Alle inzendingen over Paul van Vliet

De lauwe vliet en 't riet van weelde rillen.... Natuur heeft leven uit de lucht gedronken!…

Nee- ik kon het je niet zeggen en je kon er niets aan doen want je zou het niet begrijpen wat gebeurd is met mij toen dus liep ik met jou de pier af voor een allerlaatste zoen Want je ging met hen de zee op om te varen op de vliet en toen jij was uitgevaren schreeuwde ik mijn groots verdriet tot de golven die weeklaagden alleen jij wist…

Zij heeft ontdekt dat Paul Gaugain dat deed; die was door drank en drift wat uit balans. Zo'n vondst doet zeker heel wat stof opwaaien! Of laten wij ons weer een oor aannaaien?…

Eerst gaf Paul Rosenmöller nog zijn zegen Aan Bush en aan diens vliegend bomtapijt, Maar nu de aanval tot successen leidt Is hij opeens weer uit principe tegen. Zo'n zwabberkoers ten aanzien van de bommen Doet links en rechts de lange tenen krommen.…

Dat ik ooit 'De Kapellekensbaan' van Louis Paul Boon heb uitgelezen en de oeuvres van Hermann Hesse en Frederik van Eeden, lijkt me nu iets uit een ander leven te zijn.…

zijn inspanning leeft een gezicht dat boekdelen optekent in beeld het vastgelegde moment laat eindeloos genieten…

In tegenstelling tot Holland Met zijn zakelijke georakel Geloofde Vincent van Gogh In moederlijkheid en mirakels Aan de bedrand veertig dagen Bij een verbrande man uit de mijnen Zat hij in navolging van de Heiland Zorgdragend voor diens medicijnen "Zag je hem met de littekenhalen Als een Lazarus wonderdadig monter Opgewekt de schacht…

Dit jaar gaat de wereld als een ziekenkamer open. Jouw februarizon houdt elders huis. Het straatgebeuren ligt volledig lam, slechts een enkele bouwvakker hoor je fluiten. Populieren en vogels verbazen zich: lege pleinen - waar blijven de mensen? De hemel is zo ver je kijkt ontdaan van elk vliegtuigje. Men ziet de ernst in van een lockdown…

eb en vloed in wording van kunst begroeiing, vergroeiing, kleur en verkleuring schade, verwoesting, verandering werden aangebracht door het constante ritme van het getij verfrist en verandert door kunstenaar, natuur en wind gewond van buiten beleeft hij zijn dagen foto Paul Visser…

Paul Witteman zit ’s avonds bij Matthijs En die komt dan bij Pauw en Witteman Met Ivo en Jan Mulder en die Jan Komt later weer bij Ivo langs op Reis. En ieder heeft zijn eigen boek geschreven Waaraan steeds gratis aandacht wordt gegeven.…

Liefhebben is een zaak van het hart probeer elkaar niet steeds te veranderen dat doet alleen maar pijn maak in plaats daarvan een start om te helpen het beste in de ander te onthullen dan bied zich een keur aan mogelijkheden waarin we zelf onze keuzes zijn (vrij naar Jean Paul Sartre)…

Slaande molenstenen schuim gespaand ratelend de drooglopende houten tanden, niet zonder enig bezwaarlijk gevaar De stroom hopeloos fonkelend vloeibaar plat voorbij glijdend voedend ons allen die aanbidden en persoonlijke offers aanlengen onwetend over de zon is echt God gebeden De brug hooggelegen en bedakt piepend betreden met lomp…

Zwart omrand en beeld versterkend Groen als de druk op de onhaalbare onaantastbare bodem van willekeurig welke oceaan Rood als een draad door de passie en de haat op de spotters, spuiers en ander kruipend addergebroed Bruin als een streep door het golvende leven van vervallen boerderijen en verdroogde oogsten onder een genadeloze zon…

Last die de kracht Ver te boven gaat Alle evenwicht verdwenen, Gewicht dat onophoudelijk Op mijn schouders drukt En niet meer te dragen is - Ik word licht in mijn hoofd En kom zonder dat ik ook Maar ergens op reken Mijn eindoordeel tegen, Ik word te licht bevonden, En ga dus nu voorgoed Op weg naar het licht…

Vanmorgen was ik blij je weer te zien Ik schaamde me voor alles Maar toch ook niet Er werd boos naar me gekeken Het deed me pijn dat je verdween Ik treurde heel even maar moest verder Gelukkig volgde je mij en zei ik ben bij je Iets waar ik niet aan twijfelde En je wou heel erg graag helpen Het werd me ineens duidelijk dat je het soms…

vroeger wou ik toneel spelen toen al begreep ik kunst dacht dat niemand het zou weten toch snapt niemand het dus wat zijn sommigen zo afgesloten positief moet je wezen het wordt in wezen van me afgenomen zonder te weten hoe het af zal lopen heb ik mijn wegen altijd versperd belopen daarom spijt het me niet dat ik verder ben gekomen Paul…

In jou geloven er veel Soms lijk je op een bittere pil Dan ga je moeilijk door de keel Maar ga je eenmaal is het stil Wordt er verwacht dat je wonderen verricht Werkt tegen pijn of een overgewicht Culturen aanbidden je te drinken Je geeft de rust die ze willen vinden Jouw geur is veelbelovend Een eerste slok opent altijd ogen Ben je toch…

Zo simpel als het lijkt Zo mooi kan het zijn Als ook ik harten laat bloeden Net als jij, In mijn hoofd Geen onderscheid In mijn hart Altijd Zenuwen en spanningen Omarm ze allebij Heel even ben ik jouw lach En dat maakt me blij Gelukkig Vrij Rijmend Spelenderwijs Brainstorms in mij Nog niet altijd Het kraakt je Maakt je,…

Je gunde rust Toen ik niet meer wou En kust mijn tranen Bewust en onbewust Blind vertrouwend Maar zeker van houden Ik wist het niet Dus deed ik van alles Als ze maar geen spijt krijgt Of misschien Is het beter , met tijd En is geschiedenis geschreven Geef ik bloemen Lekker eten Mijn handen en zoenen Maar laat haar vrij Paul…

Ik loop Eindeloos Langs alles wat ooit was Mijn horloge Zie het nu pas Wie schilderde er klokken Zo de tijd onzichtbaar alsof hij stilstaat Vraag het zaad Hoe vruchten hetzelfde zijn En kijk de plant aan Zijn wortels weten Zo heeft mens Geleerd te kweken Zon gaf eten En plant kon staan Tijd stilstond Net als de maan Trok…

Ik ben gelukkig Als ik schrijf met passie Hoe vind je dat Soms krijg ik geen woord uit mijn hart Ze zitten in mijn hoofd vast Dan voel ik me bekneld Zeg me hoe je mij wilt zien Zeg het Anders doe ik niets Beschrijf mij Gun me tijd Maak me vrij Respecteer Jong geleerd Oud ben ik Dus ik moet er tegen aan Dat weet ik Maar heb…

Zonnestraal, bliksemschicht Ik denk aan jou Met mijn ogen dicht Jouw handen op mijn hoofd Gaan langzaam door mijn haren Kom liggen naast me bloot Om op een oceaan te varen We zullen kunnen vliegen Samen heel erg hoog Neem die mooie handen Nooit meer van mijn hoofd Zonnestraal, bliksemschicht Ik denk aan jou Met mijn ogen dicht…

grond Smekend om genade Stil staan van de tijd De wereld in zijn achteruit Tot ik opnieuw gevangen wordt Samen met haar ben Waar we nog gelukkig zijn Dan is het verleden ineens Toekomst waar pijn verdwenen is Wetende wat te doen Nu de gieren dagen discuseren Over de delicatesse Word ik opnieuw aangevallen Tot ik kaal ben Paul…

Met dank aan Inge Boulonois, de snelsonnetteuse van vandaag. Zie haar "Lang leve Facebook". ----------------------------------------- Schreef elke nono als een Hella Haasse Dan was elk egodocument een legkaart Die keurig als een selfie wordt geboekstaafd Op Facebook, ook in 'n postmortale fase Kijk maar, diezelfde Heren van…

Het jaar doet er weer toe, de teugels van de toekomst zich nestelen op de takken van de avondschoot en hun kwetterende muzen…

Het is stil in huis - De hond gromt niet, De hatelijke klok Slaat niet voortdurend Het overbodige middaguur, Het maal blijft onaangeroerd En verdwijnt stilzwijgend In de voren van de tijd, Ze heeft nog geen trek En wil het voor vandaag Hier maar bij laten…

Het is de muziek en wat de een wat droeviger raakt dan de ander Waarheen, waarvoor deed het op mijn manier de dood tijdloos maakt een jukebox historie wordt We dansen in een armoedig café het enige licht van een jukebox komt Paul Anka "Happy Birthday ..." zingt Jouw buik vooruitstrevend mij ontmoet…

. ------<--<<-<-<--@ In oktober 1970 overleed mijn broer Paul aan een hersenbloeding. Hij was 17 jaar. Ik zag het en kon niets doen.....…

Een paar maanden terug nam ik onvoorbereid afscheid van jou, de man die eens heel belangrijk was voor mij. In slechts een paar uur tijd was jouw betrekkelijk jonge leven voorbij. Jij was eens mijn echtgenoot, daarna ex, maar bovenal vader van onze kinderen. Waarom moest jij nu al dood en was dit erge voor hen niet te verhinderen? Onze jongens…

in rode waas verdween hij in het duister zijn sporen glommen wijkend in het niets nog hoor ik haar liefkozend zacht gefluister stationwaarts treurend achter op mijn fiets het leeg perron liet mij in droef gekluister in ’t vale licht verdween ze als een flits niemand die nu met mij nog praat of luistert weer heel alleen blijf ik mijn eigen gids…