Alle inzendingen over Verdrietig

je ademt sombere lucht en je verdriet trekt als flarden koude mist over het vlakke land…

In tranen van verdriet gevangen groeide de wil om weg te gaan menig hartoffer heeft zich verhangen kon het verlaten niet meer aan.…

moeder van mijn tere kind, verteerd door liefde maar ook verdriet, zal haar einde tekenen grillig en zwart…

Door tijd uit elkaar gescheurd, het verdriet dat met iedere seconde wegebt uit de niet zo eeuwige schreeuw om liefde.…

verdriet kruipt heel diep het zit tot in oren en tenen die zwellen paarsblauw omdat ze niet kunnen wenen…

Je had iets gemist, tot je verdriet, Je ging het nog eens overdoen. Herinnering ligt in het verschiet. Desondanks is het heden niet De toekomst van toen.…

verward door pijn en verdriet.. voorbijgestreefd aan mijn doel.. drijf ik in een zee van tranen.. op zoek naar mijn gevoel..…

van nooit meer en nooit weer van geweest en verloren herinnering van pijn en verdriet ’ t overkomt ons allen ook al wil je het niet…

wat hier dartelt wentelt en wemelt in zelfbeklag en zie mij eens gaan muziekman is gestopt dat doet mij verdriet…

Ik ben bedroefd..... ik heb verdriet. Om het heimwee naar het verleden en het afscheid in het verschiet. En ik wil nooit en niet, dat iemand ooit die droefheid ziet!…

Toen je bij me was in stil verdriet vertelde je me, dat je ouder werd en wat er echt was aan de liefde omdat je doodging en alles wat te laat kwam hield je tegen.…

Korte velangens, ogen vol verdriet, een kleine glimlach gun je me, maar liefde voel ik niet.…

boven de ogen hangen haar wimpers te drogen misschien door intens verdriet of omdat het buiten giet…

Onuitgesproken woorden vol boosheid en verdriet waar blijft die grote bevrijding want vergeten kan ik het niet…

Je had een naam en een BSN Meer was je voor instanties niet Nu ben je uit hun bestanden gewist Zij weten niet van mijn verdriet Maar jouw naam en wie je was zal door mij altijd worden gemist…

ik heb geluk gekend maar ook verdriet heeft mij gemaakt tot wie ik ben een dichter die met woorden strooit en zinnen rijgt tot verzen…

boos en gelukkig stormen mijn emoties van verdrietig naar blij achtbaant het weten van ontzet naar bevrijd…

Liefde is een uitnodiging voor passie, pijn en verdriet wie 'm niet aanneemt kent de ware liefde niet…

het zoute water als zilte tranen in zeeën en in oceanen God moet ooit veel verdriet hebben gehad…

Als de zon schijnt diep in mijn hart verdriet verdwijnt mijn hart niet meer stuk is van veel verdriet dan ik blij als een kind het gevoel van geluk Maar als het donker valt diep in mijn hart geluk in een ruk uit elkaar knalt mijn hart vol loopt met hopeloze herinneringen weg blije dingen mijn hart gebroken mijn hart bestolen van het…

Terug in mijn gedachten terug in mijn verdriet. Even mijn gedichten gelezen mijn omschreven verdriet. Tranen langs mijn wangen, ik voel weer alle pijn. Ik kijk naar de datum onderaan de lijn: slechts zeven maanden geleden is dit geschreven. Kennissen komen en gaan, opnieuw vallen en opstaan.…

Ze wilde gillen en huilen, van frustratie en verdriet Haar man was gestorven, maar dood was ie niet Hij was er gewoon stilletjes vandoor gegaan en zonder dat ze alleen was was ze alleen komen te staan Ze wilde gillen en huilen, van frustratie en verdriet Ze had niet eens gedag kunnen zeggen toen hij haar verliet Ze mistte zijn armen…

wat vertel je weer niet zonder woorden is het jouw eeuwig verdriet dat ik verstoorde...…

IK WIL HET NIET Ik heb genoeg aan mijn eigen Stille woede En stil verdriet…

En toch  leef ik moeilijk en heb ook ik mijn portie verdriet. Maar als ik denk aan vele, vele anderen,  dan zinkt mijn verdriet bij dat van hen  vergeleken in het niet.…

maar als ik denk aan vele, vele anderen dan zinkt mijn verdriet bij dat van hen vergeleken in het niet…

mijn lied Dood leeft en leven laat gaan Zing zachtjes mijn verdriet Tranen vergaan en doen vergaan Als ik de zomer niet haal Begraaf me op een warme winteravond Laat mijn lach zachtjes met je meegaan En haal weg je verdriet.…

probeerden te sussen Maar het hielp niet groter en groter werd hun verdriet Tot de dag, papa weg, ander huis om het weekend een ander thuis En nog is het niet afgelopen nu en dan weer ruzie, echt zo bezopen En daar staan ze dan weer dit willen en verdienen ze niet meer Met in hun ogen het verdriet en alweer zien wij het niet...…

tranen zachtjes over mijn wangen terwijl ik doorliep met mijn hart zwaar van verdriet.…

In mijn hoofd zijn heel veel kamers Enkele deuren zijn op slot Die kamers blijven meestal dicht Ze komen niet aan bod De kamer met verdriet van vroeger Die gaat maar even open Er moet nog wat verdriet bij in En dan heel snel weer verder lopen De kamer met de vele angsten Daar kan bijna niets meer bij Soms ontsnapt er eentje Die is dan…