inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 37.996):

Koper uit Damascus

je woorden, mijn lief, heb ik laten vallen
in een koperen schaal, gesmeed in Damascus,
je lieve, heldere stem rinketinkt zachtjes
tegen de sierlijke, kopergedreven randen,

telkens wanneer ik mijn ogen sluit,
zie ik dat oude volk van tenten en kamelen,
ouder, zo veel ouder dan Methusalem,
Abraham heeft me herkend, hij begroet me,
hij wenkt me, nodigt me uit aan zijn tafel,

lang spreekt hij over jou, mijn lieve lief,
en vraagt en vraagt en vraagt maar door,
mijn heldere tranen geven hem het antwoord
dat mijn lief, mijn lieve lief, moet sterven,

een paar seconden blijft het stil, heel stil,
Abraham kijkt, zwijgt en vraagt niets meer,

dan staat hij langzaam op en langzaam,
stil en langzaam loopt hij naar de bron,
in een koperen schaal, gesmeed in Damascus
schenkt hij zoet water en woorden van troost,

woorden, die ik vol verlangen blijf herhalen
voor mijn liefste lief, tegen beter weten in

Schrijver: Tjoke, 12 maart 2011


Geplaatst in de categorie: ziekte

4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 411

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Wee
Datum:
13 maart 2011
Ontroerend mooi.
Naam:
lijda
Datum:
13 maart 2011
Email:
lijdazielemangmail.com
dat de troost geschonken vanuit de bron jullie mag sterken.
Naam:
Irmlinda de Vries
Datum:
13 maart 2011
Email:
irmart140xs4all.nl
Wat een tragisch, maar o zo prachtig beeld schets je hier!
Naam:
c. paris
Datum:
13 maart 2011
prachtig en ontroerend.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)