Netgedichten

netgedicht (nr. 24.938):

Onbreekbaar porselein

Je herkneed de klei, in
verbaasde bewondering van
haar gestileerde schoonheid,
geroerd door een ranke hand,
gereinigd in water uit een schaal
van broosheid, verglaasd tot
krachtig metaal, versteende
onschuld, de vorm ontstijgt
het verstand van de mens in
het porseleinen werk, te zweven
in haar breekbaarheid, om het licht
een andere norm te willen geven, en
de betrekkelijkheid te delen, om het
vuur uit de aarde te willen stelen,
de tijd verstrijkt in een onbewerkt
gebied,de werkelijkheid voorbij
en reikt een uitgestoken hand,
veel verder dan men ziet.