Alle inzendingen over Villa Mondriaan

(Piet Mondriaan) die tederheid is van alle tijden fragiel als de bloesem aan de appelboom... raak weergegeven op het doek alsof hij tederheid voor eeuwig wil behouden zelfs achter glas zijn de meisjes nog zó kwetsbaar dat ik als vanzelfsprekend een stapje terug doe…

een oude villa de naam overwoekerd door 't weer een oude villa verbouwd tot uitgeverij van het stadscentrum een oude villa opgevreten door vooruitgang onkruid overal een oude villa het gezin wordt kaartenhuis met russische thee – een oude villa en jonge kinderen vervuld van dromen…

bollenvelden blauw en geel en blatend 'Mondriaan'…

een huis is een rechthoek om de ruimte het lichaam omkadert zichzelf jouw leven een blauw stipje op het canvas contrast tot de leegte eromheen niet zonder reden juist daar geplaatst waar het moet zonder denken ziet het oog soms een glimp van de waarheid…

Bach had zijn Kantaten, Mondriaan zijn kwadraten, Jantje Beton z'n maten - Maar wie bezing jij in de hitte van je lied?…

blauw één punt één kleur één lijn het had géél moeten zijn…

ofschoon je glans in alle dorheid is vergaan klim ik je heuvel op tussen uitgeteerde mozaïeken rust je naam de zon brandt nog eeuwen je faam pijnloos scheurt je marmer open wespen zoeken in de wonde naar het opgedroogde leed maar langs verweerde stenen groeit eenzaam een perzikboom bijna devoot beroer ik zijn droom zelfs een vijgeboom…

Er staat een huisje verderop, rozen bloeien vol in knop, bewoners zijn er ook in dat huisje aan de rand van de weg. De mensen die er wonen, zitten er al jarenlang al zijn ze verstoken van wat modern spul, ze zijn er om de drommel niet bang. Geen telefoon, geen internet, geen gas Electra of anderszins, nee hoor en koken dat doen…

Een optelsom van ronde streefgetallen in deze villa, Wannsee Konferenz waar mij de schellen van de ogen vallen, een optelsom van ronde streefgetallen met inbegrip van mij en van ons allen en déze: "Ecce homo", zie de mens in deze villa, Wannsee Konferenz, die optelsom van ronde streefgetallen.…

die laan met bomen villa's kijkend naar elkaar met zoveel kraaien…

P.Mondriaan (1872-1944) 't Mölnven zeggen ze hier ter plekke ooit op doek vereeuwigd door Piet Mondriaan misschien wel als een eerbetoon aan dit nog altijd fraaie stukje Twente…

sinds dagen blaft een hond tegen de hitte op de villa is potdicht de eigenaar aan zee het hek is op slot de buurvrouw brengt hem proviand en water maar hij denkt al aan later als de villa niet meer potdicht is als zijn baas niet meer aan zee is als het hek niet meer op slot is want ofschoon er valt te kluiven en de buurvrouw kortgerokt…

het kleurrijk vierkant dansend op één hoek de balans gevonden een strijd gewonnen op de maten van de Boogie Woogie…

Dus voor één schilderij van Mondriaan Gaan er zes astronauten naar de maan.…

op z’n Mondriaans vullen tulpen de vlakken tussen voren en zilversporen zon en zegen zaaien het land dat bol staat van de kleuren ik weet het zeker geen schildering is mooier dan dit werk van boerenhand…

Het liefdesleven van Piet Mondriaan Zag hij rechtlijnig, als zijn schilderijen Liefst harmonieus en zonder bakkeleien Gedraai is fout, het moet rechttoe rechtaan Vond hij die eindeloze joie de vie? Het eind is zoek, dus dat vertel ik nie…

moeilijk om je exact in te voelen in de pijn van het Bos bij Oele bekend en zeker een piet mondriaan van vóór de lijnen en de vlakken bomen duidelijk nog te herkennen zijn natuurlijk nooit samen vergaan dat bos moet dus nog echt bestaan overal gezocht nergens te bekennen vraag nu zaten ze niet te dommelen die dikke lijn is echt de horizon…

Enkelvoudig glas houtvezel witgelakt rond vierkant versteend emaille Plastic steel verast tabak tot gekraste zwarte leegte Voorover getuimelde zwavel ideeën ziener uitgehongerd over zwetend schaduw licht op beide ver onder stellingen…

En al deze vrouwen hun lachen de witte villa in een avondtuin van wandelen langs purperen struiken en bomen en al de vrouwen drinken zware wijn en gloeien op het voorhoofd van de jongen zo vragend.…

En al deze vrouwen, hun lachen, de witte villa in een avondtuin van wandelen langs purperen struiken en bomen. En al deze vrouwen drinken zware wijn en gloeien op het voorhoofd van de jongen zo vragend.…

Vroeger had je hier een zeeklimaat Stond je in de regen en met tegenzin Te wachten op Dries Roelvink en vriendin En die zette je dan druipend op de plaat Nu sta je met een pils tegen de dorst Op je droge post bij villa Eikenhorst…

De prinsen onder vuur in Nederland Wegens een stulpje op Mozambique Maar door de plotse golf van kritiek Doen ze hun droomhuis nu van de hand Terwijl hun villa reeds op Ebay staat, weet Oranje van de prins geen kwaad…

Grieks en Latijn staan weliswaar te boek als oude talen maar wat is oud, de oudste taal als dieplood der beschaving is een die ieder kent, althans zo denkt men in het algemeen Dat is te zeggen: menigeen c.q. de massameerderheid der markerwaardse achterhoekse urker kabeljauwse twisten nederweerts in koeterwaals Alsmede al die zuiderzeese…

Ik kan nog steeds mijn brood royaal verdienen En ook mijn villa in mijn buitenwijk; Zelfs voor mijn Buick ben ik voldoende rijk, Maar onderhand niet meer voor de benzine. Nee, toen ik zag hoe snel mijn rijkdom kromp Dacht ik: Ik loop voortaan maar naar de pomp!…

wolken hoog gestapeld tegen de blauwe koepel daaronder het weidse land mondriaans vervlakt spiegeling in strakke vaarten met statige roze zwanebloemen siddering in de zomerwind hooi in groen plastic gehuld ontheemde koeien vergroten de stilte in een levensgrote schildering zijn de vissende kinderen in de strakke natuur die ons nog rest…

Dus prins Laurent in Villa Clementine moet ergens anders twee miljard verdienen.…

Wie tegenwoordig nog beroemd wil worden kiest in haar eentje voor de open zee, gaat liftend naar de rimboe op tv of twee jaar in een villa ganzenborden. Maar ach, wie zou er om prestaties malen wanneer je met een tweet het nieuws kunt halen.…

De villa ’s hadden té veel te verduren, In Harens dreven komen ze niet meer. Kortom, een kloek en krachtig raadsbesluit: Nu zoeken Harens buren het maar uit.…

Mijn woning Slechts stenen met prachtige bomen eromheen De villa Ook leeg op zondag in oktober In jouw stad Leef je je eigen leven Normandie Op weg naar Bretagne zonder mij New York Slechts een dynamische stad Jij en ik Niet meer...…

Je neemt een villa en je vraagt twee gasten Die stop je bij elkaar, maar meestal niet Dus maar apart: de een spreekt met Margriet: De ander denkt ineens aan poppenkasten Ik keek ernaar met frisse tegenzin Soms heb je met die M de P erin…