8138 resultaten.
Herfstlicht
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 730 De pastoriemuur
is van een soort wit
dat mild en zacht
een brokje stilte pacht
een wit dat met
kamille langs een korenakker
eenvoud deelt
een wit dat
als een haagwinde
zich aan de zon blootgeeft
hier kom ik graag
de ingangspoort
met ronde boog
is altijd open
er staat
een uitgebloeide
blauwe regen…
gebroken wit
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 81 wit was de jurk
wit de vlag
wit was de woede
wit het licht, wit de zon
die het zicht ontnam
wit de handen in de zakken
wit de schilder
wit ook het doek
wachtend op pigmenten
wit de mistflarden, wit het gezicht
met haar verre blik
wit ook, de geesten, het huilen
van de storm die gebroken, zijns
gelijke niet vond.…
Oogverblindend wit
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 459 De kantelpoort klikt
hoorbaar dicht verbluffend licht
valt op mijn gezicht
ongelooflijk wat voor een
oogverblindend wit is dit…
Wit
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 468 Maandag-
ochtend
fris
vlier in bloei
seringen
in het witste
wit
fluitenkruid
dove netel
en jasmijn
zo edel…
Een kwatrijn
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 426 Zo klaar was lang niet meer
het water van de gracht
er dreef een zwaan zo wit
als had zij het kasteel gepacht…
Helder
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 101 wit is de jurk
in het stille ochtendlicht
wit de wapperende vlag
uit de kapot geschoten muur
wit de woedende knokkels
van de gebalde vuist
wit de gevangen geesten
in een web van rokerige mist
wit is het gelaat
dat in de ijle verte staart
wit het roerloze doek
dat leeg op beelden in pigmenten wacht
wit is de razende storm
die…
wacht
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 733 jou
vergeten
in witte bloemen
vullen
lege dromen
de dag
verloren
in witte wolken
van verdorven
donkere nachten
lachte jij
blijf nog even
wachten
tot ik
mij terugvind
in jou
in mij…
Wit
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 53 Ze hadden mooie
slanke benen alle drie
ze waren twintig
de tafeltjes waren wit
de stoeltjes ook ze blonken…
Ik zou je
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 100 Van een zomerblauw
zou ik je kunnen weet je
van een rozenrood
ik zou je van veel wit en
geel en violet nog meer
van aubergines
van dat mooiogend blinkend
van dat glanzend zwart
ik zou je van veel groen en
weet je ik zou je van dat
dat felle lila
lavendel op een border
netjes in de rij
en van sneeuwwitte anjers
zie er is veel…
haiku
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 93 Witte donderdag
de rhododendron bloeit wit
bewolkte hemel…
Tijdelijk wit
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 59 Nachtelijke schaduw geeft stilte
diepere voelbare emoties
duurzamer in innerlijk
dan het winterse witte
van het vergeten daglicht
alle zinnen die je proeft
vormen een zelfgeschreven maanbrief
een groot verlangen naar een droom.…
wit
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 88 wit is de jurk
in het stille ochtendlicht
wit de wapperende vlag
uit de kapot geschoten muur
wit de woedende knokkels
van vastgesnoerde vuisten
wit zijn gevangen geesten
in een web van rokerige mist
wit is het gelaat
dat in de ijle verte staart
wit is het lege doek dat
wacht op beelden en pigmenten
wit de gierende storm…
mannen in lange jassen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 650 naar school gaan
was jaren achtereen
’s morgens vroeg
om half zeven
begin van leven
douchen kleden
voor druilerige regen
fietsend wind tegen
door de duinen
niet verzuimen
hand opsteken naar
de lange regenjassen
de mannen van het gesticht
langs de weg dicht op
de halte van de busstop
ogen binnen gericht
roerloos in stand
in hun stille…
Als de stilte voor een wervelwind
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 178 Soms is er zo'n gevoel
van naderend onheil
niet te definiëren
als de stilte voor
een wervelwind
vluchtend voor
de kou delen we
wollen jassen uit
steken kaarsen aan
alsof we een cycloon
kunnen tegen houden
of een rots kunnen
veranderen in een rivier
met het licht in ons
gezicht onzichtbare
klavieren horen spelen…
Andere verkenning?
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 118 We trekken oude
jassen uit, lange tijd
leken die ongeschonden
de nieuwste zijn
nog niet uitgevonden.…
Vuilniszakken
gedicht
3.0 met 174 stemmen 22.723 Zoals ze daar 's morgens
op de stoep tegen elkaar
aan geleund warmte zoekend
in hun plastic jassen
staan te wachten, grijs,
vormloos, vol afgedankt
leven, tegelijk broos
en weerloos. Je zou ze
weer naar binnen willen
halen, je ouders
wachtend op de bus.
---------------------------
Uit: 'Echo van een echo', 1990.…
Stervenskoud
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 931 sneeuw dwarrelt langs zijn raam
wijl hij de godganse dag bleke muren ziet
en stijfgestreken hagelwitte jassen
hij staart
bloesem aan de kastanjeboom, zee en meeuw
het oude jachtpad met die scheve plataan
winter is te koud om te verkassen
hij vloekt
niet om het sterven,
maar hij was zo graag met de lente gegaan…
tot kunst verheven
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 1.221 dansend op akelig lange stelten
waaien ze naar binnen
schuifelend langs de stoelen
flessen omgooiend
van de gedekte tafel
bedrukt kijkend door de ramen
hangend de jassen aan de kapstok
het hoofd verloren op hol
in gedaanten verschijnen
jouw woorden in een signaal
waarin kijken
tot kunst is verheven…
Wit, wit en nog eens wit...
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 4.825 Hoe wit die sneeuw
die dwarrelt langs de wegen,
die sneeuw die smetteloos
de daken wil versieren,
die sneeuw die stil,
behoedzaam alles dekt:
de mensen, planten en de dieren,
Niets is hier nog bevlekt,
alleen het wit mag blijven
al is het maar heel even,
dit leven
in al zijn onschuld
hier en nu.…
De avond is voorbij…
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 366 Het jassen halen verlaat zich.…
onder de luifel aan de overkant van de straat
gedicht
3.0 met 11 stemmen 4.488 onder de luifel aan de overkant van de straat
staan kinderen met rode jassen verwelkt
kleven krullen op hun hoofd
in de tuintjes wacht alles nat
er hangen lakens aan een waslijn
waar iemand niet thuis is
om ze binnen te halen
of waar iemand wel thuis is
maar achter het raam staat en kijkt
hoe de wind ze tot zwaaipoppen blaast
-------…
Het zomert
gedicht
3.0 met 15 stemmen 6.314 Het gevoel
een jurkje aan te kunnen trekken,
een heel bloot jurkje
en te flaneren
tussen meneren
met dikke jassen
aktetassen
vol met winterboterhammen
en winterpaperassen.
Ook het stiekem tonen
soms ineens
van achterstevens.
-------------------------------
uit: 'Men zegt liefde', 2003.…
Wierook uit het vat
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 1.007 nog ruiken
jassen naar de
wierook uit het vat
het kaarslicht
danste zacht op de
melodie van stille nacht
het samenkomen was
intiemer dan voor
mogelijk werd geacht
in groen pracht
werd de geboorte van
het vredeskind verwacht
in het nachtelijk
klokkenluiden onder
de ster van bethlehem
kwam hij de
boodschap brengen
die iedereen…
Waargenomen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 84 Op straat verschuilen mensen zich
in de onzichtbare jassen
van andermans verdenking
Natuurlijk, roept er iemand
Ze hebben een slecht geweten
Zo zitten we gevangen
mijn behoefte om te leven
opgesloten in een spelonk
van mijn gedachten
met samengeknepen ogen
moedeloos zoekend
naar een uitweg
uit de dichte netten
geknoopt van misverstanden…
het complot
gedicht
3.0 met 51 stemmen 13.930 jassen
onderling eiwitten uit kan dat
nucleotide basenparen zoiets
dan smiespelen jullie samen
en waarom doen jullie dat en voor wie
zeg op!…
Dagje Vondelpark
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 118 De linden werpen met een
hoofse neiging in hun kale
kruinen elkaar de zwarte
jassen van de kraaien toe,
boven de daken van deze
verbale dramatiek schildert
een zilveren vogel zijn pirouette
in helder witte sjablonen op
de blauwe koele zijde van de horizon.…
Wit op Wit
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 1.349 tijd
waarmee uw diepste wordt beschenen
Maar het is toch wit-op-wit - zei ik
en draaide me opzij
maar de man die het mij zei
leek met mijn laatste woord verdwenen
In verbazing bleef ik achter
met dit ene schilderij
dat mijn verbijstering trotseerde
witte veertjes had gerezen
en ik dacht er aan de man
aan wat hij zei - wie hij kon wezen…
Nederlands opeens een vreemde taal
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 190 Nadat hij eerst door bleke
Medici in hagelwitte jassen
Binnenstebuiten was gekeerd
Werd hem verteld dat er een vlekje
Op zijn long was geconstateerd
Dat biologisch niet meer was weg te wassen
Keek hij totaal verbouwereerd
In de ogen van de arts die hem
Zijn leed langzaam verkondigde,
Werd hij verpletterd door dit allemaal
En was…
q.
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 98 Ik woon in een half thuis
uren van de stad
in een steenslagdorp
waaruit de jeugd verdwijnt
en waar ik geen taal hoor
die mijn pols versnelt
Ik ken de jassen
van mijn buren en denk
dat ze nette mensen zijn
vreemden die ik groet
en van wie ik niet meer wil
weten dan van mezelf
Het is allemaal duidelijk
een vraag naar vriendschap
of er…
Welke pret?
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 245 Heerlijke winter
met zijn vriezende kou
jassen die nat zijn
van ijs en winterkou.
Heerlijke winter
met zijn vorst geen vorstin
mijn bed met kruik roept,
effe wachten: ik lig er zó in!
Want die heerlijke winter
met kou tot hier en terug
is lekker maar die zomer
die kan me niet vlug genoeg
komen!…