Netgedichten

netgedicht (nr. 80.519):

Geen licht zonder donker

zij weent
gebroken voelt het
die plek
waar liefde zich bevindt

door pijn overmand
tast zij in het duister
niet wetende of
het ooit nog helen zal

zij slaat haar ogen op
bidt naar de hemel
of verlossing nabij is
een zonnestraal breekt door

het donkere wolkendek
laat haar weten dat
licht er zijn mag
na een tijd van duisternis