Gedichten

gedicht (nr. 5.063):

Verjaardag

De laatste keer dat hij hier levend was,
lag hij voor me op de knieën, want groen
en paars ergerde hij zich: wie laat gras
rondom de tegels z'n onwerk doen.
Hij had een oude broek van me aan toen
hij daar ingespannen zonder stropdas
voor me kroop, langzaamaan. Zijn linkerschoen
plat en de rechter loodrecht. Het gekras
was niet van de lucht. Een gezwollen ader
leek op springen te staan. De rimpelhuid
boven zijn sok had een vreemde kleur wit.
Er was toen iets mis met zijn kunstgebit.

Nu ik onkruidbestrijdingsmiddel spuit
moet ik opeens aan hem denken, mijn vader.

-------------------------------------
uit: 'Groeiringen', 2002.