Alle inzendingen over Verdriet Liefde

Vlucht in wegen van eenzaamheid huil, huil, huil en laat je tranen stromen weg is de zaligheid van geborgenheid liefde en geluk. Ik voel en leef met je mee maar kan je niet troosten je bent zo ver van hier en alleen mijn stem kan nog iets verdriet uit eenzaamheid en tranen om dat te laten zien.…

Hij heeft verdriet Maar slikt het in Uit het niet Dat heeft geen zin Het ging zo fout Met een mooie meid Te snel getrouwd Haar hart ijskoud Hij was in haar ban Verzonk in haar ogen Met een andere man Is hij nu bedrogen Hij heeft verdriet Maar slikt het in Uit het niet Dat heeft geen zin Hij lijdt in stilte Zij toont berouw…

Onstuimige gevoelens van liefde in de min Ik voel me zo neerslachtig heeft dit alles nog wel zin Machteloos en intens……voel ik diepe pijn Gedachten glijden ongeremd en zwaar moedig door mijn brein Teleurstelling en verbijstering hebben me gevonden Als een dier dat langzaam sterft…..…

De zee (b)ruist van vreugde de branding lacht haar tanden bloot golven tikken speels haar billen Ze huilt golfjes in de lucht een traan tikt het zand mama haar hand ze is af De wind roert haar in de soep alsof ze haar wil afkoelen de blaaskaak…

Wat is verdriet. Iets wat niet altijd iedereen ziet. Soms zou je willen dat ze het zagen. Dan kwamen misschien de vragen. Mijn verdriet heeft te maken met mijn verleden. En is doorgegaan tot op heden. Met een moeder die er nooit voor me was. Volgens mij is ze een uitzonderlijk ras. Zo had ik mijn dromen en wensen.…

De traan, Die zijn ijzeren spoor achterlaat Langzaam langs mijn wang glijdt En zijn bestemming niet weet Door de mist verblind Niet wetend wat er komen zal De traan Daar gaat er weer eentje…

Van baby tot kleuter Van jongen tot man Ik mocht je niet kennen wat baal ik hier van Twe wezens zo eender zo prachtig en fijn Als ik aan je denk dan voel ik de pijn Kon ik je maar zien al was het voor even Mijn lief tweelingbroer je mocht niet gaan leven Van baby tot kleuter van jongen tot man Och lieve heer wat baal ik hier van…

niet onbewogen Jouw liefde bloedde uit mijn lichaam Het boek bleek gesloten....heel langzaam…

Ik zit hier heel alleen en kijk voorzichtig om me heen. Dat komt doordat ik me schaam, ik schaam me voor mijn lichaam. Mijn ogen zijn te klein en mijn neus weer te groot, dat vind ik idioot. Mijn benen zijn te kort en mijn romp te lang, ik plak mezelf het liefste achter het behang. Vrienden heb ik niet. Ik ben een zielepiet. Niemand kijkt…

Wensen Kleine dromen Kleine mensen Mensen mensenwensen grote wensen toekomstwensen mensen wenen niet vervulde wensen nare dromen natte tranen vallen in het donker neer op de maat van hoop en het verdriet en al het zeer daar loop je niet voor weg maar ook niet mee te koop…

Een doffe, droge, felle pijn omvat en wurgt mijn ganse denken; mijn ziel en zinnen zijn zo leeg ik kan geen aandacht schenken aan de helderwitte morgendauw die als een sprei van fijn satijn ligt uitgespreid; 't graf bedekkend. De pijn dreunt als een droef refrijn. Waarom heb ik steeds vergeten te zeggen dat ik van haar hield? 't Is…

Alleen maar ruzie alleen maar woede En de schuldige ben ik Alleen maar schreeuwen alleen maar tranen En de schuldige ben ik Al mijn gevoel al mijn verdriet Ik kan daar niet mee leven het enige wat ik kan doen Is mijn leven ervoor geven.…

Alles overheersend moe Man met de spreekwoordelijke houten hamer Dreunt op hersenpan Duizenden bakstenen Hangen met touwtjes Omlaag aan wimpers Krampachtige kaken Stijf en onverzettelijk Schieten vonken van kiezen Slaap valt aan, trekt zich terug En beukt met hernieuwde kracht Tegen het heftig tegenspartelende lichaam Overwinnen…

Je kan niet zeggen "een dochter graag" Je verdriet is niet gestild. Alhoewel ik niet treurig zou zijn, Ook al doet dit alles zo'n pijn. Laat die man toch voor wat hij is, Later voelt hij zijn gemis. Steeds omwille van de vrede, Vaak met een stil verdriet. Heus hij is het echt niet waard, Dit verdriet brengt de vrede niet.…

hoe kan ik dit verdriet overwinnen? het verlies is zo verschrikkelijk groot. het is mijn eigen schuld, dit is mijn straf, maar nooit zal ik onze vriendschap vergeten, en nooit de liefde die hij me gaf toch ben ik hem niet echt kwijt, mijn herinneringen kan niemand me afnemen, hij zal altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben.…

Veel verdriet.…

die zijn er niet, niet voor dit verdriet…

" Hou me vast", het zal niet meer gebeuren Wie hield er van wie het meest? Je lachen,je tranen,je geur en huid Is het echt ooit waar geweest? Een paar weken, het leken maanden Soms ver weg, soms nog zo dichtbij is het alweer zo lang geleden? Kom je echt niet terug bij mij? Ik weet dat het voorbij is Ik weet dat het zo moest zijn Ik weet…

We liepen door het bos, ik maakte een grapje, het grapje werd ernst, en ernst kan nu lopen.…

Tranen, blijken van verdriet Rollen zachtjes uit de ogen Kruipen langzaam in de nek Verdwijnen op een onzichtbare plek Iets heeft ze daartoe bewogen Het echte intense verdriet Is niet te omschrijven Totaal ontredderd staan De wereld als het ware vergaan En voelen aan den lijve Huilen in je hart Er lichamelijk ziek van zijn Voor niemand…

Hier ben ik. Troosten kan ik je niet, Maar ik wil er zijn, Als je zucht, Als je huilt, als je schreewt. Woorden heb ik niet, maar ik ben bij je.…

, die immense zee waar verdriet levenloos achterblijft in de belofte van een golvende toekomst, de laatste traan wordt zacht weggekust...…

Een snik, een traan, een waterval, onstuitbaar verdriet, het besef, dringt tot me door, jij begrijpt me niet....…

Duisternis zit in een hoek te wachten grijpt zijn kans en slaat genadeloos toe. Het duurt een poos voor je wat gewend bent aan het duister en je ogen weer wat om je heen kunnen zien.…

Je slaapt niet en je eet niet Schrikt van elk sentiment Vreemde kronkels in je darmen Als je in nabijheid bent Van de vrouw die is verworden Tot datgeen dat niet bestaat Strak gevangen in gedachten Die je niet ontsnappen laat Je weigert elk compromietje Met de harde werkelijkheid Dus je leeft je lange dagen In volmaakt verleden tijd…

Zij kende de diepgang van haar eigen niet meer. Het ging bergaf, altijd maar dieper…. De standvastigheid onder haar voeten, had plaats gemaakt voor een diepe kuil, waar ze niet meer uit kon. De zoete voorsmaak van het begin, was weg en de bittere nasmaak bleef bijten op haar tong. De woorden van vroeger, waren nog alleen stille klanken.…

Zacht gesproken woorden In de beslotenheid van het duister Gingen helaas verloren Werden onbetekenend gefluister De liefde die jij scheen te voelen Een liefde die je voelde voor mij Begon meteen te bekoelen Vanaf het moment dat je het zei De waarde van die woorden Bleek bedroevend laag Hebben al hun glans verloren Lijken nu doorzichtig…

Verdriet van een vriend raakt je diep bittere tranen van verlies zoete tranen als herinneringen de wortels van jouw bestaan langzaam weg gegleden een heel leven lief jouw verdriet raakt ook mijn hart vriend…

Ik probeer een patroon te ontdekken In die vreselijke gevoelens van mij Op mijn wangen de natte plekken Gewoon omdat iemand iets lulligs tegen me zei Dagen gaan voorbij zonder groot verdriet Dus waarom nu dan Wat het is, weet ik niet Waar word ik nou zo verdrietig van…

opa, kom je ooit terug op aarde? gewoon een dagje vrij? doe je dat opa? doe je dat voor mij?…