Echt
Woorden die vervagen in de stilte van stof en een zinloos
verlangen naar geluk dat momenten doorstaat.
Woorden zoals de tijd ze vraagt en verdraagt
en geschiedenissen en namen overbodig maakt.
Want er is altijd een leegte die we delen
als we spreken en alleen
in eenzame monologen
nog een melodie in onze woorden vinden.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid