Alle inzendingen over Wanneer ik mijn ogen

Wat gebroken is kan je lijmen Dan heelt het nog misschien Maar het wordt nooit meer zoals vroeger Want de barsten blijf je zien…

Een klein woordje met zo'n groot effect. Een stom woordje doet je huilen van schrik. Een woordje van 6 letters groot. Voor de één een scheldwoord, voor de ander de dood...…

Ik ben wie ik ben maar weinigen weten mij te doorgronden. Denk maar rare dingen over mij, want of je het nu echt denkt of niet, ik denk toch altijd dat jij het denkt. Zeggen wat ik denk, daar heb ik geen aanleg voor. Zeggen wat anderen denken, daar ben ik dan weer een talent in. Hoewel ik zoveel in mijn mars heb, en toch zelf kan denken…

Negeren, negeren, negeren... tot haar hersens exploderen! Kan een man een vrouw erger kwetsen, dan haar ziel te bezeren en haar daarna stráál te negeren? Vertel het mij maar ...…

Iedere dag moet zij zichzelf bijeenrapen. Moed verzamelen en zichzelf toespreken dat dít het gevolg is van haar keuzes. Accepteren hoe ánderen het ervaren; als een moeder haar pubers "achterlaat", op de plaats die hun thuis is en zichzelf losweekt uit hun dagelijks leven... Mensen zouden eens voorzichtig moeten kunnen kijken…

De huid drukt door de naald als een afgespleten plint die toch weer tegen de muur vol gaten aan wordt getyft, losgeslagen met momenten en streken van kwasten en granaten. Het vallen is als een ballingschap, als een tegen bezetenheid verbrand lijk en als de druk die stijgt tot voldoening en verwerping op het vlot van de afgunst. De ziekte…

je woorden, mijn lief, heb ik laten vallen in een koperen schaal, gesmeed in Damascus, je lieve, heldere stem rinketinkt zachtjes tegen de sierlijke, kopergedreven randen, telkens wanneer ik mijn ogen sluit, zie ik dat oude volk van tenten en kamelen, ouder, zo veel ouder dan Methusalem, Abraham heeft me herkend, hij begroet me, hij wenkt…

Wanneer ik je zie wil ik mij warmen helemaal verdwijnen in je armen Wanneer ik je hoor mooie woordjes en zinnen wil ik fluisteren en je totaal beminnen Wanneer ik je voel zie je sterretjes in m'n ogen een lach om mijn mond deze vertelt ongelogen Dat ik je wil op dit moment hier en nu als je bij me bent…

Wanneer ben ik dan aan de beurt en komt dan eindelijk... MIJN DEEL?…

Steeds grijnst de duisternis wreder en wreder, wanneer een grote stilte de enige uitweg lijkt in een zwijgende wereld. Koortsig zoek je naar diepe dromen, waarin je onsterflijk wil geboren worden, waarin je nieuwe letters kunt schrijven met een glimlach op je mond.…

wanneer hij die de roman van de mensheid schrijft zijn kladblaadjes zal versnipperen hoe kris kras door elkaar zullen aarde en sterren neerdwarrelen hoe flakkerend zullen de elementen in vuur opgaan wanneer de inkt op is zal adem stokken alleen de leeuw rijst levend op uit geschreven bloed een bruid in zijn kielzog.…

Wanneer een gedicht áf is heb ik niets meer te schrijven. Als er nooit een morgen is, zal er geen avond meer volgen. Wanneer je me niet mist, heb ik je nooit wat geboden.…

Wanneer is het genoeg, als je voldoende hebt? Wanneer is het voldoende, als je meer hebt? Wanneer je meer dan voldoende hebt, heb je meer dan je aankunt en ooit bezitten zult. Maar wanneer is dat? Want tevredenheid is in deze tijd nooit genoeg.…

wanneer wanneer wanneer kom je los van al je banden heb je eindelijk eens niets meer voorhanden hoef je niet te knarsetanden druipt het vocht eens niet langs de wanden dreigt je leven niet te verzanden ben je niet meer bang om je te branden heb je geen last meer van zuurbranden hoef je niet meer op zoek naar verre landen Wanneer wanneer…

Omdat één oog méér kan zien, dan twee ogen kunnen.…

Steeds wanneer ik mijn ogen sluit en wegdroom kan ik je weer zien en zie ik mezelf, gelukkig met wat ik heb. De zachte warme zon die haar hitte langzaam verliest en de wereld in een dromerig roze sluier hult. De geur van zoute ziltheid, brandend zand, de geur van de zomer. Het gouden zand waarop ik loop heeft de zon gevangen.…

Thuis, ik zie waar je zit en dat maakt me verdrietig Thuis, ik voel wat je zei en dat maakt me boos Ik kan niet zeggen dat ik je haat, want dan geef ik toe dat ik je graag zie Ik kan niet zeggen dat ik je mis, want heimwee voel ik niet Verschillende gedachten razen door mijn hoofd Aanvaarden kan ik wel, begrijpen niet…

Ogen schitterend Lach zo stralend als de zon Ik wil je niet kwijt…

In een wereld die van aaibaarheid overloopt verbeeld ik mij Het Paradijs aan te raken geen wind, wel zon, stabiele temperatuur en veel, heel veel aardige, zeer aardige mensen, bijna aaibaar Ik luister naar hun stemmen bijna fluisterend omfloerst beelden besprekend in de tuin biertjes bestellend op het terras Ik besef me door die wat grauwe…

Ik ben een drager van het leven in en met mij gaan sterke krachten bestaan vele wegen en inzichten ben ik levend in dienst van veler lichten.…

Sterrenstelsels en supernova's. Stralende zonnen en sterrenstof. Beken en snelstromende rivieren. Bewegingloos lig ik op de operatietafel. Verwonderd kijk ik in een universum. Mijn oogchirurg is aan afronding toe. De laatste lasershow gaat beginnen! Daarna sluit hij het planetarium. Verwonderd en met vragen sta ik op. Mijn oog is tijdelijk…

Heb mij lange tijd niet zo gevoeld als nu, de warmte is weer terug in mij. Mijn liefde weet de weg weer, ik ben niet meer verdwaald. Heb lange tijd geen vleugels gehad, wist niet dat ik ze uit kon slaan, wist niet dat liefde in vrijheid kan bestaan, weet nu weer hoe ik vliegen kan. Heb lange tijd gezocht zonder bewust te zijn, niet bewust…

Wanneer jij mij beroert op of in mijn intiemste plekje, raak ik duizelig van genot. Wanneer jij zachtjes bij mij binnenkomt, voel ik me één met jou. Wanneer jij heel even jezelf laat gaan, voel ik me nog vrijer dan daarvoor. Wanneer wij vrijen voel ik me, een mooie vrouw. Alleen bij en voor jou.…

Het liefst loop ik nu naar je toe en beroer je schouders, terwijl ik je zachtjes een kus in je nek geef. Het liefst loop ik nu naar je toe en knuffel je armen om me heen. Het liefst loop ik nu naar je toe terwijl je je omdraait en me vol liefde aankijkt. Het liefst was ik nu niet op het werk, het verlangen naar jou dichtbijheid is groot en…

Ik kijk alleen maar naar je ogen en laat de bal met de wind meegaan.…

nog even tegen je aan en we zeggen nog even niets Langzaam open ik mijn ogen en glimlach om mijn gedachten ik weet dat ik je vandaag weer echt zal zien en zeg nog even niets…

Ooit was ik een kind, verdrietig en alleen. liep weg van huis, niemand wist waarheen. Ook ik wist 't niet,ik was nog zo klein. ik wist alleen, dit doet zo'n pijn. Niemand hield van mij, mijn ouders zijn niet blij met mij. Ik rende er op los, daar stond ik, voor het grote bos. Het bos, ik kwam er vaker met…

zij hielt heel veel van dieren dat is altijd zo gebleven want zelfs haar eigen man gaf zij een hondenleven…

Mijn oude ogen zien wazig, ze verlossen – me van oordelen!…

Naast de suikerpot en de vaas met rode tulpen, ja, precies daar tussenin, zie ik jouw ogen, met een vleugje lach er in. Jouw portret, door mij geschilderd, het lukte wonderwel, die keer. Juist die ogen zijn echt naar mijn zin. Wat prutste ik toch met die oren, maar het zijn de jouwe, uit mijn herinnering.…