Alle inzendingen over Wintertijd

Zomertijd, wintertijd. De klok, is het een ding, of is het een begrip. De wijze zal het U vertellen, van die wijzers, van het draaien, van het alsmaar uren maaien. De klok, rechtvaardig of niet, maar onherroepelijk.…

Wintertijd... Wedstrijd! Hartslag... Armslag... Schaatsslag! Tienden van seconden... Ritme gevonden... Nog twee ronden! Overwinnen? Tacktiek verzinnen? Opnieuw beginnen?…

Orgasme der natuur mutaties van plant, dier en mensen- rijk, als zend- apparatuur in ontvangen golven energieën, ontkleedt het natuurlijk libido in wintertijd bedolven!…

de wind vergaart dode bladeren in een hoek van de tuin om ze later weer overal rond te strooien ondertussen snij ik oude takkenbossen tot eerste wintertijd…

Wit is de kleur van bevrijding Verlichtend op deze donkere dagen van wintertijd Beschermd door een engel, neergestreken in vlokjes op deze aarde Met de liefde nog zo intens Alsof zij nooit gebroken is…

Sluiper sloeg toe, geen genade in harde wintertijd, honger gestild. Cupido voorgoed gevallen.…

Wintertijd hagel slaat bij vlagen ongenadig toe binnenshuis Libera me de bariton drijft zijn stem naar buiten zijn hele lijf een drift Libera me is er een mooier zwijgen dan luisteren…

Precies als ongeveer een jaar geleden verlaat ik in de barre wintertijd mijn huis en haard, mijn schat en deze site en keer na een kwartaal terug op mijn schreden. Op vrijdag dertien februari dus hervat ik deze snelsonnettenklus.…

De aarde wordt bedekt met een wit tapijt, mooi is de wintertijd.…

de herfst verkleurt de wereld van zomertijd naar wintertijd alle tinten zijn aanwezig kleurig van uitbundigheid. maar de herfst van jouw leven is alleen een "schijn"-palet een warboel van indrukken samen op een schilderij gezet.…

Ik zal sterven zonder het te weten anders had ik de tijd wel teruggezet, en de ijsbloemen voor het blinde raam gezet om de teruggang te kunnen meten, zou ik het eindig doel maar vergeten, wordt op de laatste adem – tocht de toon gezet om de ijsbloemen te herschikken in een veranderend boeket, vol ongeduld te wachten, rolt zich…

De astronomen van het Kremlin doceerden Medvedev en Poetin. Dit bracht de bazen tot een oekaze : "Weg met de winter, zaai reeds 't graan in !"…

Zij schreeuwen in wintertijd hun kostje ruimschoots bij elkaar. Assertief gevederd overleven zij het wintergevaar. De natuurvorst, koud en meedogenloos, maakt het leven van een roodborstje bar en boos. Schuchter en nerveus tikt het soms tegen een keukenraam; vraagt het om wat winterhulp om de winter te doorstaan.…

In Emmen, zondagmiddag om twee uur,
 Dan zullen acht plezierdichtfinalisten
 Elkaar het kampioenschap gaan betwisten 
Met humor en met rijm en met veel vuur

 Kom niet te vroeg, u moet er goed op letten 
 Uw klokken weer op wintertijd te zetten…

Wereld, ik leef in het domein van lichte taal in wintertijd: de gangen leeg, de kamers ruim en zonder grens de binnentuin. Einder, bedaar, ik heb een huis dat mij bevrijdt; onder dit dak ben ik een mens die adem krijgt. ----------------------------- uit: 'Woeste grond', 1992.…

In Emmen, zondagmiddag om twee uur, Dan gaan de acht plezierdichtfinalisten Elkaar het kampioenschap fel betwisten Met humor, rijm, en ook met heel veel vuur Kom niet te vroeg, u moet er goed op letten Uw klokken weer op wintertijd te zetten…

De wintertijd is alweer ingeluid. Ik klaag niet, kook een ei voor mijn kadetje. Ik gun de klok op zíjn tijd dit verzetje, al was ik er vandaag wel heel vroeg uit. De wind is moeizamer op gang gekomen en rukt venijnig blaadjes van de bomen – ©Inge Boulonois…

Wereld, ik leef in het domein van lichte taal in wintertijd de gangen leeg, de kamers ruim en zonder grens de binnentuin. Einder, bedaar, ik heb een huis dat mij bevrijdt: onder dit dak ben ik een mens die adem krijgt. --------------------------------------------------- uit: 'Lees maar lang en wees gelukkig', 2013.…

grijze hollandse herfstlucht brengt verkoelende buien in tuinen kwijnen bloemen stof spoelt weg van boomblad noten worden nu geraapt mensen dragen regenkleding nóg is het geen wintertijd bossen lokken voor wandeling windvlagen lopen mee…

zij rekt de tijd zij rekt de tijd zo eindeloos dat zomertijd en wintertijd compleet zijn uitgerekt de tijd die zij dan overhoud laat Magere Hein volkomen koud!…

Vader Tijd is de weg kwijt, niet zo vreemd als je bedenkt dat de mens het nodig vindt, een Zomer,- en Wintertijd klok in te stellen, en Moeder Aarde is het geheel met hem eens, ze laat dit merken door haar grondvesten te laten schudden, haar water te laten overvloeien en niemand wordt wakker!…

Vandaag kwam wintertijd Aangesjokt. Heeft zich weer aan koude onttrokken Bracht gure wind, sneeuw en november mee, Kommer en kwel en ach en wee. Daar gaan we weer De lange maanden in ‘t verschiet, Ik moet je eerlijk zeggen Die winter, ik moet hem niet.…

Maak met die wintertijd gauw korte metten, Het klokverzetten vraagt een dik uur tijd, Dat uurtje winst ben ik dus snel weer kwijt, Ik ga mezelf eens principieel verzetten. En nou verzet ik mij een half jaar lang, Want nondeju, ik blijf niet aan de gang.…

Ellendig en inwendig vastgezet op wintertijd en ijzig koude smart.…

Ach die liefde, opwindend zo dichtbij en onbereikbaar, als de sterren staan, vaak niet met het blote oog te zien, maar als levend stof van licht voorzien, die ik dagelijks ademhaal, verkleef met de schemer van de wintertijd, in z'n kille armen wordt de zon langzaam armer, als we zijn uitgevrijd.…

Een zomerlach, al is het wintertijd... 'k Heb van Alice Nahon geleerd in 't eigen hart te kijken. Wat zie ik daar? Wat laat dit blijken? Dat ik niet beter, gij niet slechter zijt maar dat we samen 't zelfde leven delen en dat we dwaas en dom zijn ooit, maar elkaars wonden kunnen helen.…

het water spiegelt de zon ontvlamt zich vogels negeren de rust zijn niet te stillen klanken doen het ligusterblad trillen ik kom tot lente-ideeën narcissen knikken hun bol vol kleuren de eerste hyacint probeert te geuren laagjes ijs schetsen de nog aanwezige wintertijd wat is toch het geheim van deze zaligheid……

de winterbloemen op zien komen zij bloeien in het kristallijn van sneeuw en ijs breekbaar op hun transparante stelen gebladerd met wat rijp contrasteren met oplichtend wit de laatste herfsttinten tot de bloemenzee zich spreidt en verder golft voorbij de horizon waar komend grijs gewijde stilte brengt die hoort bij deze wintertijd…

In kille donk're wintertijden te moeten leven op de straat is iets waarvan men, met onze welvaart, niet verwacht dat het bestaat. Geen huis, geen haard, geen postadres, dus de bijstandswet zegt "NEE" en op mijn vraag "Hoe moet 'k dan leven?" kwam als antwoord "Geen idee."…

zie ze staan onder de boom nog onbeschut onze lentedroom het hoge blauw strakt ijzig koud maar roze ochtendlicht kust al warm je gezicht je lach ontwaakt op het moment dat ik vol liefde jouw lippen raak eindelijk voorjaar in eerste kleur en nieuwe geur na de lange wintertijd…