4109 resultaten.
Mijn levensboom
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 191 Van uit mijn levensboom, eeuwig ingeworteld
met zijn knoestige stam, nu stug verweerd,
trekken groene jonge takken, onbeheerst
naar al die vreemd lokkende windstreken,
uitwaaierend en steeds verder reikend,
de oneindige horizon als gezichtseinder.
En bij iedere nieuwe bottende tak herbegint
het wonder van jeugdige telgen uit mijn leven.
Op…
Replay value
gedicht
3.0 met 3 stemmen 1.972 .'
De toekomst! Vlucht! Mij hij komt, en komt
met vuur en vlagvertoon. Een hemel vol
drakenruiters, woedende goden, storm,
een leger. De loopgraaf lijkt ineens ondiep.
Dus zo is het. Morgen is alles anders, natuurlijk.
Kijk: er waren gevoelens in het spel,
en ambities, en drempels. ooit zul je het
begrijpen.…
gloeit na als hel
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 347 nee ik vervel niet meer
geen nieuwe roze huid
die jeugdigheid
naar buiten uit
scheur stukjes leven
die ooit geluk
hebben gegeven
zo uit mijn vel
het schoont
verlost me van
herinnering maar
gloeit na als hel
zo raak ik de kern
voel me in genaakbaarheid
zo ferm want ik ben
gelukkig alle ballast kwijt…
heb de parel zien glanzen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 404 ik heb de parel zien glanzen
nat van je tranen
het was eens mijn gift
de hoop voor ons samen
woorden zijn stil
zinnen gebroken
de magie is vandaag
uit mijn teksten vervlogen
neem maar mijn handen
de hardheid verloren
ze vergaten jouw diepte
in oppervlakkig bekoren
heb de parel zien glanzen
nat van je tranen
ik geef je weer zon…
maakt voeten broos in evenwicht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 272 rol de stenen weg
voordat je brekebenend
vlinders tracht te vangen
die jouw pad in alle kleuren
blijken te behangen
je blik omhoog
maakt voeten broos
in evenwicht en
zonder zicht ligt
struikelen voor de hand
daar gaat je tand
en weer een beurse plek
je ellebogen schaven
omdat ze je lichaam
even niet konden vertragen…
vrijde met je schaduw
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 343 keek je na
je blik verdween
in vele ogen
ik riep je naam
ruggen bleven blind
hoofden stil gebogen
ik mocht je schimmig
kussen tot de wellust kwam
dan ging je weer je eigen gang
ik vrijde met je schaduw
tot licht onze naaktheid
bedekte en zon liefde scheen
ik zocht je en wachtte
verloren jaren, ongezien
ben je er altijd…
Gespleten
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.146 Gezinnen stichten was het decreet
Opvoeden was een bezoeking
Kinderen geboren bij de vleet
Niet voor iedereen een roeping
Ze geven geen warmte of vertrouwen
Geen omhelzing of een bedje in haar schoot
Een voedingsbodem voor de eenzaamheid
Afstanden zijn onbedoeld vergroot
Rivaliteit in de gezinnen
Vreemde rollen worden gecreëerd
De toekomst…
Scharnieren
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 109 Het heden barst uit zijn voegen,
De toekomst op losse schroeven
Pijn in mijn krakende gewrichten:
Touwtrekkerij tussen ledematen
Die verschillende richtingen uitgaan.
Marionetten zonder leidraad
Geraken in de knoop, vroeg of laat ……
Van zomerse winters
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 143 Ergens in het reeds dichtbije verschiet
zal onze zomer een strenge winter zijn
Dan blaast een koude wind door ’t riet
dan is er slechts winterse zonneschijn
Ergens in het reeds dichtbije verschiet
zal het voorjaar een rillerig najaar zijn
Van zoveel najaarsstormen doelgebied
want ons land ligt exact in de vuurlijn
Ergens in het reeds…
Een toevlucht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 83 De Heer is ons een toevlucht geweest
Hij zal ons ook in de toekomst geleiden
En ons van zonde en schuld bevrijden.
De Heer is ons een toevlucht geweest
Van geslacht tot geslacht
Was Hij onze hulp en kracht.
( Woorden uit Psalm 90)…
woorden rappen zonder adem
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.104 er zitten hoeken
in de klanken van de gong
het tellen is begonnen
gezichten zijn nog jong
ogen knipperen niet eens
ze incasseren ongevraagd
de dreunende geluiden
die het discodansen vraagt
blikken star gericht
op verten die oneindig lijken
rook verdampt het beetje zicht
laserlicht om in te kijken…
testament op tijdloos perkament
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 379 het was zijn burcht
waarin wit ivoor
de torens altijd
draaiden richting God
met zijn hand
op de kantelen bezag hij
graag onderwijsgevend
het wetenschappelijke land
nu drommen mensen
naar de ophaalbrug
rouwen volle zalen maar
zijn stem komt niet meer terug
opgebaard in eeuwig zwijgen
testament op tijdloos perkament
zijn…
want morgen is van glas
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 427 waar je voor gaat
toch vlecht de zon
onzekerheden in de uren
versombert in een ander licht
je weet dat dit niet lang kan
duren stikt weer in herinnering
door een omgeving zonder zicht
wilt verdriet met handen
breken vergeten wat er is gebeurd
liefst er nooit meer iets van weten
want morgen is van glas
ze zal een transparante toekomst…
Mond gesloten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 206 Het verzwijgen van het kriebelen
in het merg, het fluisteren van goden
geruststellend wreed, de toekomst wetend
volmaakt als een cirkel met licht
van een bloedrode maan
Troost vinden in de zekerheid dat er
een einde komt aan elke droom
elk leven en de weg ernaar toe
Het belangrijkste is, lichaam loslaten
blijf bij je standpunt en zweef…
in het knallend feestbegin
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 571 het eerste woord
is al geschreven in het
boek tweeduizend zes
op wit papier
staat het woord "leven"
nog is er niets gezegd
als onze blikken kruisen
in het knallend feestbegin
wil ik al in je ogen huizen
mijn handen zoeken jou
de raadsels van je huid
lossen op in samen warmen
ik wil je in mijn armen
je emotioneel beleven…
en een lange herfst vruchtte
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 509 ik heb de
dagkalender weggegooid
weken waren al verscheurd
wat in maanden was gebeurd
leeft als herinnering
is opgetekend
in een rol behang
van meterslang met
warme kleuren die
nu mijn kamer sieren
dit jaar was veel te vieren
lente groende in verbloemen
zomer bundigde zich uit
en een lange herfst vruchtte
tot ver in de wintertijd…
Onafhankelijkheidsverklaring
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 168 Wij ontbossen de toekomst tam.…
De architect
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 174 verscheurt bouwtekeningen
steeds meer tegenslagen
teveel teleurstelling
soms luidt de conclusie
dat er geen concept is
leven niet te plannen valt
vanaf nu geldt improvisatie
het begint met een muur
maar wat is een muur
zonder raam of deur
makkelijker wordt het nooit
maar wel uitdagender
want buiten ligt de ruimte
die benauwdheid verscheurt…
Storm op komst
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 We hebben al een tijd niets gezegd
het is stil, het zeil staat strak
Zeedeining, niets aan de hand
een heldere dag, lichtblauw
zo ver ik kijken kan
En toch staren we allemaal
naar de belboei, alarmerend
verwaait het geluid
Geen vogels, windveren
Storm op komst
De oorlog lijkt ver weg
Er zijn vage berichten
over mobilisatie
Zal het ieder…
je lippenrode mond
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 560 ik zie je
steeds verschijnen
in een lach
een oogopslag
treed heel
zachtjes naderbij
een uitgestoken hand die
slechts mijn woorden vangt
als ik je raak vervaagt
het beeld, mijn droom
heeft weer eens nu gespeeld
in lang verwachten
toch ben ik nooit
teleurgesteld want in de verte
loop je weer in blond, mijn ogen
zoeken immer…
de schemering ontbloten
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 427 ik heb gewacht
op dit moment
de toekomstlacht
er is zoveel
verkracht door woorden
die te sterk raakten
die zwakke punten
zichtbaar maakten
in samenkomen van gevoel
met jou ontdekte ik
dat zinnen spreken
in het woord vergeten
dat licht er atijd is
in zon die schijnt te weten
hoe misverstaan begon
ik zie je nu al vaag
de schemering…
wolken en wat grijs
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 397 wolken
en wat grijs
tikje ondoorzichtig
de zon komt door
maar begint toch
heel voorzichtig
een matte sfeer
iets te benauwd
alsof je adem
dubbelvouwt en
niet naar buiten
lijkt te komen
ik weet de weg
jij kent de plaats
de bank is vrij
kom naar de boom
als we nu
willen dromen…
tsunamie de zee
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 782 soms moet ik
groter denken
dan het kleine
waarin we verkeren
niet over zorgen
het leven weer steeds
opnieuw uitproberen
dan beef ik de aarde
tsunamie de zee
spreek met de trollen
dans met een fee
schud aan de sterren
met een stevige hand om
even te roeren in astroland
maar als ik
dan terugkom en
jou vind in het bed…
heb de lucht gekraakt
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 459 donkere strepen
in de avondlucht
ik wil ze breken
samen op de vlucht
de horizon voorbij
dan is er eindelijk
weer ruimte voor jou en mij
samen in een wereld
voor ons beiden
zonder maatschappij
waarvan jij je al
zo lang bevrijdde maar
jouw paradijs bleef leeg
geef lente weer een veeg
ik heb de lucht gekraakt
in zachte warme zinnen…
waar woorden beten zonder tanden
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 468 ramen dubbel glas
de wereld was er pas
toen jij haar binnen bracht
de lucht in scherven stak
wind in rinkelende stukken
de vloer zijn bodem gaf
het was de kooi
waar ogen zonder mededogen
je ontkleedden zonder handen
woorden beten zonder tanden
en de glimlach die nooit miste
bij het spuien van vergiften
gevangen in een lijf
je geeft…
het verstolen witte
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 386 ik rook de zomer
en de hemel was dichtbij
wij samen op een plaid
nog groener dan de wei
de foto van het pad met
rust en stilte van een bosrand
liet zien hoe ik je toen aanbad
het bloot was rood verbrand
een sprietje gras, een madelief
met nonchalanche op de lippen
ik was macho
en een hartendief jij hoefde
maar te kikken ik…
het verstolen witte
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 270 ik rook de zomer
en de hemel was dichtbij
wij samen op een plaid
nog groener dan de wei
de foto van het pad met
rust en stilte van een bosrand
liet zien hoe ik je toen aanbad
het bloot was rood verbrand
een sprietje gras, een madelief
met nonchalanche op de lippen
ik was macho
en een hartendief jij hoefde
maar te kikken ik…
nooit eerder gaven we ons bloot
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 463 je doet voor even
deuren dicht
maar in het sluiten kiert
nog steeds jouw licht
ik voel in zachte tocht
jouw warmte langs me gaan
ze raakt me aan
en streelt mijn zinnen
ik weet heel diep van binnen
dat ik deel in jouw bestaan
je vonkte bij het eerst begroeten
we brandden vuur in ons ontmoeten
zacht gloeit liefde rood
in het…
lijken zwarter op wit
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 588 mijn woorden
ze lijken nog zwarter op wit
kan kleuren niet vinden
door chaos die heerst
want onrust sfeert
weer in alle gebeuren
je zult me verstaan
als woorden ontdaan zijn
van letters die storen en
zinnen in warmte worden geboren
dan zal ik je raken
met muziek zwart op wit
in stilte van strofen kleurt dan
de hoop van in toekomst…
rafelde bij onderzoek
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 445 het eind
is zoek
de strakke streng
rafelde bij onderzoek
knapte toen volledig af
ik heb de
touwtjes nu niet
meer in handen van
het vervlocht verleden
ontbonden is mijn heden
ik pakt de draad van
morgen maar weer op
omdat ik toch weer
garen spinnen wil in
een toekomst die niet stopt…