19 resultaten.
In het valer worden
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 120 ik voeg
steeds nieuwe bloemen toe
aan mijn droogboeket
recht in het hart
zodat het stof de kleur
niet kan vergrijzen
pas later
in het valer worden zullen zij
naar ouderdom verwijzen
ik selecteer
en plaats de bloemen
bij elkaar in contrasteren
door hun bloeien
heb ik alles van het leven op het
scherpst van de snede meegekregen…
Reiger
gedicht
4.0 met 3 stemmen 3.832 Die, sloot verlaten, in de hemel
uit vissen meende te moeten gaan,
ving vuur, hing, maanden nog, aan
een hoogspanningskabel te waaien,
steeds rafeliger en valer.
Was eindelijk zo mooi versleten,
als was hij nooit reiger geweest.
Toen kon ik me weer vergeten.
---------------------------------
uit: 'Geen beter leven', 1985.…
Leeg tot op de bodem
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 218 het licht
lijkt vals
dat lente straalt
bloemen valer
in hun trage groei
gras oogt sprieterig
wind dwaalt
zonder richting aan te geven
uit een verkeerde hoek
en ik ben moe
uitgeput en leeg
tot op de bodem
de winter was te lang om
nog te groeien naar ontwaken
laat mij maar slapen in mijn voorjaarsdip…
Rimpelig
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 80 We worden dan wel oud, maar steeds vitaler
Alleen je huid wordt rimpelig
en valer...…
HET RODE VERLATEN
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 668 morgen roept oktober
rond de ochtend kleuren nachten valer
eenzaam, gestorven in dat loze uur van wachten
vanuit het oosten raast de herfst al eender
met een open dag
de blik door het raam verraadt herkenning
en gespitste oren vangen reeds de oude roep
uit vroeggeboren nevels
overal
waar afscheid blaast
leg ik rode bladeren neer…
Eindejaarsgetijden
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 149 Terwijl ’s nachts
de klok traag tikt
als ogen te lang staren
in gedachtenduister
vliegen vlug de dagen heen
als de bekende schaduwen
tja we worden al meer
ouder grijzer kaler
kouder wijzer valer
zou soms weer het einde
van het jaar naderen
of kom ik echt elke dag
al die uren tekort
ik weet het niet...…
De zachte dood
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 58 zag het zonlicht
valer worden
wind schraalde in
een al veel te droog
seizoen aarde verloor
haar bloeiend groen
kleuren verdoften
hun glans in
een tekort aan
pigmenten zelfs ziel
kreeg geen kans
om even te gloeien
de smidse van
schepping loeide niet
vlamde amper in
zuurstoftekort voor
het blauwe segment
dat echte hitte…
Étude d'Amour
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 776 Je bent mijn grootste valstrik
en sinds ik voor jou viel
oogt alles valer want jouw aanblik
kocht met valse hoop mijn ziel
Je oogopslag vertelt me droog
dat ik geen hoge ogen gooi
maar ik zal vechten, oog om oog
mijn oogappel, wij twee zijn mooi
Ik ga niet zonder slag of stoot
vertrouw me, ik zal slagen
ik kleur des liefdes slagveld rood…
de laatste hakken echoën geluid
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 723 ondoorzichtig
het dichtgaan van een deur
klinkt niet meer zo voorzichtig
want sluiten gaat op slot
waar net de zon
nog warmte scheen
waait nu een kille wind
de steen voelt koud alsof
het huis van niemand houdt
drukte die gezellig
stapte in geroezemoes
lost op in haast, de laatste
hakken echoën geluid
de straat verlatend uit
de lucht wordt valer…
Kanttekening
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 37 ik zag
de contrasten
valer worden
waar het groen
en donker
gestippeld
werd door
lichtgele tinten
stengels zonder
blad domineerden
het struikgewas
gaf ruimte aan
tal van soorten
extensies waar
de wind nog leven
bracht in 3d
met kanttekening
van magie dromen
en mystiek in
sprookjes die in
het bosdecor
levendig floreren
al dan…
Hij bleef nog even
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 500 Doch het landschap om hem heen desolater
wanneer hij afscheid neemt ervan;
Haar kleuren een beetje valer,
de mensen die op haar leven, een beetje stil.
Hun lach bitterzoet, minimaler.
Hun tranen zouter, godswil.
En de rimpels in het water
herinneren aan gestorven gedachten.…
Septemberlicht
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 339 Zij het wat valer dan de maand hiervoor,
Laag hangend, maar tussen de wolken vrij.
Wellicht is het de spiegeling die ik bekoor,
Reflecties van bomen, blad en natte klei,
Of de lange schaduw hier tegenover mij,
Typisch september, zeg ik zonder gehoor.…
Heimelijk verlangen
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.274 borst het hart mij in angsten opjaagt;
Immers amper zie ik U aan - geen woord meer
Laat zich verklanken,
Maar mijn tong blijft star en gebroken; aanstonds
Onderloopt een sijpelend vuur mijn leden,
Niet meer kan ik zien uit mijn ogen, gonzend
Suizen mijn oren;
't Vocht breekt me alzijds uit, en van top tot tenen
Vangt mij beving, valer…
nacht ontkleedt de dag
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 298 nacht ontkleedt de dag
schoont legt af voor
eeuwig donkerschap
valer schraler kom
ik duister in zijn macht
alleen wat licht
weerkaatst nog leven
stil of snel bewegend
knipoogt weg van mij
de bocht om en voorbij
donker laat gedachten stelen
vertaalt herinnering in beelden
flitsen pijn en zwart gekrijs
ogenwit stil schreeuwend
meer dan…
Wat is het goed dat Gij
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 467 Wat is het goed dat Gij barmhartig zijt
en dat Gij weet hoe wij het lijden vrezen,
want nu de herfst ons hart weer wil genezen
van al te helder licht en zeeën tijd,
nu schenkt Gij valer tinten in het bos
en stuurt Gij wind die snoeit zonder te breken.…
Zürich Blues
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 413 (De foto’s in mijn borstzak
worden alsmaar valer
en soms als ik de blues zing
zijn de tranen echt!)
Cornielje speelt vandaag in Zürich
alle tafels zijn gereserveerd,
maar in Engeland spelen zijn zoontjes
met opa op het koude strand.…
WINTER
poëzie
3.0 met 2 stemmen 729 In vlokkendans
Lichtend uit al valer trans,
Koomt om de arme leden
Blankheids warlend waas,
Blankheids sluiergaas,
Blankheids kleed gegleden.
Uitgesneeuwd en uitgezucht,
Spiegelt zich de blauwe lucht
Zonnig in uw stroomen;
Aarde! als laatste schat
Blinkt uw levend nat
Tusschen donzen zoomen.…
over een vale dinsdagmorgen
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 419 biezabijs met uw makkers-
er vliegen rietganzen over de kreek
windvlagen maken het landschap leeg
bietenkoppen steken hoog in de klei
enkele pisblommen maken nog zomer
hij kijkt nog efkes om en zwaait mij toe
iedere morgen
en dan draai ik mij, ruik de zee, blaaiges
dwarrelen voor mijn voeten, ze dringen
mij de berm in waar boerenwormkruid
valer…
Een man die, moe en levens-mat
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.589 de sparre staan
waar 't laatste licht in straalt
éen poze nog, éen warige poos,
'lijk in zijn hoofd, het leven, broos,
een laatste lied verhaalt;
- dan eet hij 't karig avond-maal;
in hem versterft het stil verhaal;
hij glimmelacht en zucht;
en voor zijn dovende ogen zijgt
de duistre schaal, 'lijk 't welven neigt
des 's nachts ten valere…