150 resultaten.
Eilanden
gedicht
2.0 met 20 stemmen 7.182 Vrouwen die schreeuwend als pauwen
doe-het-zelfkasten in elkaar kleunen
terwijl huishoudelijke apparaten met een geraas of er een
lawine naar beneden komt
schoon wasgoed de kamer in katapulteren:
dat alles is niet prettig.
Liever zanderige eilanden, geel oplichtend in de zon,
waarboven meeuwen uitwaaieren als een weerspiegeling van de school…
Vierdimensionaal
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 729 In de derde dimensie van het ik
weerspiegelen mijn gedachten
in een spiegel aan de muur
een twee dimensionaal beeld van mezelf
snel, zonder me te laten wachten.
Hoe mooi zou het zijn, net andersom
één dimensie hoger in plaats van alsmaar omlaag
had ik maar de fantasie, die intelligentie
zo'n vierde dimensie in mijn hoofd
maar daarvoor denk…
Onze rok
gedicht
2.0 met 144 stemmen 22.760 Rock-'n-roll is here to stay!
O jee, we veranderen
in reizigers. Met een zwak
voor luitmuziek: sssst!
wind in riet. We houden nu het meest
van zaken die je nauwelijks hoort of ziet.
Fragielpotig waden we – omdat het moet. Het water
troost. Ondiep. Onze rok.
hebben we hoog opgetrokken.…
Boos
gedicht
2.0 met 200 stemmen 44.282 Hij voelde zich veilig in zijn woede:
als iemand die zich op een mooie dag
onderdompelt in een warme tuin.
(De wind kamt de heg
liefdevol in model, kinderstemmen klinken
alsof ze verpakt zijn in watten van zonlicht
en ver weg.)
Niemand kon hem meer iets doen:
hij had alles zelf als vernield.
-----------------------------------------…
Er ontbreekt iets
gedicht
3.0 met 21 stemmen 11.137 Volle melk, hete aardappelen,
schroeiend vlees.
Meer! Erger! Waar is de slager?
Daar achter die bloedrode horizon.
Verlangend naar het theater van de slacht gingen we op
weg.
Maar het was te vermoeiend.
Geen van ons kwam aan.
en toen we stierven dachten we:
er ontbreekt iets. Dit
was niet wat we ons ervan hadden voorgesteld
en we zijn…
De drempel voorbij
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.022 Je schuwt de drempel
ogen betwisten wat mond prevelen moet
schouders hangen, dàt doe je goed
in mijn handen druk je fleurig je stempel
Ik sluit de deur met goed fatsoen
en druk mijn neus dan in je schuld
waar het mijn woede met leegte vult, immers
de bloemen konden er ook niets aan doen
Ik ben je niet direct vergeten
het is zoals het bloemen…
De natuur eender
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 206 De zee overwint de zee
wanneer de golf het hoogste punt bereikt
De golf slaat om, altijd
tot de branding bruisend gesmoord
waar zij zich strekt en terugtrekt
falend in het moment
haar eeuwigheid viert
Wind en water
waar de zee in het gruis van machtige bergen woelt
De berg overwint de berg
wanneer het puin zich met de pieken voedt
Het…
voetnoot
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 840 Laten de pennestreken echt lezen
hoe de pen het papier liefkoosde?
Smaken de woorden op de tong
even zoet als in het hoofd?
Geronnen inkt onttrekt het leven
aan de vers gevloeide zinnen
Woorden fermenteren
in de windsels van hun naam
Toch heeft schrijvers scherpe snavel
ooit zijn spoor
in het voorheen vlakke vel gekerfd
En daar voeren…
Faalangst
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 265 Ik schiet te kort
aan de grens van mijn begrip
verontrust al wat begrepen wordt
omdat ik niet kan temperen
je tweestrijd van ik
tegen ik
Je nuchterheid is schijn
een kooi en facade voor
onbedwingbare emoties
En als mijn liefde ongehoord blijft
wat rest er dan
zelfs na geduld
de angst
voor mijn leegte
in jou…
vorstbestendig
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 588 Met stijle passen
schuifel je uit mijn kader
als kind, geliefde, moeder, vader
en weer als kind
Onherroepelijk groei je volwassen
betreed je drempels in de tijd
ontlokt de horizon, zo wijd
je van het huis dat je bemint
Dus laat krokussen je nogmaals verrassen
Tel je stappen op het prille gras
Het veert straks op, alsof je hier nooit was…
Grönnens laid
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 317 Ver ten oosten van hoofdstad Groningen
ligt in uitgestrekte groene velden,
het nauwelijks waard hier te vermelden,
een oud cluster schamele woningen
Eens heeft het pronkjewail zich rijk gewaand
en vormde Ganzedijk haar golden raand
---------------------------------------------
(Alle 57 arbeiderswoningen van het gehucht Ganzedijk worden…
Ik zijn
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 313 Het perron bezaaid met mensen
immer met hun beeld in strijd
voortdurend jagend naar hun grenzen
in spiegels van de werkelijkheid
Het beeld schrijdt voort
evenals de mens
aan wie het toebehoort
Wat is wordt nimmer wens
En ik zie maskers om me heen
overal waar ik kijk
staar ik er zelf doorheen
"Ik ben!" Maar niemand heeft gelijk
We…
Keramiekkraampje op het plein
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.288 Vannacht stond ik op het marktplein
in bedriegende gedachten
vergeefs op jou te wachten
zonder daar ook echt te zijn
Mijn hand ging over stapels borden
gestald om aangeraakt te worden
Zachtjes tikte ik er eentje aan
die had moeten blijven staan
Niet al wat breekt wordt ook vermalen
In de helle juni zon
blonk het glazuur er niet minder…
Begeerte
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 402 Gisteravond had ik alles
Je omhelzing was oprecht
maar ontoereikend in haar kracht
de afscheidskus tot morgen
resoluut door discipline
Tot de hoek keek ik je na
je zag niet om
Vanochtend werd ik wakker
en stond de afwas er…
Op de koude aarde
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 125 Dood spreidt je vleugels
De lente staakt haar fluister
Het struweel blijft stil…
Het kleine sterven
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 249 Door stramme vingers aangedreven
persen snaren schrille tonen
die snerpend door de geest
geen lof meer aan het spel betonen
zoals dit vroeger is geweest
Realiteit heeft zich gewroken
haar meervoud werd verstomd
Een taal wordt gedacht
en dus gesproken
en al de andere verdomd
Bij het zoeken naar de waarheid
spreken de gedachten
Gestuurd…
Bitter mooi
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 214 Als schoonheid pijn doet
bevrijdt van
en bindt
aan dat waar men voor vlucht
Als de tijd
zijn eigen ritme kent
simpelweg omdat het is
en beklijft
schreeuwt: "jij blijft!
maar kan niet meer terug
en zal ten onder gaan!"
Huilt men dan
om het grauw dat men vervult?
Vraagt men niet
even niet te denken
denkt men niet
even niet meer…
Sokken
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 269 Altijd heb ik sokken aan
zodat ik dagelijks aan de wandel
mijn voeten optimaal bescherm
en mijn schoenen goed behandel
Altijd heb ik sokken aan
zodat ik tijdens nachtelijk waken
mijn tenen niet verstrik
in het losgewoelde laken
In zand zou ik graag mijn tenen hullen
koel in de schemer, geen korrel gelijk
zou vloeiend gruis mijn wezen…
Litteken
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 925 In de hand een grove streep
stelt
dat macht vervloeit
hoe krampachtig in haar greep
de hand het touw voelt schrijnen
waar het de handpalm schroeit
Het touw onthult
vult
zacht onderliggend weefsel
met zeer bijtende pijnen
waar eigenwaarde is ontveld
en wordt geplaagd door vlijmend kwijnen
En als de huid zich heeft hersteld
merkt
een…
Blanco
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 734 Wit
tegen witte achtergrond
Slechts per tijdstip
leeft zij voort
Zij ziet zichzelf
door vreemde ogen en
vergeet
dat zij gehoord heeft
welke vreemde
voor haar staat…
De vogels die je ving
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 324 Je plukt je vogels uit de lucht
één voor één
in harde lijnen op papier
en kust ze zachtjes met je penseel
om ze te kleuren
Dan laat je ze vrij
aan de muur, hoog
bereikbaar achter glas
en niet te vatten…
Avondlitanie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 179 De geladen nachtlucht
hangt onaangeroerd
in mijn gemoed
Verstoken van de tinteling
stroomt het innerlijk als een spiegel
rimpelloos over
Dus wereld werp uw steen
vang reflectie in de golven
en bezink in mij
Staar mij in de ogen en
laat mijn verwondering
de vrije geest…
Jij en ik
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 1.876 Wij
liepen door verlaten stilte
om elkaar niet te hoeven horen
Wij
onder bomen overhuifd de nacht
om elkaar niet te hoeven zien
Wij
begrepen
enkel door te voelen
Wij
wanneer
werd het ik en jij?…
oase onder vuur
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 623 Ik zou versjes kunnen vlechten over
de vonkende staartjes in het veld
waar in het donker de konijntjes vrij
hun gang kunnen gaan en
haasje over spelen in het gras
Maar wat te doen met de stralende vuren
door wentelende wielen voortgejaagd
die het veld de maat nemen en
zijwaards blind het cordon
rijgen, onderweg naar
De konijnen zijn…
Tulpen koppen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 230 Duizend op een rij
werktuiglijk werk je snel door
breek je hun nekjes
Je negeert hun kroon
neemt de kopjes met je mee
om weg te gooien
Je rust dan even
ontlast de gebroken rug
en sluit je ogen
Het werk is gedaan
velden liggen sprakeloos
naast een rode berg…
Lief dagboek
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 190 In de spiegel van mijn geest
bleken wensen leugens
Nu veel successen zijn behaald
in vele vellen volgeschreven
is dat zelfs niet genoeg geweest
voor het stillen van mijn streven
Ik vond
maar ben al weer verdwaald…
Een onverwacht genoegen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 252 Ik heb je rode kraal gevonden
tussen het stof achter de kast
Je bent lang niet zo dichtbij gekomen
het is jaren terug dat ik hem zag
Ik heb hem even opgewreven
zag je reflectie in het glas
en bij het zorgvuldig opbergen
wierp ik hem terug over de kast
opdat over ongetelde jaren
ik hem plotseling weer vinden mag…
Aan de steiger
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 131 Nauwelijks is de reiger
neergestreken op haar nest
waar haar slechts de nachtrust rest
als bij het breken van het licht
zodra het land de zon ziet reven
er een ritmisch luid gekwaak
in de plas wordt aangeheven
Overdag een kale plas
doet de nacht bewegen
en wordt bij het waken van de dag
weer angstvallig doodgezwegen…
Kastanje in blad
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 334 Je groeit uit in parasolletjes
van vlinderende bladeren
die het voorjaar strelen in de wind
waarna ze loom de zomerzon begroeten
donkergroen op termiek rustend
schaduwbloemen vormen op het gras
en dan verdrogen in hun vlammenspel
als parachutes bolsters begeleiden
die bezwangerd zwaar vallen…
Rookmelder
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.811 De kreet kaatst tegen kale muren
trilt na als sonar op het trommelvlies
die in verlaten echo de leegte peilt op leven
de stilte lang en breed in diepte meet
Het is lang geleden dat er stappen klonken
de kraan, soms ruzie, een daverende lach
Tocht betrok de woning naast ons heden
waar stof het voortgaan van de tijd verzacht
Maar nu klinkt…