Alle inzendingen over Twee druppels?

miljoenen druppels manifesteren zich hier optocht achter glas…

buiten tikt iedere druppel regen een argument tegen het raam binnen spreekt iedere bubbel co2 de druppels steevast tegen ik laat ze in hun gekibbel begaan zinloos twee polen naar elkaar toe te willen bewegen Spa rood blijft altijd de ander met zijn jas binnenstebuiten blijft altijd omgekeerde regen…

't Is regen, - 't regent aan mijn ruit — De regen wist mijn dromen uit En draagt mij in de droom van 't leven; Een beeld gaat om — een beeld beklijft, Beeld van een lied - dat blijft, dat blijft: Het zacht en zegenend geluid Van droppelende regen. 't Is regen, - 't regent aan mijn huis - Ik luister, sprakeloos en kuis, Naar 't lied van…

Een glanzende druppel glijdt langs je rug Wanneer je je omdraait pieken je haren voor je ogen die me verrukt bekijken Zo lang als het lijkt, wij samen in onze ark Van elke soort twee en het leven Blijft bestaan, beter dan voorheen alleen Je bent nog nat van de…

spanning viert hoogtij in het voorportaal van de nieuwe toekomst waarbij ons beheerste taalgebruik geen aansluiting meer kan vinden met papierwerk zo ingewikkeld en vol van wetmatigheden scheppen we elk onze wereld van dualisering onafhankelijk van elkaar heeft een scheiding geen toegevoegde waarde in het leven enkel en alleen maar twee…

Wazig... het ontspringt, rolt, schuift. Het streelt je huid. Subtiel. Met bevende vingertoppen, alsof het je troosten wil. Het valt, het druppelt. Je laat het los, maar je huilt.…

Ik gooi al mijn verdriet in een vergiet Maar zachtjes wegstromen, doet het niet De gaatjes verstopt met liefde en verlangen Zorgen dat mijn gevoelens blijven hangen Wat ik ook doe en wat ik ook onderneem Ik blijf je missen en voel me zo intens alleen Pijn laat het vergiet telkens weer overstromen Met druppels vol emoties en verloren dromen…

Je tong druppelde woorden in mijn oor Ik glimlachte en besloot te antwoorden op jouw verlangens we verloren ons in een eindeloze regenbui...…

Vlak voor het einde heb ik gevraagd of je nog wakker was de deur op slot had gedaan en de kat naar binnen had gelaten Ik wist al dat je je ogen zou sluiten en de onverschilligheid in je hart zou voeden Ik heb je uit bed getrapt, de trap af, de deur uit! Daaaag, donder maar op, dit was het, tabee! De kat glipte langs mijn blote voeten…

Gevangen in de stroom Na het vallen van de boom Drijf ik eenzaam voort Hoopvol in levenverwachting Dan zie ik jou deinend in de massa En wanneer ik je vochtige mond kus Versmelten wij voor eeuwig warm ineen…

een steeds droger wordende plas bloed merkt hij op met een mondhoek lachend mijn grote teen kan het ook Ach wel minder goed van vette letters naar driebaans wegen purperen files op zijn armen gekregen Dan moeder broertje en zusjes gezichten Doen hem walgen van korstige lichten als zij zouden wisten dat hij hier zo zat dit was de druppel…

water drupt, maakt geluid, dat ik niet kan verstaan, tikt verder, verder dan ik mezelf ken, het raakt. diep, alsof het wat vertellen wil, de wil om te stromen, om verder te gaan, verder dan ik mezelf ken.…

Ik ben een druppel op weg naar de oceaan, langs bochtige beekjes vervolg ik mijn bestaan vloei langs rivieren vervolg mijn weg eindpunt van het leven waar verdamping mij doet overstijgen word ik gevangen in een wolk overzie de beekjes, rivieren tot oceanen in hunkering van mijn aardse leven…

Vertederend is het aanzicht van een waterdruppel die naar beneden glijdt over haar schouder Sierlijk voortbewegend verkent hij stukje voor stukje haar prachtige lichaam Subtiel vloeit hij over de naaktheid en voelt hij de warmte van haar huid Verlangend staar ik hem aan Meerdere druppels zullen volgen Hun lot is bepaald Onbewogen laat je…

het zijn druppels druppels van goud je groene ogen sprankelen in de roodgouden zon met het knipperen vallen de druppels als schitterdiamanten op mijn tong, ze zijn warm warm van jouw geluk en… mijn geluk omdat je zo bent mooi en lief…. en in mij je kijkt naar me en lacht… door je natte wimpers heen ik hou van je………

je rozen voorzichtig gedroogd en opzij nu de vaas weer doorzichtig enkel water van mij…

blonde lokken Innige omhelzing door de wind die je meeneemt op een reis vol avonturen Eeuwig zou het mogen duren Fladder met vlinders Plons met de kikkers Duik in het hoge gras Waar de tijd een overmoedige was Hap naar luchtbellen In een dans met kogelvormige vissen Wieg met de bomen Laat je meevoeren in mythische dromen Een druppel…

regen over gras een vrije val verkleurt zich ronduit tot zilver .…

Hé ik voel een druppel. Is het een druppel van geluk nee dat is het niet. Is het een druppel uit de lucht. Ja dat is het. Ah de lucht is vast verdrietig. Ik zing een liedje. Hé kijk daar is de zon. De zon lacht blij en zegt dankjewel tegen mij.…

onder de bomen is het droger daar buigt het gras niet, naast de regen wordt maar weinig nat en loopt de hond niet zo te trekken even staan, even nog ademen zuiverend verlaat de avond thans de dag tot ver in schemeruren leeft de herfst hij laat het water langzaam rijpen op het laatst dat zomerblad…

Een druppel ben ik. Geboren uit een wolk. Geboren om te vallen. Mijn val wordt gebroken door een grassprietje. Ik verdwijn in de grond, met druppels zoals ik. Samen zoeken we verder. We kabbelen. We stromen. Naar de Clerf en de Our. Naar de Moezel en de Rijn. De Noordzee geeft druppels, aan de Atlantische Oceaan.…

Een druppel als een traan die zwaartekracht niet trotseert langzaam glijdt in de kille nacht zich bezeerd aan een strijd uiteindelijk leert verder gaan zichzelf bevrijdt…

de druppels de druppels die jij ons liet – van druilige buien mistig grauw en grijs – van klaterend gelach gul en welgemeend – van zeeën die jij bevoer heinde en ver – van overwonnen stormen zwart en dreigend – van gehuilde tranen om verdriet of geluk – van het kabbelend genieten stil en intens de druppels de druppels die jij ons liet…

verschijnen druppels uit dezelfde ogen druppels op zichzelf gericht blijven druppels zonder zee gezicht In de Ark van ons behoud zal het Licht door druppels schijnen wanneer je op de Liefde bouwt zal Gods regenboog verschijnen op t' kleine kinderhoofd is dat met druppels ons beloofd.…

druppels op het raam de takken bewegen zacht door de koude wind…

druppels in de oneindig zwarte verte hangt vaag een vreemd verlangen naar een geurende bloemenblouse kijkend door de wazige bril van toen zag ik haar steeds door de polder gaan, op weg naar de volwassenheid zwaaiend in een open Lotus Elan beten haar witte vriendelijke tanden een afdruk van vele jaren in haar foto zoute tranen liepen…

De druppels van de fles vallen op mijn voeten. Alsof ik gesommeerd word, zonder vragen me over te geven aan jou. Bescherm jij dan wel mijn koude hart?…

Napoleon was BON, maar wel een APARTE, zo zat als een kanon, toen hij de Revolutie startte. Zo ook die dag, toen hij naar Waterloo uitweek, werkte hij met de Franse slag, en het interesseerde hem geen steek. Hij moest het met verbanning betreuren, beloofde met de hand op het hart, dat het niet meer zou gebeuren, maar men zette hem apart…

wat is de waarde van mijn aanwezigheid hier op aarde was de kwestie die door de leerling bij z’n zenmeester werd aangekaart de meester antwoordde misschien ben jij wel de druppel die de emmer over lopen laat of eentje van ver daarvoor zonder welke hij ook niet overstromen gaat jij bent de druppel en met vele andere lui zijn we belangrijk…

Nog even volhouden Is wat we horen Ik kan niet meer Wij kunnen niet meer Ik snap het Wij snappen het Onze emmer stroomt over Dit kan niet verder…