Alle inzendingen over Remco

als het nacht is, zoek ik naar jou In het donker, waar ben je nou..? Langs de sterren kom jij in zicht met mijn ogen dicht.... In gedachten, kom je bij mij Alle nachten, 't is net alsof jij In de kamer hier naast me ligt, Met mijn ogen dicht.... We lopen met z'n tweeen langs het strand, Ik hou de schelpen die jij vond hier in…

heel bijzonder dat je luistert, dat je zwijgt en je lieve zorgzaamheid..waar je nooit genoeg van krijgt. wat ben ik trots met jou aan mijn zij. juist vandaag mag iedereen weten, 't liefste meisje dat ben jij.. troosten, delen, lachen, huilen met je ogen, met je blik. juist vandaag mag iedereen weten, 't liefste meisje dat heb ik.. …

jij bent de allerliefste, dat staat wel vast voor mij.. van al wie ik ontmoette was geen zo lief als jij.. om alles wat je gaf alle woorden die je zei.. omdat je bent zoals je bent is niemand zo lief als jij.. hoger dan de hoogste berg, de zeven zeeën zelfs voorbij. laat iedereen gaan zoeken naar één zo lief als jij.. als men dan…

Als je echt van iemand houdt Iemand alles toevertrouwt Eén die echt weet wie je bent Ook je zwakke plekken kent.. Die je bijstaat en vergeeft Eén die naast en in je leeft Dan voel je pas wat leven is En dat liefde geven is!..…

Ik ben jouw gevallen-speelgoedbeestje-drager Ik ben je niet te volgen babyhumorgrap Ik ben je goeiemorgenkusje Ik ben je broertje en je zusje Ik ben het looprek bij je eerste stap Ik ben de wieg waarin je uren ligt te soezen Ik ben het liedje dat je zoetjes slapen doet Ik ben de vinger in je handje Ik ben de bijtringvoor je tandje Ik ben…

Het is zo mooi hoog in de lucht tijdens de nacht al die sterren schitteren van pracht. En daar beneden lopen wij, hand in hand, zij aan zij. Kijken naar de sterren samen, en ik naar jou de mooie dame. Is dit een gedachte of werkelijkheid, we komen er achter in onze tijd.…

van bumper naar bumper haastig voort op weg aan de kant, stumper doe wat ik je zeg laat me er door stelletje secreten ik ga altijd voor dat moet je weten ik ben het signaal lees; het teken des tijds ik geloof niet in het verhaal over de jaren des onderscheids raak of kijk me niet aan mijn lont is o zo kort…

1. het leven bestaat uit kleine dingen dat is wat mijn moeder zei maar nooit heb ik geweten dat ze zo klein waren 2. aan het eind van de dag maak ik de balans op ik tel en reken uit hoeveel seconden hoeveel minuten of zelfs hoeveel uren ik mezelf heb verkocht 3. op het schoolplein net naast de zandbak staat een meisje ze lacht…

Ik ben oud, ik drink wijn van een naamloos veldje – om ooit heen te gaan.…

Hoe zij verstilt tot glanzend water tussen randen groen na de reis onder de bomen. Dood als persoonlijke vijand, vrouw als rivaal. Wat gaat hem de lente aan bij het lied van de aarde? Hij gaat neer in de ring nadat hij voor haar zong. Nu klinkt de stilte. Spiegel omfloerste trom.…

ik heb thuis een poster van 50x70cm waar Remco Campert geleund staat tegen een blinde muur waarop een affiche is geplakt van een film met de franse acteur Gérard Philipe twee kunstbroeders de één jong gestorven en de ander goddank nog onder ons...…

Buiten strijkt men over zwavel, binnen geurt het naar oudjaar, Remco sprak in dichterswoorden op tv, het voelt zo waar, zoals hij zijn vak beschrijft, ach, wat kennen wij elkaar, maar zo dicht, ja dichter nog raakt hij mijn verdiepte snaar alsof hij leest hoe in mijn hart elk nieuw gedicht ontspringt, hoe herkenning 't hart ontregelt,…

Ik moet wel schrijven zoals jij leest een ontleding van wat ik ingewikkeld voel wat ik samengebald zie: een oude man op een fiets die naar huis verlangt en kijk - jij ziet hem oud en op een fiets en dan pas dat hij naar huis, ja en verlangt.…

Wat een naam heeft, bestaat ook als zij dood is of weg naar een vreemd land. Of helemaal niet weg maar onzichtbaar in een gesloten ruimte.…

Tot leven komen bewerken en monteren een wereld van het begin hard en mistig veel later een oude beschaving monumenten niet als herinnering maar als buiging naar een tijd zelf de onmeetbare tijd niet gericht zoeken maar dwalen om de rivieren planten bergen dieren heen draaien vliegen wandelen halt houden op een plek landschap laten woekeren…

Stil leven is niet dood de vruchten blijven altijd kleuren en gloeien in het licht druiven willen steeds geplukt appels vragen om een beet citroenen om een mes maar de schedels om contemplatie we zetten de tijd niet stil het brood wordt gegeten we zien de perzik bederven of uitgezogen worden door een wesp de dode wijfjesvink ligt op haar…

Ben ik hier om licht te zien of het duister, bij de kolom die opzij staat, in de stad waar uit op ijzeren wegen. Ben ik hier om gedachten mee te geven, woorden? Woorden voor terreinen en gruis? Zoals uit de zwart geslagen boom met afgescheurde tak toch weer het groen bloedt en straks de bladeren komen, zo wil ik hier mijn woorden laten…

Leven op aarde was niet het doel we beklimmen bijvoorbeeld de Obergabelhorn langs de zuidkant de kale rotsen stijgijzers aan in de sneeuw boven pikhouweel kruipen touwen er is geen recht weg over de scherpe kant de richel er is geen doel we zijn opgenomen in de beweging afgestemd op het heelal landschap waarin we niet thuis zijn tussen overdadige…

Poëzie is een daad - Remco zei het al - gelijk het snelsonnet van Bart Adjudant van vandaag. _______________________________ VEUL Hoe is het Meusewater thans in Luik? Gelijk het schuimend donker hunner bieren Of bruisend als Spa's bronnen en rivieren Of is het te gevaarlijk voor een duik?…

Alle mensen die hebben bestaan zijn vergeten op enkele na. Ik vraag me af waarom ze hebben geleefd en of het van belang was voor henzelf dat ze hebben geleefd maar dan toch om het leven zelf voort te duwen tot meer bewustzijn. Er zijn plaatsen op de wereld waar de namen van de gestorvenen zijn gegraveerd, in steen gehakt om ze te kunnen…

Ik ben in een echt bloedmoment rood is altijd in het middelpunt geweest hoewel ik veel treurige dingen heb gedaan toch was er rood en vreugdevol rood is lichamelijk, maar het gaat naar zwart diep naar binnen rood is een afdaling naar de hel de onbekende eeuwige herhaling rood gaat ook naar geel waar het licht is, het leven rood gaat…

. -------------------------------------------- uit het werk van Remco Campert (1929)…

toen hij van de fiets viel dwarrelden uit zijn dichtersziel de laatste letters het vermoeide hart legde de poëzie met zachte handen neer iemand schreeuwde iets tussen donkere kastanjebomen aan het einde van het pad het dichtershoofd draaide opzij onder het asfalt golfde de toekomst de zee was hoorbaar in de verte zijn gedichten…

gezouten zangen over wee polijst en schuurt als Remco C., die eeuw'ge melopee. dat sop bekoort de vrouw terstond. met volle maan is driehoek rond waarin ook jij je schepping vond.…

Remco Campert aan Cees Nooteboom Elke dag nog praat ze met zijn grafsteen op het kleine kerkhof aan de overkant uitzicht over het dal met het dunne riviertje glinsterend als een spinnedraad in het Noord-Franse licht sinds hij dood is doet ze minder aan de tuin eens haar trots kreeg er nog een prijs voor de sénateur kwam er nog voor…

Zoals ik warm word van een vloeiende gitaarsolo me dwingend naar mijn eigen instrument De snaren onder mijn vingertoppen te voelen spannen de akkoorden vol en zwoel tegen elkaar te vleien Zoals me diep van binnen raakt hoe Remco Campert bedeesd en broos maar vol van oude ingehouden kracht zijn verzen leest en ik mijn eigen…

Je bent er niet meer, Niet je golvende haar, Niet je lange slanke benen - Verdwenen zijn ze In het eeuwige niets - Maar de woorden die Je dikwijls sprak als Wij met ons tweeën waren Zingen nog rond in dit huis, In de gang, de kamer en De keuken zijn ze nog, Zijn ze er gewoon nog bij, En zullen nooit verdwijnen - Eeuwig zullen…

vandaag verliet een dichter de aarde zijn woorden blijven hier nu is het aan ons om ze verder de tijd in te lezen of ze geluidloos als een traan op het mos te laten vallen…

. _________________________________ Dai Dai Louis Joep Jenning Mats en Gijs Sebas Merijn Jur Jenno Kjeld en Serge Bart Jorrit Remco Gert Chris Sjoerd en Jesse Daan Colin strijdt met Marvin Homme Stijn Armand en Marcel Patrick Kars Janno Max Thomas Tijmen Tim Hein Kai en...Beau!…

de poëzie staat stil van alle grote dichters die ons land rijk was is er nog één over dus blijft het behelpen met goedwillenden die zich vastklampen aan lettergrepen natuurlijk zijn er dichters die groot trachten te schrijven maar helaas voordat de verzen voltooid zijn lopen ze vast...…