Netgedichten

netgedicht (nr. 49.662):

ZWERVEN BIJ HERFSTWEER

Kille herfstnevel
hangt boven wijde velden.
Stille leegte... Doods...
Plots klinkt luid kraaiengekrijs
als 't warme lied van leven.

Van de wandeltocht
ben ik moe, wil omkeren
of even zitten.
Maar wind door kale peppels
geeft me drang verder te gaan.

Gele herfstbomen
worden ijler en dunner.
Dan verlang ik
naar druppels witte wijn,
die zacht op mijn tong vallen.