Alle inzendingen over Regen

Het regent iedere druppel druipt langs het glas van het raamkozijn iedere druppel gelijkt een traan uit een broos en verbitterd lichaam.…

Een dag waarop de liefde lustig bloeide, vol regen eerst en daarna zonneschijn, zo´n dag waarop mijn hart voortdurend jubelt hoe mooi het is om jij en ik te zijn. De kinderen waren hier, en ook de kleine, die heel de wereld nieuw maakt, ongezien.…

Drents gedicht: "Zuur" Er is mist 't Is ja zo voag 't is weggrist 't reegn't gestoag Er is snei het is als een deek'n doe bist dr as de kipp'n bij das ja wel gebleek'n 't is kolt geen holt op 't vuur kille, kolle vrouw wat kiekst ja zuur!…

Als ik huilen wil maar de tranen willen niet komen troost ik mij met de gedachte dat ik niet de enige ben En dat van tijd tot tijd als de regen bij bakken uit de hemel valt het die verborgen tranen zijn van mij en vele anderen En dat als het ook nog gaat stormen en bliksemen er nog zo veel meer aan de hand is in de zielen van ons mensen…

Mistroostigheid en griep gaan hand in hand Gedurende de late winterdagen Met om de beurt veel sneeuw en regenvlagen Aan al dat water hebben wij het land En wat er ook ter wereld mag gebeuren Wij voelen nattigheid tot in den treure…

jouw klaterende lach hangt tussen de regengordijnen vandaag ogen trotseren speels en ondeugend de kou van de wind in je bewegen dansen de druppels hun natte muziek waar je ook gaat rimpelen plassen steeds verder je lied jij maakt het weer in jouw stralend gezicht wordt de zon nooit gemist…

je nam de regen met een lach liet druppels langs je vingers glijden haren golfden nat maar in je ogen brak de zon al door in een ondeugend licht je stem was zacht en hoog kleurrijk als een regenboog je rook naar gras terwijl je mij opklarend de laatste onweerskussen gaf…

een verregend landschap door beslagen ogen diep tranendal van zilte zee waar vage dromen aan de haal gaan met het drijfvermogen en juist daar stijgt dan de waterspiegel ver boven n.a.p.…

Het is weer, chagregen weer Het komt met bakken uit de lucht Wanneer komt die zon denk ik met Een diepe zucht En ziet alles er weer wat beter uit hier Zowel het weer, als op mijn eigen vizier Soms is alleen het weer in een depressie En zit je zelf slechts even in een recessie Kom op zon ga schijnen En laat alle depressie en recessie…

Ik wil het hebben over weervoorspellen, Dat om de haverklap dat weer niet deugt, Op 'waterbommen' had ik me verheugd, Heel Hilversum kan mij nog meer vertellen... Wims weekend-weersverwachting - in het kort: We zien wel weer wat het dit weekend wordt.…

De ochtend rekt zich uit haar bed licht omwoeld tussen de lakens is het nat zij zucht vol verwachting door stromende spanning weer een plas gedaan te laat door inrollen en klagen volgt er geen warmte even knikt de zon wacht af wolken drijven door lente heeft geen zin de zomer popelt samen naar de herfst het groen verzuipt…

Het is verrekte koud voor de maand mei Over april was ook niets goeds te schrijven In maart veel regen met bejaarde wijven en februari was één natte brij Het allerergst zijn zij die keer op keer Altijd maar ouwehoeren over ‘t weer…

hagel en sneeuw onweer wind en regen deren ons niet wij kunnen er wel tegen lach er maar om en stap er flink doorheen 't is pech maar zeg als nou de zon eens scheen èèn ding staat vast morren helpt geen steek want als de zon eens door de wolken keek en jou daar ziet al met een droef gezicht dan blijft het niet lang licht maak er wat…

het gras dat zo fris en groen was voorbij… we wisten het natuurlijk wel maar nu de regen meedogenloos valt als een grijs gordijn zwaaien we de zomer weemoedig uit de zondag, het is zeker al bij de klok van elf uur geeft ons vast een voorproefje van wat komen gaat grijs is de lucht opoe herfst komt op kousenvoeten maar toch met…

In de schoonheid van je hart zie ik het lam als je echte kracht. En je beweegt in elke stap aan mijn hand. Je doorgronden, je ziel en je geest, je hoofd en je hart, is mijn feest. Je hart is rein je handen zijn schoon. Jouw overgave was het waard. Jij hebt mijn kroon aanvaard. Jouw geluk kan niet op en levend water stroomt uit…

Ik stap door de regen, en ga op in het ritme van de stad. Het leven begint vandaag!…

de wolk grijst van zwart naar wit in talloze nuances zeilt door de lucht terwijl een stormwind de rafels laat dansen regen daalt in tegenspoed en kleurt met zon een regenboog het oplichten is fel van kermis in de hel genieten de mensen wel…

de jacht naar grond heeft bergen hun bomen gekost waar wouden domineerden dekt humus nu de kale rots het vergeten dorpje in het dal deelde al snel de mooiste vergezichten tot de regens kwamen en de aarde losliet glijdend in haar vrije val de trots verdronk van generaties leven die wel in wortels zijn blijven steken…

Regen doet de straat opnieuw glimmen volledig anders dan het ene prachtmoment het dagen van nieuw inzicht wordt nu spaarzaam ja, door wat nevelig maanlicht geveld.. water op het trottoir weerspiegelt "Marie, Marie" de glans van nooit verloren gaand geluk, heerlijke overgave alsmede onrust schreeuwt onhoorbaar een naam..…

kocht zij een jurkje, het stond haar lief en ze zag zijn gezicht al in bewondering ze had helemaal geen jurkje nodig gehad het koste een kapitaal eerlijk gezegd had ze het ook niet gekocht om wie dan ook te plezieren geschuild had ze voor de regen het was de Chinees geweest of deze super dure kledingzaak ze had echter geen trek…

hij schiep een handvol wolken in de lucht gevat door wind ontplooiden zij in wit onderkanten zwart gevlakt met schaduwen nog nat van tranen raakten zij het droge land ik ben geen regenmaker zei de zon maar warm slechts lucht tot aan het koud plafond…

Er komen heel wat soorten weemoed samen Bij regen in de tijd van het examen Waardoor ik snel door mijn verleden dwaal Het waren barre would be-Weltschmertzdagen Met enkel één betekenis van slagen…

Lang is het droog gebleven smoor is het heet geweest in deze bezwete nacht maar nu klinkt er geruis buiten de eerste druppels proberen voorzichtig hun weg te vinden alvorens ze verdampen bloot ren ik de tuin in voel de druppels verkoelend prikken op mijn oververhitte lijf de bliksem flitst een helder licht ik voel me als een spook…

dat het begint met verbazen er iets weerklinkt alsof je met een paraplu de regen tegenhoudt ja die van boven maar je voeten soppen in de lekke schoenen de plassen zijn zo diep verlangen naar warmte droge kleren en een stem die zingt en hoort haar lied in het hart…

Augustus. En de herfst lijkt nu begonnen Al weet je dat in Nederland nooit echt 't Is zelfs voorbarig als je zoiets zegt Maar met dit weer wordt zeer aan sfeer gewonnen 't Is binnen knus en aardig te doorstaan De thermostaat mag bijna alweer aan…

schaterend steekt Stine haar handjes in de lucht om de grote regendruppels op te vangen donderwolken komen met een windzucht spetterend geluid weldra van ratelslangen haar blonde haren kleven op haar wangen die bol staan van haar luide lieve lach kindervreugde om die natuurgezangen schitterend einde van een mooie dag grote mensen kijken…

het paard keek drachtig at omslachtig gras weg rond de bloemen de weg wilde niet recht maar slingerde rond heuvels in de verte verre wolken regenden een grijs gordijn bedekten droog en zonloos ons toevallig samenzijn we zijn op reis gestrand dit samenspel van krachten is groter dan wij ooit als doel konden verwachten…

Wat een rot weer, wat een naar weer, wat een gaar weer, wat een klaar weer, onbestendig vochtig koel en zwoel weer, sof en idioot weer, regen tegen noodweer wanneer schijnt de zon nou weer een keer.…

Is nattigheid om vertraging in te zetten de rij is lang, mensen klam de metro van voor naar achter gelezen toch tikt de tijd voort, maar niemand wordt geroepen terwijl het Chinese jongetje onverstoorbaar verder speelt, met 't weinige speelgoed dat voorhanden is, maakt de dokter uiteindelijk de rekening op en pak ik me in voor de terugreis,…

ik dacht: als ik maar heel lang hier blijf staan in de kletterende regen mij niet verroer en dapper ben dan dwing ik misschien iets af…