Alle inzendingen over Verdrietig

In mijn hoofd zijn heel veel kamers Enkele deuren zijn op slot Die kamers blijven meestal dicht Ze komen niet aan bod De kamer met verdriet van vroeger Die gaat maar even open Er moet nog wat verdriet bij in En dan heel snel weer verder lopen De kamer met de vele angsten Daar kan bijna niets meer bij Soms ontsnapt er eentje Die is dan…

Al je verdriet en ongeloof kan ik niet wegnemen, ongedaan maken kan ik het ook niet. Er voor je zijn dat kan ik wel. Een klein steuntje maar misschien en hopelijk als het ergste verdriet wat wegebt, kun je ook weer een glimp van een zonnetje zien?…

Ik heb in al dat slaan verdriet, En zal om ander speelgoed vragen. Maar is ’t ook zo met Flipje niet? Ja; had ik nimmer slaag te vrezen ’k Zou zelden in mijn boeken lezen, En dat geeft vader ook verdriet.…

de last die jij moet dragen is hard - voor elke vrouw Veel weet ik niet te zeggen en vragen doe ik niet jij hoeft niets uit te leggen ik weet van je verdriet…

Het verdriet twee keer de stilte. De trots twee keer het verdriet. De zijgevel twee keer de dikte van de huid. Handen zijn het dubbele van de taal. Het hemd is het dubbele van de tafel. Het motorblok is twee keer het hemd. De herrie is twee keer de geste. ----------------------------------- uit: Parmentier jrg. 10, nr 3, 2001.…

Het lukt me niet Ik blijf zitten met mijn verdriet Niks kan ik nog aan iemand kwijt Ik mis onze goede oude tijd Ik weet, ik was fout naar jou toe Maar ik kon er niet meer tegen, ik was moe Ik wou jou niet meer tot last zijn Daarom dacht ik “het wordt tijd dat ik verdwijn” Maar Het lukt me niet Ik blijf zitten met mijn verdriet…

Maar niemand ziet de band en het verdriet nog daaromheen. Niemand die het ziet.. Hoe erg de pijn kan zijn, hoe scherp het intense verdriet, hoe erg die eindeloze pijn. M'n hart krimpt steeds ineen Bij al die herinneringen die zo pijnlijk zijn. Het leven in soms zo gemeen en het doet soms zo'n vreselijke pijn.…

hier hangt een jarenoud verdriet 't kleeft aan foto's en aan stoelen een zwaarte die je eigenlijk amper ziet maar daarom des te meer kunt voelen men zegt dat hij veel teksten schreef en dat hij woonde in gedichten maar uiteindelijk eenzaam achterbleef zoekend naar rijm en vergezichten hier hangt een jarenoud verdriet…

Mijn gedachten onrustig vragend niet levenslustig Mijn gevoel verdrietig waarom alles zo nietig Mijn doen en laten afwezig en stil waardoor het is koud en kil Want jij moet nu zonder je lief, je maatje hij was bijzonder Alleen blij om wat er is geweest alleen verdriet om hem het meest Je moet verder maar hoe de tijd…

Waar wij licht ontsteken wordt ook de schaduw groter ademloos kijk ik hoor ik voel ik mee met de pijn van al die levens uit het lood dan sla ik dicht om het verdriet de bange vragen zonder antwoord om verloren dromen om het verlangen naar vrede in onze dagen om dat verdriet afgetekend tegen het licht dat…

Ik ben niet bijziend Ik preek niet, ik werp ankers uit, duizenden boeien overal in zee voor wie rusten wil in vertrouwde woorden en samen mens wil zijn Blij, dan samen gelukkig Verdrietig, dan samen verdrietig Moe, dan samen sterk Alleen, dan niet alleen…

pas toen de hoem papaver stilde en haar groot papaver trok, is het vuur van de papaver onder haar verdriet gedoofd…

Een zielige kameel Die vliegt het naar de keel Als iedereen hem ziet Maar meelij wil hij niet Al heeft hij veel verdriet Van die ene bult teveel…

Ik was ongelukkig je zag het niet Ik was verdrietig je zag het niet Ik had problemen je hielp me niet Ik had het moeilijk je merkte het niet Ik huilde je zag het niet Ik had iemand nodig je was er niet!…

Tranen te weinig Verdriet te veel Samen met jou zijn Dat is wat ik wil Ons samenzijn Duurde te kort Toch besef ik nu pas Dat wat was Nooit meer wordt..…

Toen een homo, woonachtig te Ede, zich bij een lesbienne ontkleedde, gaf dat enkel verdriet - beiden wisten ze niet wat te doen, hoe, met wie en waarmede.…

Als jij lacht naar mij, dan zet ik al mijn verdriet aan de kant. Dan pak jij mijn hand en voel ik me weer blij.…

glijdend naar beneden een druppel pijn en verdriet ik wil het wegvegen maar kan het niet ik laat het lopen, laat het gaan mijn traan…

Er brandt weer vuur in open haarden maar linden bij het vallen van hun blad zij treuren niet zij tonen geen verdriet…

Grachten rimpelen je zou zeggen van verdriet daar ging de mare het water opnieuw te diep de ophaalbrug hielp hier niet…

gezin dat niet op een gezin lijkt, familie die niet op een familie lijkt, liefde die niet op liefde lijkt, maar verdriet, dat is de werkelijkheid…

jouw ogen weerspiegelen mijn tranen we delen één zakdoek en deppen elkaars verdriet…

in alle schande gegeseld in alle verdriet bespot in alle hulpeloosheid verlaten zie de medemens…

Wrede terreuraanslag Duizenden doden En peilloos verdriet Maar een symptoom van een Civilisatieclash Dat was het volgens Deskundigen niet…

Ik ben verdrietig om scheiden, lijden en dood, maar hoop op hemel. God is de eeuwige rust, het dansen van de golven.…

Verlichting omarmd het gedicht van de schaduw in de schemering nu woorden leven verzacht en dauw verdriet illustreert.…

de tranen die stromen als het verdriet niet stoppen wil drogen op mijn wangen waarna aan jou de herinnering ze wegveegt met een lach…

Gedachtes, gevoelens, pijn en verdriet Alles zit vast als in een spinnenweb Het begin in zoek maar het eind is onvindbaar…

ik zoek in de onrust en in de boosheid ik zoek in het verdriet en in de pijn ik zoek in het verleden en in het nu ik zoek… ik zoek een antwoord…

ik ben moe van het huilen ik ben moe van verdriet maar vergeten doe ik niet…