Alle inzendingen over Proef

Straks stelt men u nog meer op de proef ! Naar Westers voorbeeld wordt 't Kanji bedeeld met woorden als "Shit" en "Bokito-proof".…

Ik haal nog maar eens aardbeien proef de zoete zomerzoen. Sappige beloften, even geen zorgen en ik hoop dat ze weer zo smaken morgen.…

Het end bereikt van Lands End waar mijn zwakheid en spieren op de proef waren gesteld slaakte ik een unthinkable zucht of the largest lighting na ontiegelijk te zijn uitgeteld…

hij stelt ze op de proef kom, zegt hij tegen de visite laten we samen genieten van de stille stilte zoiets geks hebben ze nog nooit gedaan in wezen willen ze wel naar huis…

Ik proef de tranen, de boosheid, machteloosheid, vanwaar dit verdriet. Ik voel de pijn, eenzaam, alleen op de wereld, waarom kan ik het niet vinden... Ik heb gegraven in hoofd en hart gezocht wat het zou zijn... Ik weet het niet..…

ik denk aan de zomer en proef zoet zomers en sappig de zon in een kers ik denk aan de winter met kruidnagel en kaneel en vooral kersenpitten drie minuten op zeshonderd watt…

Verwarm je handen aan mijn huid verkoel je lippen aan mijn warmte alsof ik de eerste en de laatste ben streel me proef me laat de dampen van me afslaan laat me kreunen vol genot…

Wat ik zie, Wat ik voel, Proef en ruik Vandaag, durf ik Zo een twee drie Niet te uiten, Ik open het laatje In het diepst Van mijn hart En besluit alle Waardevols van Het hier en nu In mezelf te verbergen…

Ik proef jou zoals je bent, zoet als de rijpste.…

Proef de sinecure, menig ander ging je voor. Het is de val van de vraag. Lik de kinnesinne, ik moet er nu vandoor. Het is de val van vandaag. Ik dwaal als een herder zonder gêne, zeef de stralen uit de dag. Ik laat me kosteloos verwennen, leef op ieder anders lach. Proef de weemoed, menig ander ging je voor.…

nu reeds je geuren, ik proef nu al jouw zoet dit wordt echt zo’n dag waarop alles mag en niets moet.…

Jij zegt, jij zegt Ik zeg, ik zeg Wij zwijgen stom Jij luistert, jij luistert Ik luister, ik luister Wij blijven doof Jij kijkt, jij kijkt Ik kijk, ik kijk Wij staren blind Jij proeft, jij proeft Ik proef, ik proef Een bittere pil Jij tast, jij tast Ik tast, ik tast Geen houvast Wij praten maar Communiceren niet Zien en horen…

Ik proef van duizend ogenblikken, mijn hart stelt vragen... Jij luistert zonder te antwoorden... En met jou omarm ik de onwetendheid...…

Mijn lippen tintelen ik proef de zilte lucht zand schuurt zout slaat mijn huid wit uit golven ruisen op de cadans van mijn hart overal altijd on uit wis baar…

ik proef de zoete geur van naderende herfst begroet de koe die met grazen stopt als ik voorbij haar ga een kort moment zie ik in haar lege ogen hoe het bos verzonken ligt…

Dansen tussen de herinneringen jij en ik toen in die tijd nooit heeft iemand mij zo laten voelen Mariana, mijn liefde ooit en nu nog steeds ik proef je nog steeds Kom tot mij laat mij weer voelen al is het in gedachten…

Mijn borstkas wordt nu wel heel zwaar op de proef gesteld Hoe houdt het toch in hemelsnaam zo'n tomeloos bonkend hart in bedwang Het is niet dat je zegt: “Het is maar even.” Nee, het duurt nu al zo ontzettend lang.…

Wil duister Wil rust Wil gefluister Wil gekust Wil stilte Lange lanen Proef zilte dikke tranen Wil bomen en blaadjes Wil ontkomen aan praatjes Wil duister Wil rust Wil gefluister Wil gekust…

zo ik voorzichtig zonlicht proef op blad, dat gaaf ten gronde richt het pad betreed en fluister joeltijd schuifelt nog vooruit slechts dit moment dit weten onder koepels van besef…

Ik houd van de stilte van de warmte en het leven hierin; niet van de kilte als ik luister maar niet naar woorden proef ik het leven dat niemand ooit hoorde ik luister dan naar alles wat zich afspeelt in 'mijn mooie ik', er wordt mij weer een ervaring toebedeeld.…

vanuit het oosten waait het de zee over een veld is begonnen, zout verworden een zwerver, hoe moet ik in deze stilte wegvegen, roepen hoe hoog het golfde maar aan de wind proef je de tijd niet. ----------------------- uit: 'Bezonken', 2014.…

Daarin proef ik eeuwigheid.…

een vogel vliegt gepaard klapwiekt haar schaduw naar de morgenzon ik volg van donker wit naar kleur en proef de ochtendgeur zij ontdekken de bekende stekken het avontuur dat leven heeft en hopelijk geeft…

Ik proef zelfs de stemverheffing wanneer je boven rumoer uit iets zeggen moet. Ik proef de kleur van je ogen, je wenkbrauwen en je lippen. Ik proef alles aan je. En god, wat smaak je heerlijk. Lieve jij. Lieve heerlijke jij. Er zijn nog zo veel dingen die ik tegen je zeggen wil.…

dit gele spul heeft van urine, weet je Hoe jij ook huilt met die klaagstem ik proef jou beslist niet, ik vergeet je Ik lust jou niet, zei ik tegen het glas en wat ik verklaarde klonk best fier Edoch ik vrees..dat ik toen teut was want zo ga ik niet om met mijn bier…

Heel dicht bij jou Proef ik de liefde weer Ik ga er helemaal in op Er is niets anders meer Geen woord is nog belangrijk Als jij me zo verwent Want elke tekst vervalt, als jij Zo heel dicht bij me bent…

er is heel veel om ons heen om op af te dingen zoals het wezen der dingen ik zie het niet ik hoor het niet ik proef het niet ik ruik het niet ik voel het niet ik denk het niet nee er is niet veel ik denk zelfs helemaal niks om af te dingen op het wezen der dingen…

de stilte proef ik op mijn rode tong van de aardbeien. begroet de zon met de kracht van lichte ogen. en bedenk me hoe heerlijk gewoon kan zijn.…

gestreeld door de wind verwarmd door zonnestralen proef ik nog altijd ’t zilte zout op m’n lippen van die kus die jij met vurige passie plaatste in vuur en vlam verliet ik de plek hongerig naar meer…

zacht is de kleur die de straat in verrassing geeft dat wat anderen verwerpen is bij jou niet dood groeit en bloeit in schoonheid door verwerven streel de kleur proef de geur leven is geen langzaam sterven…