Alle inzendingen over Schuld en boete

Waar zijn die schandpalen gebleven, met vijf gaten voor polsen, enkels, nek, zo afdoend geacht voor kleine diefstallen, scheldpartijen, overtreding van het weideverbod en schulden tot twaalf gulden?…

Het IJsselmeer ligt aan je voeten, Daar moeten wij nu toch voor boeten Want 'k wil wel graag mijn vangst behouden!"…

als alles in je leven om dat ene draait raak je verstrikt in eigen netten…

Toen de inspecteur de verdachte verhoorde leed het na vele uren geen enkele twijfel dat de man de vrouw niet had kunnen vermoorden omdat hij tijdens die daad bij zijn moeder zat. Soms is het leven heel erg onrechtvaardig: want wie wordt nu wel met de vinger nagewezen? Ik zag het op de televisie en dat is weliswaar een medium dat de waarheid…

Het dodental in Kunduz stijgt nu rap Dus extra argument voor onze training Dat is althans de uitgesproken mening Van veiligheidsexpert Jolande Sap Zo'n zelfontploffer eerst correct begroeten En heeft hij geen papieren, dan een boete!…

Emile heeft zich inmiddels weer herpakt Teveel rumoer,Verhagen,boze blikken En ook de steun van Geert was even schrikken Dus snel de ferme uitspraak afgezwakt Dat is zo in het Haagse de praktijk Principes best, maar nóóit over je lijk. Emile Roemer, haalt fel uit tegen Europese boetes bij begrotingsoverschrijdingen; 'Over my dead body…

Die boete vond hij veel en veel te hoog, Het allerliefst wou hij die bon verscheuren. Maar de minister fluit hem nu terug, Die schiet graag met kanonnen op een mug.…

Hopend dat dit leven, al mijn schuld wordt ingelost, opdat ik een volgend leven, van alle pech ben verlost.…

Maar, zijt gij diefstal, ik beloof, Om vrij van schuld en straf te leven, U zevendubbel weer te geven.…

We hadden ons gehuld in lange zwarte jassen en schuld die tastbaar in de benen hing. De berg op moesten we. Een hoop mededogen. Geen bluf, geen blarney, maar boete doen. En boven breekt de zondvloed los. Tussen lijf en leden struikel je. De aarde smakt obsceen en maalt de varens in haar luie kaken. Het land is weggespoeld.…

De middernachtelijke dromen over vagevuur en hemel naast eeuwig branden in het helse martelvuur Rust mijn ziel er zijn geen andere goden dan de stemmen in je eigen hoofd Dat stemmetje dat zegt: je zou beter moeten weten je hebt toch een geweten om gewoon te kiezen tussen goed en kwaad zonder schuld, boete, overgave, beschikking,…

God verzekert je van de eeuwigheid na je aardse tijdelijkheid maar in de kleine lettertjes staat wel met KOEIENLETTERS geschreven Zijn voorwaarde; de voorwaarde van “Mijn schuld, mijn schuld, mijn grote schuld” na luid schuldig geroep, gejammer en/of geschreeuw keert Hij levenslang uit na je overlijden het eeuwige leven op een nieuwe…

We zonken, trokken bomen mee, we boetten in schaamte scheurend lijf dat even stug ons nog verbonden hield met wat we zochten. Of wisten wij het tegenargument en was het daarom dat we niet meer vochten. Geen schuld bekennen wij aan wie je bent: een mens te goeder trouw uiteengevlochten, het wezen door de aardgodin erkend.…

in de kleine werkplaats verft de zon de krullen goud, terwijl de hand van de timmerman snijdt en zaagt en schuurt aan het kruis van hout, waarop hij nagels ziet en bloed en 's-nachts als in de hoek het manshoge kruis te wachten staat op wat morgen zeker komt, droomt hij vreemde dromen vol van geweld en tranen, maar niet op zijn gezicht…

Dieper en dieper kerft het in mijn huid, Als een hamer die hakt zonder geduld Het geschreeuw, een oordovend geluid Want alles, alles is mijn eigen schuld…

Met de schuld moet hij verder, worstelen in het heden en dat is het nu…

Het rukt en snijdt vol woede Je longen eruit Je gewurgde keel weigert lucht Woorden persen vol kracht Je ogen uit hun kas de rotzooi in je hoofd de smerige zoute modder Vermenigvuldigt, Stapelt, stapelt Geef me een mes, een zaag, een bijl Alsjeblieft, bevrijdt me te laat ik barst, ik scheur Geluidloos verdronken in mezelf…

Verstikt door honderden starende gezichten, die naar je kijken maar niet zien staan, hangt jouw leven aan één enkel draadje, terwijl je nog steeds met beide benen op een kruk staat. Je kijkt voor je uit en ziet het licht, je mompelt iets wat alleen ik kan horen en doet daarna je mond weer dicht. Je kijkt niet achterom en ziet dus niet, dat…

De bij bloesemt De bij bloesemt volgroei De bij bloesemt volgroei lentelijk De bij bloesemt volgroei lentelijk in een huiskamersfeer Van gezoem BOEM Geen schuld Gewoon vervelend Mededogen Mededogen heb je dan geen spijt? ach meid, Houd je bek, we zijn getrouwd.…

vergeef me ik kom van jou geen afscheid nemen dat heb ik al te vaak gedaan met handen als vuisten met volle strot ongeslikt vergeef me ik wil je laatste woorden niet horen galmend door die hoge zaal het glas niet vrolijk heffen nu je van ons weggaat helemaal vergeef me ik trek liever naar die zomer de dwaze herinnering aan destijds…

Dan ben ik het maar schuld Mij om het even. Wat ik als enige wil Is terug, mijn eigen leven Ook al ben ik schuld of niet Blijf met mijn hoofd opgeheven Buigen zal ik nooit Dat is mij om het even. Weet, geweten gaat altijd knagen Alles weerkaatste altijd terug Ook de slechte in je leven. Maar ik, ik ga door.…

ik zie ze kijken achterom de vlekjes van hun schone handen wassen ze hebben iets bezeerd verdringen dat maar weten zich bedrogen door eigen ogen…

In schuld…

we hebben een land een vlag en een lied een koning met een paleis vol marmer en graniet ministers en een grens voor ieders taalgebied een hoofdstad waar alles dan weer door elkaar geschiedt dat hebben we allemaal en hoe we het zullen betalen weet ik niet…

Oud zijn doet zeer nu ik ongeëerd aankom bij de oerbron waar boete en schuld zijn geboren. Met geduld geboekt door het theater van het toen nog onvoltooibare tel ik de dagen.…

Het is de schuld van iedereen die een terrasje deed. Het is de schuld van de jongeren die stiekem feestjes hielden. Het is de schuld van klanten die geen masker droegen in een winkel. Het is de schuld van het personeel in die winkel dat het masker onder de neus droegen. Het is de schuld van Nederlanders die in Knokke kwamen vieren.…

Monotone mantras doorklieven dan harten en oren: "hij die boete doet, hij die boete doet, hij die boet" Na een uurtje dutten houden Jan's trotse ogen steeds meer van matadoren en druipsteengrotten. Zijn lippen omklemmen dan scherp geslepen tanden. .…

De celstraf leek een zware boete maar de meesterzwendelaar stond al snel (na nog geen jaar) op belastingvrije voeten…

ongezien loop ik door dat grote slimme web en straffeloos heeft het zin een boete voor de doodsschrik van een spin?…

hoe groot haar hart dan ook mag wezen hoe warm haar woorden dan ook zijn in haar ogen kun je lezen hoe jouw zwijgen voelt als pijn hoe haar liefde ook kan helen hoe haar lachen ook verleidt in haar geluk kun je pas delen als je haar je schuld belijdt…