Alle inzendingen over Vinden

Waar ze mij verlaat en vervaagt in het stof van mijn gedachten ben ik weer de boodschapper zonder woorden. Verloren en verlaten ben ik mijn schaduw dankbaar geworden zonder haar glimlach en weet ik: Ze is met mijn woorden gegaan en gevonden door koud geluk zal ze straks weer dezelfde…

Steeds weer zoekend en soms ook heel even vindend ademt leven licht.…

Want er is altijd een leegte die we delen als we spreken en alleen in eenzame monologen nog een melodie in onze woorden vinden.…

Sporen tekenen mijn scherm met verdwaalde letters die elke eenzaamheid of het verlangen naar dode echo’s laten vergaan. Vergaan is stil staan en de tijd vragen waar hij op wacht. Vandaag en met momenten die onrustig maken. Verloren in deze ochtend die geen dromen vindt in alle gezichten die ontwaken. Ze ontwaken en zijn de…

Waar ik hem zoek zie ik sporen van momenten die elkaar vinden. Die leiden naar gevonden ontmoetingen. Waar ik me hem weer herinner in een licht dat fluistert over een vriendschap die van alle sporen woorden maakt en ons weer de stem geeft die we zo goed kennen omdat hij ons nooit eenzaam maakte.…

Ik heb jou liever dan honderd rozen Al bloeien ze nog zo mooi. Jij kan mijn tijd beïnvloeden De minuten langer maken En de uren korter. Ik weet het allemaal. Ik leef er iedere dag mee. Jij in verwarring Omdat ik niet weet wat ik wil. Ik wil het onwerkelijke, het niet-bestaande Of het is simpelweg teveel. Ik weet dat ik niet makkelijk…

In de schaduw en stilte die slaapt en dromen maakt vol met vingers die elkaar strelen en vinden omdat ze geen gedachten zoeken.…

Hun slapeloze blikken zijn de boodschappen die ik verzamel als ik hun stemmen kan vinden en hun echo's mijn eenzame dromen vullen zoals ze mij verlaten en niet van hun dwaaltochten naar genezend geluk terugkeren.…

De uren zijn als stenen die ik stapel op het pad dat ik wil vinden. Waar ik sporen volg die momenten zouden kunnen zijn die beginnen met dromen van steen. En waar ik wacht als het standbeeld dat niet ontwaakt en van elke steen een voetstap zonder wensen maakt.…

Geen kleuren maar geluk in een stilte waar de regen me niet meer kan vinden en ik met woorden weer verdwijn naar een verhaal zonder regen.…

Denkend aan de woorden en de wachtende ogen die verlaten wat ik niet meer kan bereiken. Of niet kan verzinnen waar de eenzaamheid me dwingt en steeds begint met gebroken vertrouwen. En sporen achterlaat van een gevonden liefde die me altijd wakker maakt en weer laat verdwijnen als de kleuren van de eenzame nacht elke droom uitdoven…

Dat ik haar hand die zoekt nog vind, alsdan, dat mijn verloren mond haar nog verhoren kan, alsdan, dat ik droom dat zij de aangeboren schroom verlaten kan, alsdan, zij haar tranen weegt, de zon die van haar spiegels veegt, alsdan.…

Staren met slapeloze ogen die drinken wat ze vinden in de tere stilte van wachtende dromen. Gevangen in het web van de aarzelende tijd die alle echo's vangt en woorden bedekt als waren ze eenzame boodschappen en gebeden van schimmen die elke droom stelen.…

Waar ik haar mag vinden fluistert de tijd woorden die haar stem laten ontwaken. En de wachtende stilte uitdoven met een melodie die dromen vult waar onze ogen elkaar weer vinden en dansen in momenten die elke echo van eenzaamheid uitwissen.…

Ik kan niet anders dan mijzelf verkonden, Ik vind mijzelve altijd en overal; In elk mysterie, dat ik wil doorgronden, Ook in mijn God – heb ik mijzelf gevonden, Wie, die mij van mijzelf verlossen zal?... Ik kan niet anders dan mijzelf verkonden, Ik vind mijzelve steeds en overal.…

Niemand wil het slot vinden dat de stilte opent met een droom die leeg dezelfde dromen vult.…

fluisteren in de slapende stilte heb ik liefde in woorden verloren,gedachten gevonden en kleuren verzameld om elk spoor van rouw weg te tekenen in een droom waar schimmen hun cocon verliezen en geboren schaduwen blijven glimlachen wannneer de avond mij omarmt als een minnares die haar mijn liefde schenkt in elke echo die ik weer mag vinden…

Ik kan niet vinden wat ik zoek En kan het ook niet kopen Of is het dat je juist niet zoeken moet Er tegenaan moet lopen... Het komt op je weg maar soms ook niet Loop ik op verkeerde paden Ik weet het niet, misschien jij wel Naar het antwoord moet ik raden Maar staat er niet geschreven Wie zoekt die vindt...?…

Deze nacht is een gevonden spoor waarlangs ik zoek naar een echo die ik volgen kan en die elke stilte weer laat beginnen met de schaduw die zijn eigen nacht zoekt en mij weer zal vinden zolang ik in elke zwijgende nacht verdwaal…

Want mijn schaduw blijft rusteloos en dwaalt mijn dromen voorbij wanneer ik mijn herinneringen steeds verlies en de tijd en de wind alles bespelen en verdelen over eenzame gestalten en verloren gedachten die alleen in het bange daglicht nog hun stem vinden.…

verloren dromen vond ik eindelijk terug in 't bed van mijn lief.…

Blij als een kind, dat een verloren boekje van vroeger weer in een tweedehands boekwinkel vindt!…

Streel mijn woorden in de stilte die je wilt dragen met de warmte die momenten laat slapen. Waar onze liefde in elk spiegelbeeld steeds mooier wordt en jij weer met mijn gedachten spreekt als ik dromen verlies die niet meer kunnen wachten. En de tijd fluistert wat ik wil verzamelen als jij weer dicht bij me ontwaakt.…

Stilte van woorden die veranderen en terugkeren in beloftes die ik met dromen vul wanneer jij me vraagt wat ik wil vinden in de nacht die ons laat verdwalen met echo's en de liefde die alles kleurt en tekent wat we aanraken en weer zullen verliezen wanneer we ontwaken en alleen onze eigen eenzame stem terugvinden…

De nacht waarin ik jou weer zal zoeken maar geen sterke droom kan vinden die je schoonheid niet verliest en van woorden sterren probeert te maken die bij je passen. Die je slapeloze gedachten weer vult met beloftes die een nacht duren en genadig uitdoven. Waar ik je warmte weer zal vinden die aarzelende gebaren overbodig maakt.…

Je fluistert in mijn huid En ik luister Ik hoor je zacht zingen daar binnen En dichten over dingen Ik wil je vinden…

En de stilte die je spreekt steeds wil vragen wat je nog mag kleuren voordat je eenzaamheid het verteert en niemand blijft luisteren of vragen wat je verliezen wilt maar niet in het doolhof van je geboorte weer kunt vinden.…

Laat mijn woorden de steunen zijn waarop jouw wankel hart kan rusten jouw geest zijn evenwicht hervindt en richting voor je eenzaam zwalken om te komen in vreedzaam huis. Mijn gedachten zullen roepend zijn als verdwaald zonder jou in woestijn gelijk schaduwen zonder vaste vorm zoals sluiers nevel in ochtendstond over velden zicht beletten…

Waar een verlaten schaduw je stem teder laat vragen wat je wilt vinden. Wat je ook wilt geven als je niets meer verliest en blijft stralen in het moment dat ik je weer mag vinden.…

Ik hou nog steeds van je, tenminste dat denk ik. Maar misschien mis ik wel het houden van. Ik mis nog steeds onze gesprekken. Maar misschien mis ik wel een goed gesprek. Ik mis nog steeds de vreugdesprong van mijn hart als ik je zag. Maar misschien wil ik gewoon weer vrolijk kunnen zijn. Ik mis nog steeds je meedenken in. Maar misschien…