Alle inzendingen over Van opstand tot gena

Mijn ingehouden woede, Niet om te zetten in zinnen, Alle illusies vervallen tot wanhoop Opstandig diep van binnen, Verwoest heel mijn doen en denken, Mijn ingehouden woede, In woorden niet uit te drukken, En hij is in ieders ogen De heer van het fatsoen !…

Vader tijd valt stil en retardeert Hij wordt opstandig als hij niet verglijdt Hij raakt van slag, hij beidt niet meer maar lijdt Hij wil niet dat men hem temporiseert Hij wordt elk half jaar weliswaar wat grijzer Maar raakt intussen per seconde wijzer…

roep ik u na - vanuit de wervelende storm der blaren waarin wij samen waren, waar ik nog sta geschroeid van dromen en van licht berooid, roep ik u en bezweer ik u: als ooit door liefdes laatste doodlijke gena…

een zachte hand strijkt warrige haren glad geeft rust in haar opstandig denken waarom ik…… de fluister zegt waarom jij niet…. tranen druppen maar haar wangen blijven droog stilletjes droomt ze toch haar toekomst…

brokken van bestaanbaar blijken maskers met glas angst, opstand en vergeten uit deelwoorden te beitelen wat overblijft is zitvlees door een haastig schietgebed als een klein gebaar van onvermogend graniet indien na jaren bovengronds tot voltooid te vergruizen…

Waar het raak lijkt gaan zielen bijna op in de metonymie zonder kunnende rijmen het Woord liefde binnen bereik; sacrament afspiegeling eenstemmig in plaatselijke harmonie, onder opmaak namens publieke opstand haalt men zijn gelijk.…

Het nieuws gaat rond, zelfs in uw eigen buurt, dat vrouwen wereldwijd in opstand komen. Massaal heeft men de wapens opgenomen nu elke werkdag één uur langer duurt. Hoe groot het leed, er is niets aan te doen: de talkshowkoningin gaat met pensioen.…

soms struikel ik omarm de wereld wat hardhandig als ik verschrikt weer sta lijkt alles wel veranderd weet meteen mijn plaats en toch een tikkeltje opstandig de lijnen strakker het bestaan compacter de flierefluiter eindelijk goed wakker…

geen afscheid van het leven na de opstanding maar in gezamenlijk gebed is hij gegaan had zich nog laten zien in veelvoudig manifesteren zijn apostelen gesmeed tot heilzame profeet in zending op de wereld begiftigd met de geest zijn boodschap spreekt in ieders taal vrede voor ons allemaal…

Teder woel ik mijn hand door jouw haren Liefdevol kus ik je gesloten ogen Het brengt jou in "opstand" en niet tot bedaren... Zeg maar niets, gewoon helemaal niets laat mij maar gaan Vol van emotie komt er een traan... Niet van hartenpijn Maar, omdat we zo gelukkig zijn...…

Tussen het feest der opstanding en eieren, Bestaat al eeuwenlang een vreemd verband. Want beide doen de klokken straks weer beieren, Waarna een dubbelzinnig passiespel ontbrandt. Zo geloven ongelovigen reeds jarenlang steevast, Dat het Paasfeest bij verhoging der potentie past.…

Terwijl het licht zich probeert te ontvouwen, is de stad opstandig, de verschrikking heeft zichzelf overleefd, het einde nadert de onderdanen, nadert de onontkoombaarheid. Het grillige licht wil bezitten wil veinzen, maar het licht is machteloos, het licht is ontmanteld. ------------------------------- uit: 'Gedichten 2009', 2009.…

huidoppervlak ter vervoeging van lippen om opstandig dwars te liggen diagonaal, om altijd te blijven nadenken langs raakvlakken het lege gangpad, een mond vol tanden verleden, zonder actieve herinnering dit lijkt op gefantaseer maar dat geldt voor de meeste gedichten…

Van de dokter mag ik geen wolkentoetje dan leef ik minder lang Vastberaden legde ze haar grijsbenige hand op de stapel bontgekleurde wolkentoetjes in haar winkelwagen Een opstandige glans In haar bleekblauw broze oogopslag Mijn broer is ook al zo zo goed als dood Ze maakte een missie van haar ongehoorzaamheid…

de ruimte krijgt opstandigheid overstijgt woorden kunnen wachten gevoelens zich verzachten tot neutraal gebied hopend dat de ander ziet het belang van communiceren niet ontwijken maar balanceren vraagt een bepaalde vaardigheid en een zekere waardigheid die recht doet aan beiden…

Onthoud ons de gena niet van uw trekken Zo niet bij dag, bij nacht uw ogen flonkeren Grauw zijn de schoonheên, die uw leden tooien. juli 1907…

Die mij niet pakt- geen vriendschapsband, maar opstand in mijn niemandsland... Ik kan het niet vermijden, ik heb gewoon- een beetje, zelfmedelijden...…

op grens van leven en dood roest het leven in nostalgie vrede slaapt in vergane tijd levenslijnen langs de dood wisseltijd neemt beslag in huivering van verlangen het leven geveld in splijting van uren waarin de opstanding boven alles uitgaat…

Het groen en blauw zingt door mijn venster van opstanding en leven adem wasemt over het veld de merel dribbelt etend. De waterlelie rust nog dicht achter de uitgelopen beuk. Straks zal de bloem zich glorieus ontvouwen ik zal me kleden om dit wonder van dichtbij te aanschouwen.…

Buiten heerst de herfst, terwijl het eigenlijk zomer is opstanden worden neergeslagen vrede wordt door oorlog verslagen ach, je hebt van die dagen dat niets is wat het zou moeten zijn de wereld lijdt terwijl de tijd langzaam verder schrijdt en zo gaat alles door zonder ons af te vragen “waarvoor?”.…

Ook Turkse geiten komen in opstand, benaderd door het staatshoofd aan de achterkant.…

de vrouwen zijn ontzet zij zien de lege plek waar hij in linnen heeft gelegen nog draagt het wit in rood de schaduwen van marteling en dood zij keren in gebed herinneren de woorden die hij over zijn opstanding heeft gezegd gesterkt met nieuwe kracht verkondigen zij de boodschap die er is in het feest van zijn verrijzenis…

Als je praat, dan zal ik luisteren, naar geluk en naar verdriet, ben je opstandig en zoek je weerstand, dan ben ik het die dat biedt. Als je dingen moet doormaken, zo het hele leven door, dingen groot en klein, wat er ooit ook zal gebeuren, ik zal er altijd voor je zijn.…

te vroeg gestorven tongkanker in de stilte van je broertje liederlijk gezang bushokje op levendaal voetbal bij de vleet ook zo nieuwsgierig naar het sop van vissen - neerslag van de geest een teen in opstand omgaan met minderheden je past je maar aan langs levendaal weerklinkt olijke rosé luid kermiskabaal…

"Het leed is geleden de horizon schijnt" We zijn allemaal weer opgestaan 1ste Paasdag zondag 8 april 2012 in de vreugde van de opstanding van de Heer m/v maar of we Hem vinden blijft de vraag: Eieren verstoppen we ook graag onvindbaar!…

een voile om haar ragfijne figuur doorzichtig als in het eerste uur soepel in bewegen moeiteloos vallend wat opstandig in het afgebieste kant een hand als invité de catwalk schrijdend op de lijn van dwars geplaatste voeten ik neem haar mee voor de finale die flitsend licht in haar afgeworpen voile…

wat is de volgende stap, tot welke zee wendt de vloed zich in afwachting van opstand en berusting tot nader tegenbericht, met blikken van; ‘wat nu weer?’…

Dieu créa la femme impuls tot inspiratie eeuwig enigma La deuxième sexe de opstanding des vlezes kardinale fout Blikvangend en blozend opwaaiende zomerjurk struise blondine Superlatieven schieten soms een trap tekort overtreffende…

opstandig zijn trekken als slaven uit het huis van bezit en vijandsdenken bevrijdende stappen rusteloos wereldwijd delen uit liefde doden de haat haten de dood kiezen voor leven grenzeloos geborgenheid voelen door vriendschap in stilte geschonken ervaren Zijn trouw leven van liefde eindeloos…

Onderdrukt en stilgezwegen staat er een nieuwe generatie op die zich te goed doen aan nieuwe media opstanden ontstaan via twitter iedereen is journalist die maar iets in ogenschouw neemt daar verslag van doet spreidt de oproer zich als een olievlek, die mensen over de streep trekt terwijl ze zich hier druk maken over gebakken lucht…