Alle inzendingen over Stilte OR Luisteren

Iedereen wil altijd maar praten, praten, praten maar men heeft niet in de gaten, dat als er niemand een oor te luisteren legt, er feitelijk nog steeds niets is gezegd.…

luister, luister dan en hoor hoe een godverlaten kind in een lijf vol liefde schuilt maar zijn onschuld toch verloor ik noem je 'lieve' keer op keer omdat ik geloven blijf in de warmte van het leven ondanks winter in mijn lijf niemand die ik paaien wil niemand die ik storen zal in een stad gevuld met leven is het ware leven stil…

in een aangetast luisteren hoor ik fluisterende stemmen in het voorbij gaan spreken in wanorde en waarheid van herhaling en doodse dingen wat met mij oud zal worden en het verleden zal bedekken zo ons zwijgen, zo ons zeggen. niets werd ons beloofd, alleen het leven dat wij kozen kan ons nemen of verlaten……

hij vertelde zij luisterde zijn tranen rolden over haar wangen…

zonlicht maakt haar sterrenlicht vol straalt in haar gezicht komt samen in haar ogen en straalt op ieder die haar ziet haar aankijkt in haar ogen onverstoord en het lied dat ze zingt echt hoort zo zuiver luister maar….. en huiver…

heel veel woorden onuitgesproken van hart tot hart van oog tot oog worden stilletjes gedragen op de vleugels van de wind…

Ik versta je niet, maar vergeet te luisteren, als ik aan de buis gekluisterd zit, toch is het geen misverstand, alleen, is mijn aandacht niet bij jou, maar bij dat, wat er in mijn hoofd zoemt.…

Laten we nu maar luisteren en lezen niets meer wissen dan zal de nieuwe morgen zijn begrip en kleur niet verliezen.…

het schrift wil luisteren naar een ander woord dat vers en rijm in de nacht verstoort met de klinkende letters van een zingend lied dat als water tegen rotsen stiet…

Heb jij het met gezeur, ook helemaal gehad Ben jij het oeverloos drammen, ook zo vreselijk zat Is de ander altijd belangrijker, omdat: Je zo goed luisteren kunt? Is de glans vertrokken, zijn de dagen mat Zou je in staat zijn te zeggen, gewoon dat: Je wilt dat men naar je luistert?…

Er voor je zijn, eerlijk en betrouwbaar belangstellend en luisterend, want meer Kan ik niet voor je doen!…

Ik moest er naar luisteren er wonen in Venezuela dertig miljoen mensen en één miljoen kinderen de armsten der armen zijn muzikanten hij speelde guitaar Albéniz op zijn mooist Asturias…

Dagen, die uit de voegen barsten van geluk, uren die gekoesterd worden, kwartiertjes die gestolen worden minuutjes die je wachten moet, op datgene wat je het allerliefste horen wil, dus wees nu maar stil en luister!…

Lichaam ik luister naar wat je zegt Maar moet dat nu echt Je maakt me toch weer kwaad Als het weer niet gaat Gewoon een simpel ding Woedend ga je er tegen in Het helpt alleen niet En je doet jezelf verdriet Ik praat niet eens over de pijn Die kan soms zo vervelend zijn Lichaam het valt niet mee Maar ik luister en zeg nee!…

van het luisteren....…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Ja, luister naar mijn gefluisterd afscheid. Laat mijn naam vloeien over je lippen, van ver zal ik je roep verstaan. Weten wat niet meer is maar binnen in je toch altijd zal zijn. Hoor... hoe leeg is de stilte. Hoor hoe hij is, veranderd onontkoombaar in hij was.…

stilte líjkt als dood zijn gat geslagen heeft maar 't is niet waar de leegte schreeuwt en luister toch het vol gemoed nooit meer goed 't komt nooit meer goed…

, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or naar de binnenzee van een onvermijdelijk ooit…

de stilte van acht uur van toen de vierde mei Een nieuwe lente oud geluid de avond voor vijf mei Een glazen kooi, een glazen brug, de Dam als monument Het bitt're kruid van 't achterhuis - een spiegel die nooit went Wilt heden treden in de avond stilte van de wind Houd dan je adem in en luister naar de avondwind…

de roman uit het gedicht geschreven en de muziek afgetikt wat er nog rest is de stilte die hoe paradoxaal zich zó goed leent voor het lezen van een roman het schrijven van een gedicht of het luisteren naar een mooi stukje muziek…

Laten wij vaker de rust begroeten en de stilte naar waarde schatten. Laten wij zacht, net als katten, behoedzaam lopen op kousevoeten. Laten wij onze woorden fluisteren en de zalige stilte niet verstoren. Niet vaak genoeg spitsen wij de oren om gewoon naar stilte te luisteren.…

zwaar en zwart galmt een stem over gras en plas mijn roep om stilte wordt niet gehoord luisteren jij luisteren jij gebiedt hij maar mooi dat het me is gelukt om de zon te laten schijnen mijn huid benadert straks de zijne * Ik dwing de dingen/ en maak geen trede hoger dan ik kan klimmen (Lucebert: stadsbeeld - verzamelde gedichten…

Met ingehoudem adem luister ik oorverdovende stilte geruisloos zuchtend en krakend statig en imposant door de tand des tijds aangetast maar onbewogen stille getuige van de geschiedenis dit huis mijn thuis…

omdat ik graag naar je stilte luister omdat ik graag naar je ogen kijk omdat je mij nieuwsgierig maakt maak je mij een beetje rijk omdat ik best wel veel aan je denk omdat ik niets van je verwacht omdat je gewoon bent wie je bent en alles mooi wordt als je lacht…

Nee, blijf staan, ik wil luisteren naar je stilte zien hoe het uitdooft.…

Zondagmorgen, het slapen van de stad, ik lig alleen in mijn bed, de stilte overheerst, maar toch blijf ik luisteren, was ik maar ergens anders, ergens ver weg; ik lig te denken, de stemmen in mijn hoofd, ze zijn soms moeilijk te begrijpen, luister maar, ze zijn er echt, zonder te overdrijven; neem een kijkje in mijn droom, zie je die…

Dit jaar geen zomer het jaar zonder licht slechts koude stilte in een vergezicht Herinneringen uit neigingen van gedachte kleurloze stormen razen over de vlakte Geen echo om naar te luisteren doodse stilte geen wind die kan fluisteren Afgesneden door liefde uitgerukte tongen gesloten oren ogen die kijken in een waas Ziend een fatamorgana…

En toen de stilte riep herkende ik haar stem zij fluisterend, ik luisterend naar een melodie zo zacht en fijn het zou zomaar hemels kunnen zijn het klonk als een aria uit La traviata wind verwaaide elke gedachte uit het roerige brein, daar werd het stil hoorde enkel fluisterzachte muziek en nauwelijks horen kon want zelfs diepste stilte…