Alle inzendingen over WAAIEN

waai maar wind takken vliegen van de bomen zij breken eigen winterdromen ik zie ze vallen hun herfst is gestorven de oogst al lang geborgen zij knapten in gebreken de kou had hen geen nieuwe buigzaamheid gegeven waai maar wind en schift de bomen uit dood hout zal nooit meer de lente komen…

Geconcentreerd, bloed serieus sta je erbij, lang, slank, beheerst met ingehouden adem. En ik zet de tonen op je lijf met flinke halen, zwieren, sla ik mijn kwast tegen het tere doek. En jij wacht af als een halm een aar als staand riet sta je daar. Mijn klodders raken je zachte huid je rilt en wuift, een decor van gebroken wit lijnt je lijf nog beter…

jou Bestaat niet Ik ben hier Zoals jij ziet Ik waai naar jou toe Wel al wat moe toe toe toen Naar het verre oosten Kon mij ook niet Troosten Waai ik naar jou toe Naar jou?…

druppels waaien weg een nieuw begin stroomt binnen het pad rolt vooruit…

Waai niet weg lieve tijger ik ben de man, de verre vriend geef je leven terug aan de vrijheid aan het proeven van geluk. Ik waai niet weg de tijger met de kracht van duizend levens geeft moed aan het verstand gesloten, ontsloten het leven in de hand. De zon brandt van verlangen de kooi is open laat het hart weer lopen.…

Want als je lacht waaien er sterren door mijn hart.…

de lucht betrok het begon te waaien en te regenen, niet normaal! de dichter trok z'n zondagspak aan en begon te dichten…

Laat gedachten waaien. Waaien met de wind. Laat je vlieger vliegen. Laat de vliegers los. Doe dat niet alleen. Laten we dat samen doen. Laat vliegers maar vliegen. Laat zeilers fijn zeilen gaan. Het maakt niet uit waarheen.…

Ik voelde de wind al waaien voor hij onder je rok inging Toen hij dan begon te fluiten deelde ik zijn bewondering Ik ben vlug voor je uitgeweken na het zien van die windstreken…

laat mij maar waaien de wind neemt me wel mee over land en over water op zijn lijnen door de lucht gewichtsloos tevreden in vogelvlucht…

Laten wij zacht zijn voor elkander, kind - want, o de maatloze verlatenheden, die over onze moegezworven leden onder de sterren waaie' in de oude wind. O, laten wij maar zacht zijn, en maar niet het trotse hoge woord van liefde spreken, want hoeveel harten moesten daarom breken onder de wind in hulpeloos verdriet.…

kijken naar de lucht in stilte ongebonden vrij wit en grijsblauw…

timmert vang aan massaal schrap binnen splijt het barre klimt in bloei koelte vliegt in vlokken aan flarden luidkeelse waai welt op in grasmaand storm van groen bestemde kleur blij aangeland…

De grachten gaan rond en de boten in mijn hoofd! Alles is flikkering en kaleidoscopische gezichten. Ik heb teveel gedronken en sla wanhopig in het rond, de duivel en ik hebben op tijden iets van een verbond. En de geluiden in de stad en op de pleinen en ertussen, onzin pratende jongeren die luchtbellen schieten uit hun harten en hoofden, ik…

bomen spelen verstoppertje, een enkele verraadt zich, laat halverwege armen hangen waar bladeren vallen is de zon vrijer, spieden hoeft niet meer het bos neemt op, ademt in en uit, wij snuiven de geuren en kleuren van paddestoelen…

Nog steeds waai je half weg, maar je houdt vol, weet dat de zon wel weer zal schijnen.…

Het sierlijke hek van krakelingen staat nodend voor het kleine, witte huis, dat zich als een sterke, maar milde kluis beschermend sluit om geheime dingen. Bij de open vensterluiken verdringen kamergeuren elkaar, verlaten hun thuis, zweven langs de woning met strelend geruis, laten de tuin toverachtig zingen. Minzaam zien wijde, helgele bloemen…

In 't verlaten bos klinkt nog vaag motorgegons, tikkelt het lover fijntjes als in de oertijd, waar reine eenvoud heerste. Wat eens een eik was, ligt molm en plat, vol gaatjes, begroeid met mos: een heerlijk groot woonpaleis voor het kleine kriebelvolk. Speculaasgebak, de lekkernij zonder tijd, prijkt op kunstwerken der Goudeneeuwse…

Het troost haar dat de dagen korten terwijl ze zucht, ‘er is alweer een jaar voorbij’ en dat het maar weer moet gaan waaien.…

Bomen ruisen luid: dit heerlijke ogenblik vast mogen houden... Al meezwevend op de wind hier lang blijven rondwaren...…

Vanuit de verte voelde ik de bries. Gaande weg bleek het gedraaid. Geen houvast van de frisse wind. Er is geen haan die daar naar kraait. Geen ochtendlicht aan de horizon. Geen wind die opnieuw door waait. Geen geur van gemalen koffiebonen. Er is geen haan die daar naar kraait. In de verte galmt opgewekt gezang. Voor groei van de zaad…

Kille herfstnevel hangt boven wijde velden. Stille leegte... Doods... Plots klinkt luid kraaiengekrijs als 't warme lied van leven. Van de wandeltocht ben ik moe, wil omkeren of even zitten. Maar wind door kale peppels geeft me drang verder te gaan. Gele herfstbomen worden ijler en dunner. Dan verlang ik naar druppels witte wijn, die…

Werk van de dichter: een wild golvend korenveld, waar geen maaier komt, somtijds landlopers toeven, rustig wat aren pellen.…

(tanka) Bliksems verlichten telkens de stormende nacht: populieren gaan als grote zeewieren, door sterke stromen beroerd.…

Licht streelt de zefier kattenstaart: aan zijn stengel beiert haagwinde. Hete nazomer: dicht loof verbergt nog een bloem van de magnolia. In al zijn pracht rust de pauw tevreden op een mesthoop.…

Mensen willen graag weten wat Onze Lieve Heer ofwel de Voorzienigheid met hen voor heeft ze verlangen naar een lijn vol grote sterke wasknijpers die dure jurken deftige jasjes stoere sportkleren taaie werkpakken vastklemmen waar een frisse wind door waait Hemels zingend en raad gevend het komende voorspelt hoeveel aangenamer is het…

Paars en groen wiegen zacht, in verschillende maat: dennen op de hei.…

De eoolse harp ruist in de nacht, Ruist op de toon der treurgezangen; Aandoenlijk als de weke klacht Van 't hartje, dat van liefde smacht, Of breekt van onvervuld verlangen. Die doorslaapt, waar die citer slaat, Sliep zeker in met zoete dromen; Die slaaploos aan het venster staat Wendt naar de kant het bleek gelaat, Vanwaar de galmen overkomen…

aan de waslijn blaast de wind een bolling in de positiejurk…

Een zachte frisse zucht strijkt over het bosmeertje kleine trillende rimpels glijden langzaam voort even tracht het riet te zingen maar zwijgt gewillig boomtakken boven het water zuigen de fluistering op dit vluchtige ogenblik geeft zich aan het tijdloze gaat ongehinderd als een kronkelbliksem door allerlei gebeuren maakt een reis zonder…