Alle inzendingen over Opperste magie

vroeger met het grote mes schilde ik de lagen in hoog tempo weg had altijd haast om tot de kern te geraken geheimen zichtbaar te maken tegenwoordig laat ik stilte overwegen snijd voorzichtig de partjes zoals zij ooit zijn geregen al doende deel ik het mysterie van dichtbij in bewondering komt haar magie tot mij met respect geopend…

ik keek als klein kind altijd naar de toren gigantisch groot onmeetbaar hoog ik voelde me verloren de vinger van god kan ons met zijn magie helaas niet meer bekoren…

ben jij de schepper van de beelden die je aanreikt in woorden de god die uit het niets een werkelijkheid creëert of schenk jij ons met stem en ogen de ongeziene wereld van vandaag met highlights en een andere modulatie raak jij ons met nieuw elan alleen poëzie heeft dan de magie van het luisterrijk bekijken…

waar vrome lieden zich verzamelen in devoot weten galmt de echoput zijn afgodskreten de vingerwijzing is niet meer steeds sneller knalt de hand zijn rechters oordeel op de wang agressie kent zijn hoogtijdagen weer gepeupel gaat zoals vanouds tekeer ooit zal een sterke man met veel magie en warm elan zijn bannelingen vragen hem…

Ik laat me vallen ik laat me naar achter vallen en ik ben niet langer bang, want ik weet, dat jij daar zult zijn, jij zal daar staan om mij op te vangen, jij stond daar altijd, als ik je nodig had het was niet slechts in mijn fantasie want ik zag dat jouw integriteit werkte als magie.…

Kunst De onbegrijpelijke wereld De wereld van een genie De genie zit nu in een cel Het is magie…

Gesluierd door het haar betoverd door parfum dromerig in de hals ruik ik de lentegeur. Omarm visioenen op top van de duin spiegelt avondgloed in haar rollende traan Staan in vuur en vlam kijkend naar de horizon echoot haar jawoord door de magische kleur. Glinstering van sterren in euforie van de nacht in ons gevangen…

Een pad in het bos paddenstoel tovert uit hoed diverse sporen…

met een lichte mystiek begiet honger deed mij schrokken maar de grote brokken missen de verfijnde smaak dus ben ik gaan prakken om de realiteit in kleine stukjes te behappen er waren nog wat onverteerbare zaken die niet echt koosjer smaakten al in plastic verpakt een probleem afvalbak die luchtdicht was gesloten zonder magie…

In een visioen accentueert de rookpluim een vorm van magie.…

ik schouw uw lijf en leden in opperste verbazing gepaard aan wilde lust curven bogen ellipsen geen rechte lijn te zien of het moest zijn die van uw geest die mij de toegang weigert zonder bevestiging van mijn fatsoenlijke intentie…

(over dingen die voorbij gaan) als ik in opperste verwondering over het vlonder van Smögengsbryggen loop verwacht ik elk moment achter een volgende bocht vissers in Volendams kostuum die op een bankje verhalen over een wonderbaarlijke vangst…

geen verweer zonder weerstand overgegeven aan iets dat wel liefde moet zijn tendresse - Zärtlichkeit - tederheid is het betasten van de ziel dat aanvoelt als een vorm van opperste zaligheid devotie haast dat het zoeken naar juiste woorden wellicht overbodig maakt…

oerkracht knalt uit grond magie in heksenkringen toverchampignons…

Witte winternacht als een spook- of sprookjesnacht met magie getooid.…

Zal jij ooit te weten komen wat een klein beetje magie met ons zou kunnen doen? Maar een heel klein beetje kan zoveel verschil maken. Ooit hoop ik dat jij te weten komt wat een heel klein beetje magie met ons had kunnen doen. Maar een heel klein beetje magie kan ons naar elkaar brengen en ons voor altijd verbinden.…

de stem des volks heeft duidelijk geklonken: 'wij willen hier geen Europese wet we hebben lak aan heel het kabinet vertrouwen wordt die lieden niet geschonken in Brussel huist de opperste sovjet ons antwoord is een zeer hartgrondig: NJET !'…

Een jeugdige Française is onlangs gevallen Voor de verleiding van een nieuwe drug Zij zocht stiekem haar opperste geluk Dankzij PDCB in mottenballen. Gebruik van de wc-eend dient gestaakt Straks blijkt dat beest ook nog verslaafd geraakt.…

En als het licht komt sta ik onder een waterval van opperste bezieling.…

Ik zie de wereld niet altijd zoals ze hoort te zijn ik zie de wereld met een tikje magie en toch voel ik nog pijn want de wereld is niet alleen maar vrolijke zonnestralen op je gezicht de wereld is ook donderbuien, want ze is ook weleens sip ik zie de wereld zoals ik haar het liefste zie ik zie de wereld op haar best met een tikje magie…

ze kijken me aan alsof ik hun blikken trek zie hun hoofden licht voorover glanzen in de zon totdat ik in hun scherm stap en zij betrapt opveren het oogcontact is heel shockerend ik ben er echt een snelle groet in opperste verbazing realiteit zonder verdwazing…

heb niet met magie gespeeld tover nooit uit dozen ben ooit een goochelaar geweest blijf in mystiek geloven alle sprookjes kwamen boven van goede fee tot boze geest samen hebben we genoten aan de rand van het bos de oude vos is er nog steeds steelt in plots bewegen de magie van het ogenblik helaas onze mystiek wordt niet gegeten…

is dit poëzie vroeg zij voorzichtig ik las de tedere keuze aan geordende woorden en moest bekennen dat ik hier te maken had met een natuurtalent geen letter teveel woorden in cadans en zinnelijke zinnen die er om vroegen gelezen te worden zelf zocht ik in opperste verwarring vergeefs naar woorden dus knikte ik slechts bevestigend…

waar molens dwalen in het duistere labyrint van opperste gerechtigheid de oneer gaat schuilen in die prangende vraag van het schuldig waarom zoekt Justitia haar blind vertrouwen in het weken en wegen naar eerherstel velt zij oordeel in bewezen feiten zij hoort de partijen luister ernaar…

De huid spant dubbel gelaagd Om skelet en vlees en pezen Vernieuwt zich in een wolk van schilfers Rekt zich in zijn opperste vorm Om een leren vlies Gebonden door weefsel Dat luistert naar spieren En traag sterft Waarna de punt van de zeis In dat gaaf gelaat Een kraaiepoot, een rimpel kerft…

En nog steeds kreunt het geheim van de liefde in de bitterzoete spelonken van mijn winnaarshart; Een jongeling met weemoedige ogen samen die momenten van opperste smart en er was bliksem in de nacht alsof de goden ons bezochten in onze lustige ijver de afgrond nabij een afscheid zonder afscheidsbrieven alleen het liefdesgeheim bleef bij…

het knetterde vonkte siste en sliste verschoot door spanning ontbloot er lichtte magie rond je donkere handen in dit samenspel van warme lijnen kruisten krachten waar jij met voeten aardde vergruisden machten de resterende energie van het oude jaar in de spektakel overgang door vuur knal en vlam wordt magie blank…

ontmoeting ik wil ik gil ik tril ik beef ik geef ik streef ik schreef om met je te vertoeven ik leef om ’t opperste geluk te proeven je smaak je geur je stem en de kleur van je ogen gun me het moment van vrouw en vent van stralen en verdwalen en van bloemen en van planten en van bloedverwanten breng…

het duister onherroepelijk mensen haasten zich huiswaarts ginds klinkt de midwinterhoorn binnen branden kaarsjes en krijgt de tijd iets van weleer twee kerstdagen lang sluiten wij de ogen voor al het zeer warmen ons aan het haardvuur en hopen op zoveel meer zoals vrede bijvoorbeeld de opperste vorm van welbehagen kan zijn…

1 ik gun de roker zijn eigen wolkje daar mag hij inhaleren tot opperste staat van genot voor mijn part...…