Alle inzendingen over Reliëf

de trap ben ik in 't midden opgegaan om je te zoeken zogenaamd je schilderijen te zien tussen de pilaren loop ik van zaal naar zaal langs witte wanden reliefs van het heden - je vloeren en deuren onzichtbaar wit lopen scheef van opgeslagen verleden.…

Hoogveentapijten In heidevelden verweven Met bosranden omgeven Je kunt er je dag wel slijten Wandelend over een venig pad Waar in de heide menig Roodborsttapuit zat Je hebt er naar Kraanvogels gekeken En naar berken die door hoge waterstand bezweken Adders zonnend op een zandig reliëf De Slangenarend die het beseft Witte pluizen in het…

Ze braken in de storm tot stompen met relief, waar, uitvergroot, de splinters, flinters hout ruig berglandschap verwerden met steile diepten en geheimen. Alleen een spin wist hier van seilen. De mieren en de parasieten liepen naar de hoge toppen los.…

Ik kom je tegen in vormsnoei van planten vogelformaties in zon en middernachtsblauw in de seizoenen in vreugde en verdriet in stilte en welluidenheid in vertellingen in realisme en stilering in grijswaarden en in kleurrijke mozaïeken in architectuur en heemkunde in reuzen in monumentale glasramen tekeningen en reliëfs in boeken, typografie…

nu kan ik jou reliëf even niet zijn, de laatste dagen waren als scherven die nog moesten bekomen van de harde realiteit dat we maar éénmaal in hetzelfde water kunnen zwemmen - blijkbaar is mijn perceptie gedrogeerd met hypochondrie, hetgeen ik altijd met humor wist te omzeilen maar klaarblijkelijk is het gebeurde zo intens dat mijn…

beelden ze zijn toch van steen waarom huil ik dan en beweeg onzichtbaar mijn lippen ik weet dat je er nog bent want jouw geur van gezwollen aders beitelt mijn hand tot een vuist in mijn schoot brokkelen ogen tot onherkenbare resten van eens geprevelde gebeden mijn lichaam stil en koud leeg en kleurloos verhard verzwegen tot steen…

Geroepen uit de aarde staan wij verbaasd: geen hond, geen horde, niemand. Opzien is ons bespaard. Wind schuurt optimisme, de verten hemelen op, bomen wegen aanwezigheid. Daar komt een man aan lopen. Ontgaande, scherpe blik. Kijk, hij houdt een hand voor ogen: tuurt hij naar zijn werk? Wind schuurt optimisme, de verten hemelen op,…

Een vrouw met een geweer Verdreven. Verstoten door haar buren omdat ze inwendig gedood is en niets meer kon voelen dan pijn en walging en omdat ook zij niet meer kunnen geloven wie ze was thuis, in het paradijs voor de komst van de mannen die je wreed gebruiken tot ze je afdanken en de bezemsteel, oma's wandelstok, hun bajonet…

Ooit had ze een naam, familie en status. Nu lepelt ze hapjes vla van een onzichtbaar bord, kauwt op een breinaald, verstopt wc-papier onder haar bed. Zijn ramen bedoeld om te zien dat deuren open kunnen? Ze weet alleen dat ze van haar tas af moeten blijven. Dan fluister ik haar naam.…