Alle inzendingen over Overmand

En de aarde beefde onder al dat leefde zo snel dagelijks leven veranderd in een hel niet wetend wat hen overkwam daar in het exotische Bam dat verre land door droefheid overmand bedolven onder tonnen steen niet horend het kermende geween van hun geliefden zoekend wanhopig weinig resultaat boekend…

Als je overmand wordt door gedachten en je bloeiende leven verlept. Niet kiezen is een keuze, wel kiezen ook. Een keuze om niet te willen kiezen doet je keuzes opgaan in rook. Toch bestaat er geen keuze als je niet anders kunt. De keuze wordt voor je gemaakt, als de keuze je het leven niet gunt.…

in duizenden scherven breekt liefde uiteen daar jouw hart ophield overmand door een waterval aan tranen rouwt mijn zijn om degene die ik liefheb met al ik ben zal onze liefde niet verloren gaan maar me dragen tot het einde der tijden waarin wij zielsverwanten elkaar zullen treffen en versmelten als één…

Vannacht werd ik door iemand overmand, die wilde dromen in mij wilde dromen.…

zij weent gebroken voelt het die plek waar liefde zich bevindt door pijn overmand tast zij in het duister niet wetende of het ooit nog helen zal zij slaat haar ogen op bidt naar de hemel of verlossing nabij is een zonnestraal breekt door het donkere wolkendek laat haar weten dat licht er zijn mag na een tijd van duisternis…

Het Thaise volk wordt overmand door vrees: een kippenboutje kan je einde worden, maar sussend vult het kabinet zijn borden met dat o zo veelzijdig stukje vlees. Mijn vrouw is bang voor muizen, dus u weet waarom ik vaak beschuit met muisjes eet. (p.s. En voor arachnofoben in ’t gezin eet ik van tijd tot tijd een suikerspin.)…

met mij de dag dat alleen zien ons horen en zeggen is dat ik niets hoef te duiden en jij aanvoelt zonder dat ik met aardse woorden klanken moet luiden waarop onze genegenheid stoelt aanbid met mij de nacht waarin mijn hand jouw huid vereert dat ook mijn ogen niets hoeven te vertellen als ik door het onbeschrijflijke word overmand…

Het water rimpelt de wind die zucht donkere wolken pakken samen zit onweer in de lucht Vogels schuilen, hij neemt voorzichtig haar hand begint het zachtjes te gieten samen door liefde overmand Rennen zij samen onder de grote boom beschermt hij haar liefdevol schrikt zij wakker uit haar droom…

- 'k Word er zichtbaar door overmand: Een laag van hard geworden tijd Die in het glas is ingebrand…

Onmacht pijn geïsoleerd stoer zijn Wereld draait door sta er niet bij stil door ziekten overmand voor alles een pil Gevoelens geen toekomst geen weg terug heden is de vondst Zelf oplossen zelf blijven gaan zelf in paniek zelf weer opstaan Blijven lachen toon positiviteit hoe moeilijk ook je moet het nare gevoel toch kwijt…

Kwetsbaar dun als een kristallen glas niet laten vallen ik was niet daar om je te vangen breekbaar en broos niet bestand tegen een sfeer vijandig en boos inkeer keer op keer gevoel versus verstand je doel heeft de overhand je gevoel heeft je overmand mijn vingers strijken over het glas indien ik de juiste toon…

Bij het ritme van de branding Welke dwingend mij ontsluit Vloeit het warme nat samen Beeld ik mij overmand door de zeenimf Dan voel ik haar slanke vingers in mij En als mijn schacht soepel deze omklemd Perst het zilte nat ritmisch ons samen En glijden wij weg over de toppen der baren © schrijver Ivan Grud…

Die ijskoude hand hield de luchtweg in zijn greep door zout water overmand lag ze laveloos op de valreep Geketend door de zwaartekracht Het onvermogen tot bewegen Brand als het hellevuur van de hogere macht Vormt littekens voor het leven Zie daar, voor het oog zo klein de resultaten van het rouwproces Gewist in het uur van de maneschijn…

Had ik eens de rol van dichter nu een ambitieuze debutant ik word overmand met inspiratie en vraag je om een kans Geloof in iedere creatie luister naar de cadans vergeef mij dat ik me heb vergist Laat mij jou opnieuw beroeren want dat heb ik zo gemist.…

Op dit moment aarzelt de dag of zij zal buigen voor de nacht Die heimelijk vermomd als schemer haar weerloosheid heeft afgewacht Gewichtloos is de lege stilte Nog onbestemd dit dood moment Ik kan het vangen in mijn hand de vijand weren Door medelijden overmand zal ik haar vragen of ik haar laatste licht mag dragen…

Iedereen slaapt Duttende planten De maan die gaapt Sterren als diamanten Tongen liggen stil Monden gesnoerd Duif in zijn til Paden onaangeroerd Bloemknoppen dicht Deuren gesloten Zorgeloos gezicht Aangemeerde boten Kaarsen opgebrand Discussies onverhit Door stilte overmand Lekker rustig is dit….…

Overmand door paniek bad hij tot God. maar, God was niet thuis. Plotsklaps ontwaakte zijn ziel en sloeg zijn gedachtengang op hol. Waarom? Waardoor? Kon hij zich zijn droom herinneren? Twee vragen roepen mij naar een eind, kwam hij zijn bed nog uit of wacht hij nog steeds op God?…

En plots, het weggespoelde strand, een golf zo hoog als bomen, en iedereen wordt overmand, door bruisende waterstromen. En dan, ligt alles overhoop, Een man zoekt naar zijn zonen, Een vrouw houdt stil haar baby vast, Die net is omgekomen……

vergeef me als ik even niet verbergen kan de pijn die in mij schuilt vergeef me als ik je even niet versta omdat mijn hart zo hard huilt vergeef me als ik overmand word door gevoelens die mij verplichten om soms toe te geven vergeef me op mijn momenten van zwakte voor al het moeilijke in mijn leven het is niet altijd makkelijk te lijden…

Kassian Gaat het ooit voorbij tjitjaks vangen de staartjes braken af ongrijpbaar groeiden nieuwe aan de jeugdherinnering het ritmisch klappen van pa`s zwepend ceintuurgeluid katjong luisterde niet vandaar de striemen op zijn ziel door heimwee overmand verhing hij compassie aan de was-lijn Indië als baboe de bakermat van…

Hier in de oase van het hart in melodie van verlangen waar heimwee als jouw stilte is neemt fantasie de overhand nu ik dwaal in dwaze somberheid voel ik de kou als droeve klacht van bladvallende bomen waar jouw wortels diepte zoeken raak ik ontworteld overmand door diepzinnig leegte voelen in het stille duister van de nacht.…

zijn beddengoed, een bende lag uit zijn ledikant, door wanhoop en ellende voelde hij zich overmand Ze weten hem wel wonen maar zijn verzet is schriel. Zijn nachtelijke demonen bijten stukjes van zijn ziel. Wat baat een psychiater, ze komen altijd terug. Met omineus geschater werpen zij zich op zijn rug.…

Het begon eens met een lijstje Overmand toen ‘k het bij me stak Alsof ergens iets ontbrak Dat werd een heel gevoelig wijsje Ik dacht verleden tijd voltooid Voor mijzelf en allemaal Eind aan omhaal van de taal Ervaren maar berooid Laatst onder in mijn jas Ogenschijnlijk om het één of ander Wie of wat het was Dezelfde woorden bekend papier…

overmand door wat zich aanbiedt en gevangen in de valse schijn lukt het mij tot nu nog steeds niet om eenvoudigweg mezelf te zijn en de onrust houdt zich nimmer stil bezield door een verbeten zucht alsof ik mezelf niet kennen wil en voor mijn eigen schaduw vlucht maar in de avond valt het zachte duister als het leven om me heen verstart…

gezichten door paniek overmand, dijken verzwakt door watermassa. sommige plekken zijn al riskant en begeven het... bijna. ze worden uitgedund door de vijand: de zee, die triomfeert in deze arena. hand in hand vecht men voor het land, om ‘t te behoeden voor een drama.…

Kabouters die bestaan niet en elfjes zijn ook maar onzin de woorden van de boze moeder die voor de zoveelste keer weer onderaan de trap roept die avond net als de velen daarvoor ben ik bang voor de nacht, en het donker voor de schimmen als slaap mij overmand ik laat me gaan naar mijn paradijs de verboden wereld waar grote mensen niet…

nu de zeilen zijn gehesen jij aan jouw laatste reis begint je lichaam bleek niet te genezen vaar jij met de morgenwind op naar nieuwe avonturen varend naar het zomerland dankbaar voor alle mooie uren staan wij aan de waterkant zeil je langzaam uit het zicht overmand zijn wij door smart maar je warmte blijft en licht voor altijd in ons…

Nog steeds word ik overmand door het verdriet van jouw sterven De leegte die toch eeuwig bleek Als een angstig hert zit het verdriet verborgen in de donkerste uithoeken van mijn hart Komt soms galopperend tevoorschijn om afgeschrikt door het licht gelijk een windvlaag terug te keren naar de veilige duisternis…

Waar weiden,vennen groen gekleed als golven stromen door het land De wind gevangen door bomenhagen schier eindeloos geplant Dromen ijle wolkensluiers in een hoge stille lucht waar een rover staat te bidden voor een geslaagde vlucht Word ik op de grote heide soms door stilte overmand die dan zo duidelijk voelbaar is in dit oude Drenthse…

Een mistige dag in mijn hoofd, ik kan niet denken, totaal verdoofd staar ik wezenloos voor mij uit: een diepe zucht ontsnapt mijn mond, ongedurig kijk ik wat rond, dwarrel gedachteloos door de lucht, in beweging kom ik niet: overmand door een onpeilbaar verdriet, om een geliefde, die het leven liet, waar het ooit vandaan is gekomen; het…