Alle inzendingen over Vader

De vader dichter! De dichter "pa!" O Heer! ik dank u Voor uw genâ! ------------------ nauw: nauwelijks wiegetouw: touw of koord waarmee men een wieg aan 't schommelen brengt…

Het waren talloos veel miljoenen. Ze vielen zomaar in zijn schoot. Juist de man die hij zo haatte, bracht hem rijkdom door zijn dood. Hij was plotseling schatrijk, kon al z’n dromen gaan vervullen. Maar er was slechts droefenis, die hij amper kon verhullen. Niet dat hij de dode miste; had hem jaren niet ontmoet. Hij werd pijnlijk weer…

Schrijnend blijven de beelden van een vader op zoek naar zijn kind het is alleen een grote ravage waar hij zijn kind als lijkje vindt. Auto's liggen in het water boten spoelden aan op het land dode mensen liggen opeen gestapeld op het eens zo mooie strand.…

Voor de zinnen van een stichter stamhoofd van gedachten-gangen `t kloppend einderloos verlangen dat lijnen vloeiend telkens dichter -ligt aan kleuren en aan toon- van taal en teken door elk ader zoals het talent van een vader -op een zoon-…

Een zelf gemaakt cadeau, een knuffel en een zoen, proficiat met vaderdag, wat zou ik dat graag doen. Zwijgend sta ik bij je graf, en leg een bloemetje neer, het zegt niet wat ik zeggen wil, er is nog zoveel meer. Al is het dan niet tastbaar meer, je bent dichterbij dan ooit, mijn lieve pap, ik hou van je, en dat verandert nooit...…

De zegen van mijn Vader ... als wij keerden Bij Moeder thuis van het Sabbathgebed Zegende hij zijn Zonen; wat wij leerden Van Vader heeft mijn leven niet gered. De zegen van mijn Moeder vóór zij stierf... Vraag niet, hoe vaak ik langs zingende wegen Haar leer vergetend mijn leven verzwierf.…

Moeder weent, de knaapjes spelen, 't Kind ligt in zijn kistje neer, 't Wordt naar grafje heen gedragen, En zijn vader komt niet weer! Nimmer zal hij huiswaarts keren: Gans zijn schip zonk in de vloed! Moeder, moeder, wil niet wenen, 't Kind gaat vader te gemoet.…

De oorzaak van de dood is vader tijd. O, was ik maar een vadermoordenaar! Ik wens een kans, al is een moord verboden. Ik wacht hem af en tracht de tijd te doden.…

Onze papa is een ster Hij staat aan de hemel, heel ver. Als je `s avonds voor je raam gaat staan Zie je daar onze papa staan. Je mag gerust even naar hem zwaaien, Dat doen wij ook heel trouw. En als je dan de wind voelt waaien.. Weet dan... Onze papa zwaait naar jou.…

Onderdaan was hij Levend voorbeeld van hoe het anders kan Na zijn nachtdienst liepen wij Op onze tenen en mochten we hem wekken Zo rond de klok van vier, geurde de kamer Naar fabriek Ik, beminnelijke muze van het minnedicht, Gedeukte vrucht van een bizarre stamboom, Draag last en lust van de lier Hij sloot als eerste man mij buiten…

Ik likte niet van ‘t waterijs dat vader mij beloofd had, omdat het niet de pijn, maar mijn geloof in hem gedoofd had.…

Ik gluur nog even om het hoekje en geniet van jouw gezicht op je buik ligt nog een boekje met de tekst naar boven gericht Ik heb maar snel het boekje gepakt en ervaar jouw stilte en de rust want je ligt nog exact zoals ik je welterusten heb gekust Ik had nooit verwacht dat het zo een impact had op mij ik mompel grijnzend nog die nacht…

dat ik trots ben op het gezin en dat je eens zou moeten komen kijken maar dat zit er helaas niet meer in Ik zou je willen zeggen Pa, je bent een geweldige vent en ik zou zoveel nog willen zeggen ondanks dat je er al een tijdje niet meer bent Ik zou je willen zeggen dat je zo een vroeg einde niet verdient want ik mis niet alleen mijn vader…

Nu ik onkruidbestrijdingsmiddel spuit moet ik opeens aan hem denken, mijn vader. ------------------------------------- uit: 'Groeiringen', 2002.…

En 'k was gelukkig in de schaduw van dit leven dat naast mijn dromen als een goede vader ging...…

Teerder voelt ons hart zijn vader Neigen naar zijn innger missen; Zachter trekt zijn liefde ons nader Aan zijn harts geheimenissen - Lief, het hart van welk een vader! Immer sterker en gezonder Waakt de ziel met klaarder ogen Tot zij straks het louter wonder Zien aan nevelloze bogen, Niets meer dan het louter wonder...…

Imperfect daughter, his little girl.. wondering thoughts, fading answers.. trying to be perfect, yet killing his dreams...…

Het springzaad knapt, de brempeulen knallen open en jij ligt er in je wieg als een popelend boontje bij. Alles mag je worden van mij: zeeman, boswachter, archeoloog. Of - als je leven ingewikkelder loopt - gesponsord ontdekker van aangroei werende stoffen voor scheepsverf, alleenstaand paddestoelenfotograaf, pacht- en beestenlijstenonderzoeker…

Onheilspellend... Klinkt de blik in je ogen Waarmee je mij Vol afgrijzen bekijkt Onheilspellend... Geuren je woorden Die je vol hitte Mijn gezicht in blaast Onheilspellend... Ziet je hand eruit Wanneer je hem In de hoogte heft Onheilspellend... Kijk ik je aan Waag het niet Me nog eens aan te raken!…

Mijn vader had een lang uur zitten zwijgen bij mijn bed. Toen hij zijn hoed had opgezet zei ik, nou, dit gesprek is makkelijk te resumeren. Nee, zei hij, nee toch niet, je moet het maar eens proberen. ------------------------------- uit: Beemdgras (1968)…

En soms voel ik heel sereen, Jou om mij heen, Troostend zoals een vader dat doet, En dat is goed.…

In Baarn staat dat oude "pand", het is mijn eigen vader. 85 jaren jong en oud, maar nog steeds niet opgebrand.…

Ieder jaar opnieuw zal ik bij de eerste sneeuw jou voor me zien totdat de vertrouwde sleur van het dagelijks bestaan de scherpe kantjes van mijn verdriet heeft afgeslepen en tot een draagbare dofheid zal hebben gereduceerd maar zelfs dan nog zal ik je voor me zien bij de eerste sneeuw…

'Dan gaat de winter strengen' maar daar laat 'k mij niet door kisten daaglijks tel ik de minuten die per etmaal door Vader Tijd volgens de seizoenstatuten aan 't daglicht worden gebreid al die steken aan elkaar vormen weken, ja zelfs maanden en voor je 't weet is het breiwerk klaar is de zomer volop gaande dan koesteren we ons in de zon…

Ik ben geen vader, en ik hèb geen zoon. Niets dan een sage is zijn zacht bestaan. Toch groeide hij gelijk de nieuwe maan In grootte en glans en werd volwassen-schoon. Nevens mij, glorieus en monotoon, Verging de kringloop van zijn kort bestaan. Mijn hand is strelend door zijn haar gegaan En langs het kloppend halsje van mijn zoon.…

zo had ik verder moeten gaan niet de sympathieke oude baas aan moeten spreken aan het water waarin hij mij vastbesloten mee nam de diepte in langs het groen van de lelie tegen het zilver van de voorn gleed ik steeds dieper verder van de oever totdat ik besloot dat het genoeg was en naar zuurstof verlangde als naar mijn vader…

Is dat het enige wat mijn vader kan zeggen? Is dat het enige wat ik goed kan doen? Een knop omdraaien.…

Een nieuwsbericht, een kopje Drukinkt op een vel papier En het is nauwelijks opgevallen Tussen alle ellende daar en hier Tussen oorlogen en rampen Ligt stil het slachtoffer van verkeer Een tractor en een motor En iemand ziet zijn zoon nooit meer En iemand mist zijn vader En iemand mist zijn broer Geen plannen meer voor later Zwarte letters…

kan niet meer een reus is gevallen door wind, storm en regen het is afgelopen geen mens houdt dat tegen winter stil, ongenaakbaar overdekt met sneeuw, ijs en rotte bladeren ligt daar de eik, dor en dood aan die heel oude dijk lente een takje, een ent baant zich een weg uit de grond vlak naast de eik op de plek waar hij stond vader…

Haar vader kent mijn ijver En duldt mijn nadering, Als veelbelovend schrijver En deugdzaam jongeling. Hoop doet mijn hart herleven En slaan met blijde slag: Mijn bellen, haar gegeven, Draagt zij nog iedere dag. Doch mocht zij 't woord niet spreken, Waarnaar mijn boezem haakt, Dan zal het hart mij breken, Wijl het is afgeraakt.…