dingen een opmerking floept er uit hoe ook bedoeld hij komt zo aan dingen-woorden-gedachten Nu lig ik daar alleen naast Jou ze schieten door mijn hoofd als pijlen zo scherp dingen-woorden-gedachten gevoelens- verdriet Waarom…

Een broertje dood, heb ik aan wachten, waar komt die opmerking toch vandaan? Als ik moet wachten tot m'n broertje dood is, heb ik nog een lange weg te gaan? 'n Nagel aan je doodskist, dat is er ook zo een, van deze twee, maak ik er gewoon maar één!…

barken de rotsen onverstoorbaar vlakbij kijken niet naar een eeuw meer of minder evolutie heeft hen slechts bijgebracht dat ze er nog steeds als de klippen bij kunnen zijn in morse en andere code de noodkreten werden alle zonder uitzondering voor de statistieken geregistreerd zoveel koppen, zoveel cargo zo laat, die dag, verder geen opmerkelijke…

De dagen gingen, zonder opmerkelijke veranderingen en gebeurtenissen, woorden vormden bergen, waardoor de betekenis verloren ging, de essentie lag verborgen in de ogen van de eend, die je onderweg tegenkwam. De liefde werd een droom. onbereikbaar, zonder kleur of smaak. Je leven borrelde, bruiste en doofde uit.…

nooit had iemand eerder gezien wijze dwazen rennen door de slingerlaan zoekend naar herinnering een cynische opmerking is zo gemaakt naar velen wij geen schaamrood op kaken boze tongen laat maar varen zo hebben wijze dwazen altijd nog wat laatste kaarten zo ook de contaminatie van het voegen van woorden en kaarten geduldig lopen…

zuchtte wanhopig links ze zuchtte mismoedig rechts om maar begrip te vinden maar al wat ze bereikte was dat men dan dacht nou die lust er wel wat van ze ging dus maar naar huis maar dat hielp ook niet veel want haar bejaarde echtgenoot wist sinds lang maar al te goed dat onder al dat zwaar gezucht al geruime tijd niets meer van opmerkelijk…

Onder die doorbroken lucht kleurt bruinig rood een waterstrook langs okergeel rondom oranjebruin dat zich weerspiegelt in het heldere water boven rode daken van wie uitzien over strand zie je in die spiegeling dat wit opmerkelijk licht het lijkt alsof de aardevaart op handen is.…

Het kerkje aan het oog onttrokken Door vol geworden voorjaarstwijgen Bewaart geruime tijd het zwijgen Weet me een schrijfsel te ontlokken Sinds Christus op een wolkenwagen De hemelen werd ingereden Werd er voor wederkeer gebeden De mens was bang, terneergeslagen Wel is er kort nadat Hij ging Nog iets opmerkelijks geschied Tijdens een godsdienstoefening…

tijd van heden, plots is er een grens gemarkeerd naartoe het verleden ik denk nog aan het dakterras zo dicht en nabij jouw sterven we teerden nog enkele keren op de bruine buil die wij aanbeden heb je het koud, vroeg je en gaf een verbeeldende warmte het hielp de kou van het moment buiten, en buiten onze ring te weren we deelden, opmerkelijk…

ik deed de stap heb omgekeken dat moment van nog niet echt weten zal ik nooit vergeten jeugd en onschuld zijn voorbij daarvoor in de plaats het grote vraagteken ook wij of willen wij het wel weten of kunnen wij er nog niet mee leven dat zoiets ook ons overkomt het is even opmerkelijk stil geweest zelfs het trillen van de…

en dan komen de opmerkingen, de verbazingen, maar vooral de vragen: “wat, zijn het monniken?” “wat een mooie muziek!” “Wat bijzonder!” "wat prachtig"!" “wat ‘n aparte processie” “Wat, zijn het dwaallichtjes?”…

Te laat voor de dierentuin en de begrafenis, feest vierend op ongepaste tijden, pijnlijk stemverheffend op ontzielde momenten en altijd de verkeerde opmerkingen en niet aanbevolen conclusies.…

alsof ik door spinrag kruipen moet in diepe ravijnen springen door het donker lopen over onbekende wegen de storm trotseren in je stem (zo is de weg naar jou) met naakte armen de honing uit de korf van bijen stelen handen vol edelweiss plukken en uit de hoogste takken het gaafste fruit meebrengen (opdat je mij opmerken zou) maar…

kiezen tussen waarheid en schemering uitzicht en behoudzucht tussen zwijgen of deinen in vogelvlucht daarbij speelt het gemoed ook een rol en zal op een onvoorspelbaar moment mede bepalen: zijn alle woorden hard of zoet levendig of doods èn weet ik de verzameling te rijgen tot een een krans van kralen * een gedicht is iets opmerkelijks…

Zomaar een opmerking puur vanuit het niets zomaar een gegeven over een simpel iets. Het leegmaken van een laatje brengt sleutels met zich mee niet eentje aan een draadje zelfs meer dan twee. Dan komen de vragen waar zijn die dingen van zonder elkaar op te jagen weet jij waar ze van zijn, dan?…

Opmerking: een WK dat wordt gespeeld op de graven van zowel stadionbouwers als aanleggers van infrastructuur die tijdens hun werkzaamheden in het kader van het WK-Voetbal het leven hebben gelaten, hun geliefden rouwend achterlatend...!…

Het is net of ik je zie tastbaar dichtbij maar oh zo ver weg in m'n hart zit jij Het is net of ik je hoor je stem, je lach, je snik een beetje laag en warm 'n stem, die niet alleen zegt Ik Het is net of ik je voel 'n opmerking of 'n gebaar door 'n verteld verhaal wanneer ik voor me uit staar Het is net of ik weet héél diep van…

Het is heel opmerkelijk te merken Dat heel veel mensen zich denken Te kunnen veroorloven een mening te Hebben over anderen En, als ik het toespits op het schrijven, Zeg nu eerlijk, is iedere oprechte uiting Van eigen gevoelens niet per definitie Literatuur?…

Woede vliegt er door me heen zo ga je niet met mensen om verbaal mep je in het rond mij krijg je niet verwond Je opmerkingen raken kant nog wal ze slaan echt helemaal nergens op 't is wel gezegd en dus gemeld al is het rustig en doordacht verteld Ik leer wel om er boven te staan al duurt het heel erg lang toch blijven die zinnen hangen…

samenkomsten waren er altijd velen te duiden aan de alom zeer bekende genealogische roots in hun naam door een vriendelijke zwaai van arm en hand en de eigen draai met groet voelde alles al goed lokaal waren jullie in de meerderheid als groep staken jullie zeer herkenbaar boven alles en iedereen uit een blond karakter en een opmerkelijke…