Alle inzendingen over Viering OR Aandacht OR Wereld

hij groef en spitte alles om op zoek naar aandacht en waardering voelde zich de koning op zijn vakgebied als primus inter pares maar medebroeders had hij niet in volgen en begrijpen schold ze uit voor eigenwijzen aan een handvol dwepelingen en verdwaalden baarde hij zijn kennis en wat kunde dat was de aandacht die de wereld hem…

de hoofden geheven sokkels versleten door handen in gebed in wierookgeur kleurt glas in lood de vruchten van hun oogst zij hebben schapen gehoed de kudde geweid maar voor hen is geen heiligheid er is geen herder zonder vee zij delen samen het bestaan geef in viering die twee-eenheid aan…

Soms heel soms baalde ik ook wel van het feit, dat ze wéér om aandacht kwamen vragen. Zei dan automatisch... straks, ik heb even geen tijd, om het vervolgens te laten vervagen. Als bleek dat ik "straks" écht vergeten was, en er véél later pas weer aan dacht, ja, dan kon ik me bést schuldig voelen.…

je hand lag op tafel even in rust het leek of je vingers mij wenkten hen even aandacht te schenken in raken ik voelde de spanning en in het touche de ontlading ik wist me eindeloos blij want ik hoorde erbij mocht delen in samen zou ik me nooit meer vervelen overweldigend was de info die ik in dit contact ervaarde…

ik beschrijf je met mijn lippen verhaal je schoonheid met mijn stem groei maar groei maar ik teken je kleur met mijn ogen en noem je mooi groei maar groei maar vorm je leven ik dek je toe met aarde, met gevoel op de vensterbank in het licht ik geef je aandacht een gezicht…

Een koe vraagt om aandacht van de boer, de boerin die het er niet mee eens is en ‘boe’ roept omdat haar man haar een koe noemt omdat ze om aandacht vraagt, terwijl hij een koe roept als vrouw.…

het allermooiste van aandacht is dat je het kunt geven wie alleen maar aandacht vraagt begrijpt niets van het leven je hebt mensen die luid praten schreeuwen kan je het beter noemen vaak ten koste van een ander niet anders dan zichzelf roemen ikke, ikke, ikke, IK kom mensen lach om MIJ zo iemand verdient geen aandacht hij hoort er helemaal…

Zonnestralen badend in de oceaan Een oase aan blauw vergezeld in een collage Van dansende kleuren, tinten, en stralen In de taal van de stilte Jou gevoelens verzaligd In een oogopslag sprekend: “De duisternis is ontdaan. Wat zijn die dagen toch stralend”…

lege aandacht zuivert het onzuivere van helderheid…

Zij die de aandacht van anderen zoeken hebben blijkbaar zichzelf nog niet gevonden...…

Aandacht en een compliment Wat is het fijn dat jij er bent Een knipoog in de massa Een glimlach aan de kassa Een hand om vast te pakken Op je wang een zoen te plakken Een knuffel elke dag Een blije groet toen ik je zag Icoontjes in de mail Zegt soms ook zoveel Aandacht krijgen een lief gebaar Mijn dag kan niet meer stuk Aandacht…

Het was laatst, plots, dat ik dacht Aan het woordje aandacht. Je kunt het geven En je kunt het krijgen, Terwijl het je toelacht. Het is de verleden tijd van denken, Wat we elkaar dan schenken.…

Beter voel ik aandacht nu. Doodstil hangt ze tussen foto’s, de vier muren. Tussen elke toon van de muziek kan ‘k haar ook horen. En op straat en in het bos, in de nacht hangt aandacht die geen ruimte neemt maar zoveel ruimte geeft, en zorgt voor elk detail dat leeft, die alles kent en weet wat nodig heeft.…

met aandacht koken brengt bewustheid en diepte juist in alledag…

Aandacht is liefde. Liefde is vergeven. Aandacht geven. Is erg moeilijk. Eenvoudig. Luister. Kijk. Zie. Ja.…

broek sprak bedeesd het jochie waarna lachend de man hem verbazend weten liet de mijne soms is ook wel nat bovendien huil ik vaak droefde toen het ventje waarna de man op jaren knikkend hem bekende dat ook hij veel tranen kende maar het ergste toch sprak het baasje schuchter zijn de grote mensen die alsof ik niet besta nooit mij aandacht…

mijn aandacht te stelen door met zijn koppie mijn been te strelen en vraagt mij zo om hem eventjes te aaien het is duidelijk en zo waar alles in de natuur verwacht en hoopt dat zo nodige beetje onontbeerlijke aandacht gun het elkaar…

kerst voelt dit jaar broos en ongewoon zo heimelijk zweeft er ongerief rond met afstand en een verkapte mond met reine handen bestuur ik een wagen manoeuvreer ik me langs vakken ‘Kom’ zeg ik tegen mezelf ‘Laat de moed niet zakken’ het feest van licht omringt mij overal de wenskaarten aan het lint met soms een geschreven…

Als bij miljoenen de tv aan staat Om Live Earth te bekijken, uit protest Dan wordt daarmee juist het milieu verpest Dat krijg je als je met de stroom mee gaat En dat gezeur en al die hysterie Dat kost mijn nou toch zoveel energie…

Haar verjaardag zal ik vieren in mijn hoofd mijn kleine binnenkamer Binnensmonds zal ik zingen: 'lang zal ze leven' zij is me al sinds jaar en dag ontroofd De viering,ritus heb ik noch voorspeld haar noch beloofd Ik kan dit spel niet echt verklaren het overstijgt de werkelijkheid Maar vieren doe ik het...…

Elke dag een stille tocht elke dag liefde elke dag werd er gevochten elke dag een feest Elke dag nu een herdenking elke dag een kist elke dag een overdenking elke dag een viering als op 4 mei. Het hoeft geen oorlog te zijn om onze geliefden te herdenken!…

Alle tijd van de wereld trilt. In een druppel water. In een korrel zand. In de kosmos. In energie. In een cel. Eeuwig leeft alle tijd van de wereld. In dorre woestijnen en in oceanen. Ook in een mens die gestorven is, en in onze herinneringen leeft. In een aandachtig levend mens, die alle tijd van de wereld heeft.…

Ze luistert aandachtig; de tekst en prenten zijn prachtig. Haar ogen twinkelen... fantasie wordt begeleidt door prenten en zinnen. Spanning Ontroering Vertedering in elke zin of woordspeling. Haar ogen vallen dicht; ze is voor de prachtig geschetste wereld, aandachtig gezwicht.…

De heldere zomerzon schijnt vandaag vrolijk in mijn hart. De frisse ochtendwind blaast alle tranen weg. De golven op het strand geven het dansritme aan van deze dag. En het jonge zomerse groen roept iedereen bij zich die voorbij wandelt. Alles is in zomerviering op een mooie melodieuze melodie voor alle schoonheidslievelingen…

De Pinksterdagen zijn alweer voorbij Maar ik weet van die zondag en die maandag Nog amper waar het allemaal voor staan mag Wat weten dan de lichtingen nà mij? Bij hen is Pinksteren vast heel beroemd Als dagen die naar Pinkpop zijn vernoemd…

hun glanzende vleugels en mantels geven geleidelijk aan stille lust weg te zweven door dak en muur zoeken naar wijde lucht _ heelal deze kleine versieringen van het winterse sparrengroen wekken blijmoedig vragen op over het bestaan en werken der onderdanige Hemelgeesten die tezamen eer blijven brengen aan hun allerhoogste Heer Hoge Wereld…

Beneden de wereld, staan bloemen die wij niet zien, beneden de wereld zijn mensen die wij niet kennen, waar we niet aan willen wennen beneden is een wereld die wij niet kennen, waar we geen aandacht aan geven, waar voor ons geen mensen leven beneden de wereld is er geen hoop helpen we geen mensen in nood zien we geen dood, de wereld beneden…

Een mooie plaats voor viering van dit grootse moment. Redactie, dichters, en lezers wens ik allen, goede kerstdagen, gezondheid en veel creativiteit toe voor het nieuwe jaar.…

Laat de wereld die ene wereld van ons van ons allen zijn Laat het leven dat ene leven voor iedereen voor iedereen waardig zijn Laat elk mens ieder uniek mens zichzelf kunnen zichzelf kunnen zijn Laat er liefde aandacht en liefde tussen ons tussen ons allen zijn…

Het trekt mijn aandacht, laat me liggen in de put dobberen in het vieze water De wonderlijke wereld schopt me in mijn slaap De allesoverstreffende hartenklap hakt mijn leven in stukken alsof het niets is Handen willen me grijpen maar ik ben liever alleen De wonderlijke wereld houdt van mij om mee te spelen…