Alle inzendingen over Scheveningen

aan een Urkse kade rust een oude vissersschuit verwaarlozing in z'n blik de grove letters van zijn thuishaven leesbaar nog in roest gedegradeerd door quota van zee naar meer bestemd voor andere letters of toch voor de sloop ik miste hem al een tijdje in Scheveningen uit "De Zee en Ommelanden"…

Een vonkenvuur bedreigde Scheveningen De Wadden vormen bijna piepschuimbaden Met oud en nieuw weer tig miljoenen schade Veel Groningers zijn nóg aan ‘t handenwringen Een breekbaar vaasje? Er is veel meer loos: De inhoud lijkt erg op Pandora’s doos…

bloemen fietsen richting het noordelijk havenhoofd waar ze stilzwijgend worden neergelegd witte rozen gestoken in het rulle zand, aan de vloedlijn laten hun hoofden hangen evenals vrienden die naar de zee turen waar gisteren vijf vrienden al surfend vermist raakten in woeste golven vol schuimkoppen…

De geheimen van de zee kennen wij niet, maar in Scheveningen zullen ze de ramp die er is gebeurd nooit vergeten. Sterkte aan familie en vrienden met dit grote verlies.…

je wil niet weten hoeveel mensen hoeveel zoutjes aan het hete strand in één dag eten op hun stoelen lakens matten of gewoon op zand witte uitslag op de huiden in vette vlekjes als bij kaas gesloten oogleden dicht gepekeld in scheveningen zeggen ze laconiek die zijn gaar voor de visfabriek…

De vis wordt ieder jaar weer duur betaald En heel speciaal de eerstgeveilde vaatjes Vol groene nog maar pas gestorven maatjes, Waarvan ik er meteen een heb gehaald. Straks laat ik mij die haring heerlijk smaken Die ik vermorzel met mijn haringkaken.…

Tergend, einderloos Verdwijnt de zon Kleurt onverwacht hemelpracht Noordzee verschiet nuances blauw Golven, oplichtend groen Kussen strand Doorwolkt, grijs gestreept Bloedrood, zon, bloedmooi Scheveningen, avondzand Golft stuk in deze brand Vlammend rood, immense stilte…

op maandagmorgen haast ik mij door kille koude straten een verdwaalde meeuw scheert laag voorbij duikt op een plastic bakje friet met een hoofd als een vergiet en mijn hart vol gaten loop ik door en door en door die kille koude straten…

een zee van licht op al die hoge heren despoten van de Haagse ratsmodee de duisternis krijgt lichtend haar congé het kabinet moet helder gaan regeren de vreugde is niet langer clandestien we zien een land van licht en luister gloren heel Nederland verlicht en als herboren en zelfs ministers zeggen dan misschien: 'bedankt, jij fraaie Scheveningse…

mijn gedachten zijn zo helder als deze sterrennacht rimpelingen in het water nemen af evenals zorgen gekoesterd door het vuurtorenlicht waan ik me veilig…

Nog is hij er - steekt hij van wal zijn licht verspreidend wijd en zijd een baken was hij bovenal en een baken wil hij blijven elke zak met geld ten spijt zal hij zijn schaduw schrijven tot aan de vloedlijn over t strand zijn licht tot aan de einder hij zal voor elk een teken zijn we zien hem weer ; we zijn d'r…

Het is ongelooflijk wat er zich heeft afgespeeld in Scheveningen. Twee dagen erna voelde ik mij geroepen om daar naartoe te gaan. Het was een troosteloze aanblik, het maakte mij heel erg verdrietig, wat erg dat ze nog steeds aan het zoeken waren.…

Neen, dit gaat niet over Duitsers Die iets moois hebben gegraven Aan het Scheveningse strand Begeestering, gaan waar je voor staat Ontroering, harde spijtwoorden, oprecht verdriet Kansen te over maar ik zie ze niet Uw woorden vervliegen Ik lees uw liegen Uw woorden bedriegen Hier gaat men achter mooie woorden schuil Ik werp op uw graf…

Een dame in Hollandsche Rading noemt zoiets geen huis van bewaring maar meer een hotel. Ik zeg ‘Maar dan wel van Bastion. Zoveel bewaking…’…

De zeevonk is verraderlijk en mooi Verraderlijk om in te recreëren Maar mooi om van veraf te signaleren Dat water met die vreemde rooie tooi Ze is er weer, maar laat je niet verleiden Een gloed om als een femme fatale te mijden…

Alsof ze vastgenageld zijn De mensen bij de grote zilte Een meeuw hangt roerloos in de stilte Weet niet van weduwen en pijn De golfslag is zowaar gestold De vissersvloot ligt op het strand Een ruiterstoet draaft elegant Het schouwspel in dat zich ontrolt Vanaf het allerhoogste duin Zie ik bevroren, dorpse vlijt De mens van toen is er niet…

zij die dachten de golven te kunnen temmen trokken gezamenlijk naar het strand met hun windsurfboard onder hun arm klaar om de strijd met Moeder natuur aan te gaan in pakken gehesen, gingen ze vol adrenaline de schuimkoppen tegemoet golven bleken huizen hoog het schuim te onverbiddelijk, en zo verloren vijf jonge mannen de krachtmeting…

Mijn kind, dít droomde ik: je schamele geboorte en je open blik… En dat je spreken ging en ik je vóór kwam zingen: Zeg ken jij wel de mosselman, die woont in Scheveningen…? Maar ook vertelde ik je in de tuin over de dwergen van Svart Alfa Heim, bewaarders van de schat der Nibelungen.…

Zo gingen wij wel vaker: een uur lopen naar Scheveningen en dan schelpen zoeken langs de vloedlijn dat verdomd lange en zinloze front tegen de zee Zo botsten dikwijls onze elementen: mijn water kwelde steeds zijn weifelende strand maar dan was daar zijn vuist een golfbreker waarop ik schuimend zinloos aanviel Zo altijd aan…

Bij helder zicht komend uit de richting van het verre Engeland kan men ervan op aan bij stipjes Kijkduin en Schevening' ik voel me zo blij En zet een zeiltje bij ziet er welt een traan U heeft de wereld Heer eigenlijk best aardig ingericht Eenmaal met voet aan vaste wal blijkt alom toch steeds weer lezend in de Haagsche Courant sprake…

Het pierement verwaait in Scheveningen nog geen gevaar van dronebespied misbaar wie luistert hoort haar in een duinpan zingen de weduwe van Indië staat daar dan laat zij Venus uit de baren springen Blauwe Diamanten in het haar en met een Gouden Oorring bij het swingen speelt zij het in de USA zelfs klaar het zindert van de beat in Haagse…

Wij zijn geen dominees maar handelsgeest Wij vragen niet hoe 't vroeger is geweest Op zondag trekt men er en masse op uit De Scheveningse bosjes in Den Haag De lommer van het bos, Haarlemmer hout En Planken Wambuis - 't is er berekoud Of 't ook in Rotjeknor is, is de vraag Want enkel 's nachts maakt men haardblokken buit In de…

Zo werd z'n zitplaats Scheveningen. 't Liep echter met een sisser af; hij kwam te liggen in z'n graf. Tekort aan cellen in 't gevang maakt soms de wachttijd levenslang.…

(Dit schreef ik voor iemand van de surfers) Gebroken Je stuurde een app, ik ga nog even bodysurfen op zee bij Scheveningen, kijken of het nog een beetje chill is. Het werden je laatste woorden. Verdrietig ben ik, mijn hart huilt, ik zal je missen in de dagen van mijn leven.…

Het hotel van de hel: Het Oranjehotel te Scheveningen aan zee. Kende slechts één karig menu van drie gangen; te weten: 'cellen' achter 'stalen deuren' na een 'marteling' door de SD.…

de Hofstad heeft nu ook een eigen geur een fijn bouquet van hoge Haagse bomen wat walmen die uit dure tunnels komen en zilte Scheveningse vis-odeur de lucht van hier -parfum superieur!…

En dan gaat de zon onder Op het Scheveningse strand Wij liggen innig verstrengeld In het rulle natte zand beland Jouw handen zoeken warmte Glijden subtiel over mijn huid Tongen versmolten aan elkaar Langzaam trek je mijn string uit Jouw geur maakt me zo uitzinnig Maak je hard door zacht te strelen Je fluistert woordjes maakt me gek Als…

Zij leerde mij de klank van fiets en Scheveningen , niet wetend dat ik later aan diezelfde zee zou staan maar dan aan deze kant, op het oude continent, turend soms op een middag aan de vloedlijn naar de onzichtbare stad van mijn jeugd Vancouver, van waar berichten overwaaien in de compacte taal van mijn vader en mijn geboorteland.…

Ooit had ik Een iel vriendinnetje Van amper 100 pond Ze vrat haast niks En snoepte nooit Was mager maar gezond Een slablad hier Een wortel daar Ik kon het niet meer aan Nooit meer gebak Of zakken chips Nee, zelfs niet een banaan Ik werd het zat Naam haar toen mee Naar Scheveningen Naar de Pier Vertelde dat ik dankzij haar Ontdaan…

De badmuts wordt wat strakker nog getrokken, Brigitha’s pracht zo krachtig vastgelegd, de grootte en de energie doen recht aan al die mooie jaren zwemmend knokken Niet gek dat Enith opperbest kon zwemmen, ze zwom van Curaçao naar Nederland, in Scheveningen klom ze op strand, de Koningin der Zee bleek niet te temmen Slechts in haar kielzog…