Alle inzendingen over Overlijden

"Geeft u mij die pil van Drion maar. Ik heb last van mijn maag... een zetpil graag."…

eens zal ik mijn oor te luister leggen op het harde staal me rusten de vogels zullen roepen de takken buigen, wuiven ik luister naar de verte het zingen dichterbij het landschap traag in stilstand zwijgt grijs in matte nevel het zingen zingt van warmte vol van rust en kalmte ik klink mijn angst aan bielzen en hou me verder stil.…

DOOD VAN GRENSRECHTER Zo sta je te vlaggen bij een wedstrijd van je zoon. De wind raast over het koude veld. Ineens verandert de wedstrijd van toon. Vlag omhoog voor buitenspel. Schelden en ruzie is het gevolg. De vader die vlagt krijgt lel op lel. Iedereen kijk toe en kijkt naar de opstoot. Te laat de VADER krijgt schoppen en klappen tot…

Kinderen krijgen daar droomde zij van edoch helaas het gelukte hen maar niet Ze werden wanhopig zij plus haar man zouden ze wellicht sterven van verdriet Na jaren toen de hoop opgegeven was groeide haar een zweempje in het hart Hernieuwde hoop klom uit het moeras en in haar ziel ontdooide vlot de smart Een kindje groeide in haar baarmama…

Gestorven zijn is niets. In vrede, 't oog geloken, stil sluimren onder geurend mos, van alle leed ontlast, alle aardse zorg ontdoken, alle aardse kommer los, en zalig, onbewust zelfs van 't bedrijvig leven geen klank meer horen, ver of dicht, van 't eeuwig schaduwfloers, als van een wade, omgeven, blind voor het aardse schitterlicht,…

Moeder ging uit schaatsen eerst op de korte baan je wilde meer dan kaatsen steeds verder zou je gaan Wat Diane, Ireen en Marije doen heb jij hen voorgedaan jij was de eerste kampioen zij kunnen in jouw schoenen staan We groeiden op met Atje zoals met Ard en Kees als sportvrouw nooit een watje ging je voor elke race Nu heb je ons…

In Friesland is us Atsje overleden, Meervoudig schaats- en wereldkampioen, Die net als eerder Fanny Blankers-Koen Na(ast) haar gezin haar tijd aan sport besteedde. Topsporters met daarbij nog een gezin, Twee vrouwen met de status van heldin.…

Na het begraven komen de problemen, Een vers gedolven graf ligt er slecht bij. Een uitvaartondernemer tipte mij Voorlopig maar een opklapgraf te nemen. En ik ga blind op zijn adviezen af, Zo ’n man die kent het klappen van het graf.…

We wisten niet wat wij hadden en daarom hadden wij alles. Filosofie over historie. Magie in handen, hoofd en geest. Muziek tot in de diepte van gelijkenis: Mark, de vriend die ik immer mis. Zijn leven vermengde zich met mijn leven. Hij gaf, het, gratis en voor niks. Zijn houding om altijd van te blijven houden. Mark leerde mij te leven…

hoe doe je dat zijn er boeken over te lezen is 't als kruipen door 'n sleutelgat valt het te evenaren het loslaten van 't hier en nu is het werkelijk door de ruimte varen hemelen hoe doe je dat wie kan de garantie geven dat je niet stort in 'n groot zwart gat zul je je geliefden weer ontmoeten ook degene die je niet zo mocht…

Niet in de winter, wanneer dagen duister Als nachten zijn, wier zwaarte mij verdrukt, Maar in de zomer, als de bloei, de luister Van dag en nacht, het bevend hart verrukt. Niet in de winter als deuren en ruiten Kreunen bij 't woedend waaien van de wind Maar in de zomer, als vogels hoog fluiten De dag laat eindigt en weer vroeg begint, Vrees…

Wie ben ik zelf eigenlijk, als iemand anders dat beschrijft ..? Ben ik dat dan ? Wat dat betreft boezemt mijn doodgaan mij niet zozeer angst in als wel wat men over mij gaat zeggen.…

Op het zwijgend erf der doden Moet de treurwilg zijn gezet Maar de popel ruise er nevens: Bij de rouw het stil gebed. Op het zwijgend erf der doden Sta de donk're beuk in de aard; Maar de meidoorn sta er nevens: Aan de weemoed hoop gepaard. Op het zwijgend erf der doden Bloeie 't roosje in de…

ik woon in woorden die ik achterlaten zal zei je toen toen je wist dat je zou gaan in mijn woorden zei je kun je me vinden altijd het moeilijk deelbare woont daar mijn diepste binnenste het tomeloze verlangen woont daar en het vallen en opstaan mijn doodse stilte en mijn snerpende gekrijs in mijn woorden zei je kun je me vinden…

Een knuffel en een zoen in de lucht gegeven Een hartje met veel liefde in de lucht geschreven Lieve woorden elke avond Gefluisterd in de wind Omdat jij lieve schat Niet meer bij mij bent…

Ik wens nog niet te sterven of te sneven, Het CBS heb ik dus afgezegd. Ik kwam toen bij die NIDI-club terecht, Want van het NIDI mag ik langer leven. Bij hen hou ik het jáááren langer vol, Het NIDI heeft de beste glazen bol.…

Wat machtige deining hief het teer lichaam En deed het weer in wilde branding zinken ? Wat verre wind deed kreet na kreet verklinken, Alsof die over wilde golven kwaam ? Was het een klacht, een vraag, een lieve naam Uit lief verleden in een plots herdenken ? 't Scheen al zo ver : wij wilden u te ons-waart wenken, Waar wij aan veilige…

Onze woorden zijn het zwijgen opgelegd De mond snoert de adem die van het missen alles heeft gezegd Fragiele beelden resoneren wegstervende noten die ons verleden componeren Ik neem je mee en laat je gaan In tijdloze liefde heb ik je aan de dood afgestaan…

In het teken van tijd waar kwetsbaarheid dierbaarheid in haar licht vangt liggen wij in stilte met elkaar verbonden Ons zwijgen legt schaduwen langs ongezegde woorden Onze diepste gedachten liggen als gevouwen handen op ons lichaam te rusten Na dit afscheid lijkt alles voorbij…

nee, nog niet ga nou nog niet we hebben nog zoveel dingen te doen, te bespreken jij staat aan het begin van jouw leven en langzaam spreid jij jouw vleugels totdat je zelfstandig vliegen kunt niet wetend dat jouw vlucht voortijdig zou worden afgebroken, nee ga nou nog niet mijn lief…

De serene rust die ik ervaar als ik naar het strooiveld staar geeft ietwat troost aan mijn verdriet, nog immer voelend sinds jij mij verliet De geurende rozen in mijn armen, terwijl winterse zon mij weet te verwarmen, leg ik één voor één op de aarde voor jou, mijn schat van een pa om wie ik in stilte nog rouw Als ik Westgaarde weer verlaat…

ze heffen armen kijken omhoog in hun verdriet om het gemis maar langzaam sluit de kring familie die er dan nog over is rond de tafel van herinnering langs de vaste route die zij ging alleen die ene stoel blijft leeg pas later wordt het vierkant echt gebroken aan een ronde tafel is er nooit een plaatsje over…

je ging voorbij langs rode rozen je vrienden op een rij onder het wit boeket met liefde door je naasten op de kist gelegd de bloementuin waarin je bent ontslapen geeft jou de laatste wake wij delen in herinnering het mooiste waar het jou om ging van mens tot mens te kunnen praten…

Haast niemand in mijn jeugd had er tv, Dus zag ik door een winkelruit daar binnen Eusebio de voetbalbeker winnen, Je neemt zoiets je hele leven mee. De Parel, zoals iedereen hem kende, Eusebio, bij leven al legende.…

wat zijn mijn handen wit in zoveel licht het was donker toen ik moest vertrekken ik zag niks lijk te zweven komt misschien nog door de laatste dagen daar ik ken dit niet toch heeft het iets vertrouwds voel de warmte van iemand die oneindig van me houdt er wordt gewenkt door zoveel witte handen ze stralen als geschenk…

je hebt het blad nooit voor de mond gehouden het dwarrelt naar de grond uit vingers die onmachtig zijn om alles in de hand te houden jij hebt altijd de rug gerecht maar nu lig je gestrekt laat gods water over akkers lopen in een afscheid met gebroken ogen toch zal uit as jouw feniks weer herrijzen om levend in herinnering te…

Een echtpaar, aan het einde van hun leven: "Als we straks gaan, dan gaan we tegelijk. Wat nodig is ligt binnen handbereik, Ons zelfgekozen sterven duurt maar even." Één auto, één crematie en één steen, Niet velen gingen zo voordelig heen.…

In een kooi ben ik opgesloten een roerloos brandende kooi in een verlaten veld. Je bent er niet meer een vogel vloog de hemel tegemoet... Ik weet het wel God ziet mij staan in de zon Hij ziet mijn schaduw op de stenen Hij raakt mij aan maar voelen doe ik het niet. Ademloos staat mijn schaduw daar stil als in een luchtledige. Wat ben…

Het is vandaag die dag Die dag die nooit meer hetzelfde zijn mag De dag dat jij jouw reis hebt voortgezet aan die andere kant van het bestaan Aan de andere kant van de maan En zie ik in de nacht de maan dan zie ik daarin jou De vrouw waar ik mijn leven lang oneindig veel van hou…

Door ziektes of een ongeluk geveld Gaan ze nu nog als mummies door het leven. Je zou ze een verwijsbrief willen geven, Die daar in Assen zijn tentoongesteld. De eerste vraag bij ’t zien van allemaal: “Is er misschien een dokter in de zaal?”…