Alle inzendingen over Wit

Zwart-wit blaft hij zei je schor en hees alsof hij altijd al een speelgoed- hondje is geweest…

Wit en lila en dieprood etaleren rododendrons het uitvoerig al die schoonheid zat van binnen…

koude mistnevels ademen de bomen wit de winter trekt een bontjas aan ik ook maar dan nep!…

weer alweer sneeuwt het wit gedachten dwarrelen zwart van mijn hoofd naar mijn hart…

Zwart op wit.…

lucht allerlei kleuren van hellicht wit naar dreigende donkerzwarte onweerwolken variatie…

bijna dansend achter de lijkwagen aan de kinderen je witte ballon wil wat wil naar boven wil los…

Drie bogen één brug twee witte zwanen drijven in het spiegelglad…

koud en koel is Mei de appelboom laat bloesems vallen, wit als sneeuw…

wit eenzaam toilet verbondenheid met velen een menselijke, onontkoombare behoefte doorspelen!…

Blauwe suikertjes in een bebloemd wit potje Mark groet 's morgens…

Mijn hart huilt tranen Van kleuren blauw, wit en rood Grenzen vervagen…

metalen puntjes vliegen krijtend in hoog blauw witte motieven [senryu]…

groen krijgt vat op wit langzaamaan drukt het seizoen zwaar op november…

het kanaal bij de witte brug vaders favoriete stekkie daar ving hij walvissen voor Madurodam…

Ik zag thans een ijdele gans druk bezig met het toiletteren van haar witte veren.…

polsen beloven roodvloeiend mijn rust uit het wit van mijn vingers sijpelt dood zonder geluid…

blijkens studie naar dichters privé doen zij boven modaal intens corvee vullend gaten die zij wit laten hun gepoetste plaat is poëtisch trofee…

Ze lijkt op een zigeunerin vandaag hier morgen daar met wilde rozen in het rieten haar rood wit blauw leven stroomt door aderen zeën voeten dansen barrevoets door brandend zand van verre continenten…

Vandaag hier morgen daar met wilde rozen in het rieten haar rood wit blauw leven stroomt door aderen zeën voeten dansen barrevoets glimlach door brandend zand van verre continenten…

Stille werkelijk betovernde vlinder meesterlijk gehuld in wit satijn, jouw ijskoude vleugels bewegen niet. Met grillige willekeur laat de zon vrijheid achter zich vult het morgen met nooit meer vlinder zijn?…

de deur van kunst staat open en ik ben naar binnen gelopen en wandel nieuwsgierig door de kamers en lange gangen met imponerende doeken en in leer gebonden boeken op de tafel van wortelnoothout ligt een witte veder ik hoor het ruisen van mijn bloed warm en zoet dat als een rivier door woorden stroomt klei in hand van de…

Strijk neer witte vogel waar ik verwacht dat gedachten tot rust zullen komen geen pijn of angst zal zijn maar alleen vervulling van vredesdromen.…

De schoorsteen staat gereed op de kapel En die wordt weer gevuld met kardinalen Zij gaan de pauskeus in conclaaf bepalen Een vroom getoonzet schimmig pokerspel Als uit de pijp straks witte rook zal stijgen Zal iedere prelaat krampachtig zwijgen…

Damp stijgt op klimt naar omhoog Op deze plaats dit stukje aarde Nat van tranen, groeien witte lelie bloemen Naar de kleuren van de regenboog Damp stijgt op klimt naar omhoog Op deze plaats dit stukje aarde Tranendal, "bloeit de papaver bloem" Haar zwarte hart verspreidt over de aarde Ik zie je weer, liggen tussen witte muren Bleke lippen…

Zijn we Mandela vergeten zijn geweldloosheid zijn voorbeeld zijn zijn als dialoog, antwoord op zijn overheersers zijn tegenstanders zijn bewakers zijn apartheidsland zijn echte gewelddadige witte pieten en zijn intrinsieke blijvende geweldloosheid!!! Zijn we dat vergeten, Nederland???…

Een winter lang in duisternis begraven, geen hoop meer op een leven in het licht, geen ogen meer, geen glimlach, geen gezicht, geen water dat je diepste dorst kan laven, alleen maar pijn en vragen, kreunen, klagen, de muren stom, je lichaam zonder kracht, het graan sterft in de grond nog deze nacht, maar Iemand is er die je toch blijft dragen…

grote tekenen had hij verricht liet lammen lopen gaf blinden weer het zicht getrouwen volgden hem in stoet en baden mee voor zondaars en de zieken die hij genas met warme groet de avondmaaltijd in gethsemanie hij brak het brood en deelde wijn van judas wisten zij nog niet hij kende het verraad waardoor soldaten kwamen ook petrus…

bij jou tuinde in gethsemane het laatste avondmaal de haan zou driemaal kraaien en toch heb ik jou nooit verraden het kruis met jou gedragen onzichtbaar voor de vragen van de buitenkant voelde steeds jouw warme hand pas toen de nagels dieper ploegden en jij je op de berg van calvarie vervoegde bij de heer ben ik gegaan de witte…

Op de dijk stil bij Oterdum in de nacht zweven witte wieven zacht met een onnavolgbare wil.…