Alle inzendingen over Steel

Hoe reageert men nu bij Tata Steel? Een nieuwe koers, of weer een blabla-deal? Toelichting: Cursus mooipraten Hoe om te gaan met ongemak en leed? Zeg allereerst de zorgen goed te snappen, vervolgens dat u bezig bent met stappen, maar maak uw plannen nu nog niet concreet.…

Golvend meegenomen in de stroming van de zee, stromen mijn gedachten golvend met mij mee En vogels vliegen door mijn hoofd gestoken in de lucht Zij stelen mijn gedachten maar de vissen geven ze terug Zo zal ik blijven zwemmen met gedachten om mij heen Totdat ze weer bezinken en laten mij alleen Als ik duik in de diepte tot de bodem van…

Luister toch naar mij…” Slechts mijn mooie herinneringen houd ik voor me, zodat ik hem niet zie Rode blaadjes zie ik, in een krans van vijf Witte kiezelsteentjes in de donkere aarde Sprietjes gras met druppels water op het groen Lelies in het water met witte kroontjes op hun stelen Hier zoek ik wat ik wil…

Op de mengkleur stel ik prijs. Onze kleine meid is grijs. Op de mengkleur stel ik prijs. Onze kleine meid is grijs. Fijn, dat Piet me komt verblijden. Ik vind hem een toffe vent. 'k Wil een misverstand vermijden. 'k Weet, dat u nieuwsgierig bent. Ook al staat er 'ik' in 't lied, autobio is het niet.…

Dat zulke mooie meiden mij nog mogen en mij met steelse blikken zelfs ook pogen te vangen in hun amoureuze net. Edoch, m'n overmoed verdween spontaan toen ik begreep waarom zij had geroepen. Op deze leeftijd valt niet meer te snoepen: ze bood een oude man haar zitplaats aan.…

maar in de wilgen Dan heeft het even tijd Om eens lekker uit te hangen tot fris van wild verlangen ik het in mijn borstkas splijt Mijn hersenen, wat rafelig uitgestreken en gevouwen zitten weer netjes in de plooi zodat ik geen verwarring strooi en ik mijn hoofd weer kan vertrouwen Eens krijg jij de mooie kans om mijn hart van me te stelen…

Naar de kelder met dat schip neem geen levenden aan boord strop ze allen aan een koord pin het wrakhout op een klip Gaar me bocht in duizend vaten streng de zwarte vlag in top haak ze averechts en schop elke scheepsmaat in het water Steek de zeilen stop het bollen schiet de naalden van de dekken patroon de schoener, kiel tot spriet Stel…

Om precies te zijn niet ik liet ze broeien dat ze barstten keerde ze tijdig om hun steel te rechten, trok bij min vier alle registers van de lente open En ik?…

Want stel dat iemand anders hem aan het huisvrouwenwerk ziet. Toen we pas waren getrouwd wastte hij wel even af. Nu gaat het met pijn en moeite en vindt het meer een straf. En toch zijn we nog steeds gelukkig, en samen bij elkaar. Ik zou het zo weer overdoen al die één en dertig jaar.…

Ja, het is hier tochtig maar ik laat de deur zo, stel dat er iemand aan luisterde. Ik: Wat was dat? Hoorde jij dat ook? Jij: Was gewoon een rat. Ik: Zo, dus jij bedondert me ook! ------------------------------------ uit: 'De laatste gedichten', 1977.…

Leg nu je hoofd tegen mij aan laat je tranen even los stel je open voor je pijn wees even wie je graag wilt zijn en laat je echt volledig gaan Leg je hand in die van mij en ontspan je helemaal even heel dicht bij elkaar laat mij spelen met je haar voel je even heerlijk vrij Ik ben toch zo met jou begaan door de pijn die je steeds lijdt…

aangenaam verpozen op plekken die hij zelf heeft uitgekozen banken, bedden, kroegen om te laven wil jij me alsjeblieft niet confronteren met zaken uit het dagelijkse leven de schepper heeft mij een talent gegeven die gave is te mooi om te negeren dus wil je voor me zorgen alle dagen met liefde, warmte en ontbijt op bed stop met zeuren, stel…

Dring door naar binnen vindt de kwetsbaarheid vluchtig als een fee, gedrag als een stel santinnen, het lijkt op onversaagdheid. Maar jouw vuur smelt het ijs liefde wordt vloeibaar en dan 'en petit comité' gaan we samen op reis, gevoel is onbetaalbaar.…

Honderden kopjes stelen mijn hart in een veld van eindeloze zeeën, een stroom blauw bloed ruist door de velden van ongeduld en ik knijp de stilte tot ik door de ruimte zweef. Kleine glimlachjes dobberen in het water waar ogen speels kringen trekken als kleine lichtjes die in een processie de wereld rondgaan.…

ik zie mezelf door het oog van de ander een niet geringe verdienste ik blijk nog immer een arrogante kwast en ook niet een van de minsten zo stel ik al turvend vast bescheidenheid was mij al jaren een flinke doorn in het oog ik twijfelde, kende vele maren waarmee ik mezelf altoos bedroog wie zijt gij dan echt vraagt de oorwurm in…

die ik dan natuurlijk niet meer vind stel nou dat ik misschien honderd word dan heb ik nog vijfenveertig jaar te gaan zou ik dan mijn memoires hebben geschreven en zou deze site dan nog bestaan ?…

Elke dag blauw Dat zul je beamen Elke dag blauw Om je rot voor te schamen Elke dag blauw Je leven getekend Elke dag blauw Je conditie weersprekend Elke dag blauw Ik kan er echt niet meer tegen Elke dag blauw Ik moet afscheid overwegen Elke dag blauw Ik stel m’n grens, ik durf Elke dag blauw Vaarwel m’n lieve smurf Getekend…

Ik had het vroeger voor je moeten stelen, tegen je wil, tot elke prijs, ergens vandaan. ------------------------------------ ut: 'Late zwemmer', 1992.…

Samen lachen, samen delen, samen stralen van tevredenheid, wil niet proberen, je hart te stelen, alleen maar schuilen in jouw geborgenheid...…

‘k Zal d’r toch es op letten Maar ik ben het niet hoor, haha, stel je voor, nee hoor, ik kijk altijd zo! Somber? Nee hoor, écht niet Waarom zou ik Het idee alleen al Ik ben juist heel vrolijk Mijn dag kan niet meer stuk Het kan niet beter Uitstekend, en met U?…

Waar de wind streelt door mijn haren Waar de golven beuken op de rotsen Daar vind ik mijn rust Zie de meeuwen in hun vlucht Als witte geesten Die mij steels verleiden Langzaam verdwijn ik in De omringende mist Van vergetelheid Een laatste blik Op de wereld achter mij Vol verloren dromen Daar zie ik je, in een witte jurk gekleed…

Waar bleef het laven aan elkaars steelse blikjes de vallende sterretjes in mijn hals de parels van zweet in ons primetime programma. Waar op de wandel zijn wij verdwaald in twee kwijnende ikjes.…

door een ranke hand, gereinigd in water uit een schaal van broosheid, verglaasd tot krachtig metaal, versteende onschuld, de vorm ontstijgt het verstand van de mens in het porseleinen werk, te zweven in haar breekbaarheid, om het licht een andere norm te willen geven, en de betrekkelijkheid te delen, om het vuur uit de aarde te willen stelen…

Aardig stelen, zonder derven! Wonder derven, zonder nood!!…

Je was geen boom vergeten, geen sloot (of oceaan) (behalve de kleine oceaan waar iemand stiekem voor ging staan, alsof je een stel arme sloebers hun oceaantje af zou pakken). Evengoed stond je op straat. Tik tak. Tik tak. De minuten dobberden op je bloed. Maar je gaat hier niet aan onderdoor.…

Niet al te moeilijk graag, we stoppen om half zes Dan stel ik voor in deze Kamer met z'n allen Te debatteren over hoe je áf kunt vallen". ----------- DEN HAAG - De Tweede Kamer praat maandag met onder andere minister Ab Klink (Volksgezondheid) over de beste manier om te dikke Nederlanders weer op gewicht te brengen.…

Niet al te moeilijk graag, we stoppen om half zes Dan stel ik voor in deze Kamer met z'n allen Te debatteren over hoe je af kunt vallen". ------ DEN HAAG - De Tweede Kamer praat maandag met onder andere minister Ab Klink (Volksgezondheid) over de beste manier om te dikke Nederlanders weer op gewicht te brengen.…

samen wiegden wij hoger en hoger in een ultieme strijd naar de zon jij hoopte met vorm en kleur meer licht te vangen ik groeide snel in verlangen wij wortelden in verschillende grond ik groef dieper waardoor mijn steel rechter stond jij draaide sierlijk naar steun en vertrouwen om ook met storm een hechte basis te houden herfst…

Paparazzigevoelens stelen de nieuwsgierige blikken, bewegingen door een fotograaf, woorden blijvend gekoppeld, stikken in hun eigen kritieken vloeien respectievelijk voort van onbevangen zijn. De ogen wakend, de mond monddood. Van 's morgens vroeg nakend, tot 's nachts na sluitingsuur, paparazzi..…

Ik ben vannacht jouw toevluchtsoord waarin bestaan valt te verdragen ik ben geen antwoord, stel geen vragen ik ben slechts warmte die bekoort zo naakt zijn wij en ongestoord tussen het hunkeren en jagen wat warmte in te koude dagen en dichter, bij elk verzwegen woord we voelen dat het toch bestaat geborgenheid, ons veilig weten…