Alle inzendingen over Vader OR Dement OR Streling

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Mens het idee een universele naam voor God bijvoorbeeld ‘Liefdevolle’ maar als te verwachten reacties menselijke krachten muskens wordt dement alsof de demente mens niet voelt en denkt en nu al gevechten mensenwerk wat mag men dan verwachten.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

laat de veters springen van het ijzeren corset dat je insnoert in je ogen zie ik vonkjes die wachten op ontbranding liefde raakt je aan voel de vederlichte streling van een pauwenveer die je huid tot leven wekt…

Zo zacht die streling De lichtste aanraking onuitgesproken teder en ik vlij me neder Ik heb je nooit maar steeds meer lief…

in een lange teug grijpt de adem bij de keel, het slikken van honger lijkt tot gewoonte te strekken en zelfs het avondlicht schuift bij de gedachte aan nacht en zoet als wederkeren tot zij aan zij geef vingertoppen nog een kans in zachte streling gedompeld schuimt met stille golven langs draden onder stroom het tij…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

hij wachtte tot hij echt dement was dan kon hij weer gaan roken…

Oud worden en dement Niet meer weten wie je bent Je gaat in het verleden denken Aandacht aan speelgoed schenken. Oud worden en dement Je partner niet meer kent Het leven wordt weer als een kind Een “Baby Pop”wordt bemind. Oud worden en dement Een “knuffel” wordt verwend De kinderen zien het aan En zijn er mee begaan.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

(Dochter aan ernstig zieke en zwaar demente vader) Oh, lieve pap, wat was dat moeilijk om het grote wonder diep in mij zo kort voor jouw afscheid met je te delen ik weet nog precies wat je toen zei Ik voelde mij een bijzondere schakel tussen jou, mijn vader, en mijn kind die ik allebei toen alleen kon voelen maar voor altijd met elkaar verbind…

Ik vergeet soms dingen Onbelangrijk nu In deze drukke tijd Je onthoudt niet alles Hebt nu en dan vergeetachtigheid Je denkt: Het zal zo'n vaart niet lopen Ik ben nog jong, alert en snel In mijn brein zit nog geen sleet Tsja, nu nog wel Maar toch.. Je leest soms over mensen Niet eens zo oud Maar zo ontheemd Die alles kwijt zijn in…

waar warme wolken met gouden vingers het duinland strelen leidt langzaam het licht met liefde mijn hand langs jouw lekker lichaam…

7 grote tranen in een mooie rij één traan voor vroeger die nooit meer komen zal de tweede voor vandaag dat eigenlijk vroeger is de ander voor het theezakje dat nu minstens een half uur wacht nummer vier is voor de poes nu - buiten - die van vroeger, zelf grootgebracht de vijfde kwam even heel vlug vertellen dat haar man niet meer leeft…

Onsamenhangend Hing je aan mijn lippen In woorden stil vangend Zodat niets jou zou ontglippen Jij, de ooit sterke, nu broze Man, die liefhad en aanbad Nu gevangen in een ander bestaan En terwijl jij aangedaan de nutteloze Dingen moest doen, schreiend betrad Jij zijn alles en liet hem gaan Gevangen in zijn verborgen ik Bleef je hem bijstaan…

Strelingen die mij raakten op mijn gezicht ogen die zoveel vroegen warmte die straalde in al mijn vertrouwen vertrok ik overmoedig in de kou. Loslaten is een kunst ook het beste soms nu voel ik slechts de warmte het bloed dat stroomt nachten die dromen maar wat ik mis de strelingen die mij raken.…

Gaatjes in een wit kiezeltje, bespikkeld met bruine vlekjes. Vluchtig als lucht, licht als dons. Ze kleven als spiderman aan de muur, plakken tussen je vingers, Smaken naar suiker als je likt, kraken als knieën, strelen je tong. Kiezel met dromen, verlang naar het donker, gezeten op pluche, rood pluche Dicht naast haar, warmte van haar hand…

aangeraakt door een hand zo zacht en zo liefdevol geraakt in het hart ze brengt je hoofdje op hol ze laat je draaien ze laat je spinnen nooit gedacht dat liefde en het gevoel nog zou overwinnen een streling een aanraking, een gevoel elk verliefd zieltje begrijpt wat ik ermee bedoel…

Zachte streling van de zon zo heerlijk op mijn huid Koele bries langs mij heen als ik mijn ogen sluit Denk aan jou, je warme blik liggend in het gras Strelende handen voelen alsof ik bij jou was Voel me licht, gestreeld en blij, De gelukkige reden: Dat ben jij!…

woorden, want woorden Ik zit in een kring met zingende mensen Ik wil zingen maar wat zijn de woorden en begin mezelf hardgrondig te verwensen “Zing maar fijn mee” zegt plots een stem Jaja ik wil wel en kijk maar niet naar hem Want ik ben bang en durf niet te zeggen dat ik ze niet weet Bang voor zijn woorden Ik hoor ze zeggen dat ik dement…

Traag vergat ik wie ik was en keerde naar mijn oorsprong weer. Zelfs voedsel kauwen gaat niet meer, dus slik ik maar zonder te eten. Soms buigt zich iemand over mij waarvan ik denk dat ik herken en al de pijnen weer ervaar in het zwart gat van mijn ellende. Soms ben ik thuis, soms in de hemel en vliegt ik met de engelen mee. Een “Lieve…

zijn ook de gedachten die ze heeft over de dood hetgeen ze liever niet wil weten het is de ochtend die de dag aanvaardt de avond die ze doorbrengt met krenten alles tezamen maakt dat ze zichzelf krenkt en niet meer nauwkeurig let op haar centen het is niet alleen haar stemming die de nacht wisselvallig maakt het is de stemming van alle dementen…

Volkomen ongeinteresseerd, legt ze haar benen op de stoel, té ver heen, om geïrriteerd te zijn. 't Voelt zo verschrikkelijk verkeerd om te zeggen wat je voelt. Elke keer als je denkt, je leert ermee om te gaan, wordt je teruggesmeten. Omdat in wérkelijkheid één stap vóóruit, in 't écht je twee stappen áchteruit laten gaan.…

je rijdt in je rolstoel door de gang tot aan de afgesloten deur naar het trappenportaal je wacht op de bus ik geef je een kus je bent verdwaald in jezelf je kijkt me aan met nietszeggende ogen alsof ik in de verte sta woorden die ik zeg zweven schijnbaar hulpeloos zelfs: 'je bent de liefste, ma'. als ik afscheid neem zeg je mij gedag…

niet eerder bemerkte zij haar grijsheid `t kwam door die foto op haar deur herkenning verdrong ze toen iemand zei uw naambordje is een recente foto u komt vanzelf aan het einde van de gang sindsdien is ze haar huissleutel kwijt…

Probeer binnen de lijntjes te blijven, als je kleurt.. En trek je er maar niets van aan, als mevrouw Staver weer eens zeurt En straks drinken we koffie, met verse appeltaart En gaan we kijken, hoeveel centjes er zijn gespaard Voor zuster Astrids afscheid, ze gaat trouwen weet je nog. En daarom kleuren we die kleurplaat, want kleuren vind…